عصر جدید ابزارهای همراه

رشد همه جانبه در زمینه فناوری همراه

تلفن‌های همراه و به‌طور عام‌تر «‌ابزارهای همراه» در حال پشت سر‌گذاشتن دوره‌ای باورنکردنی و حساس هستند؛ روزبه‌روز بر قدرت آن‌ها افزوده می‌شود و قابلیت‌های کاربردی جدیدی پیدا می‌کنند، نرم‌افزارهای حیرت‌انگیزی برای آن‌ها نوشته شده و ابزارهای جانبی باورنکردنی برای آن‌ها طراحی می‌شود. این موضوع یک رشد همه‌جانبه را در زمینه فناوری همراه نشان می‌دهد

تلفن‌های همراه و به‌طور عام‌تر «‌ابزارهای همراه» در حال پشت سر‌گذاشتن دوره‌ای باورنکردنی و حساس هستند؛ روزبه‌روز بر قدرت آن‌ها افزوده می‌شود و قابلیت‌های کاربردی جدیدی پیدا می‌کنند، نرم‌افزارهای حیرت‌انگیزی برای آن‌ها نوشته شده و ابزارهای جانبی باورنکردنی برای آن‌ها طراحی می‌شود. این موضوع یک رشد همه‌جانبه را در زمینه فناوری همراه نشان می‌دهد. این ابزارهای همراه آن قدر مهم هستند که حتی برای افزایش عملکرد آن‌ها، تلویزیون‌های آنالوگ (‌یا به تعبیر دیگری تلویزیون‌های دیجیتال‌) هم به کمک آمده‌اند. این تلفن‌ها از قابلیت مهم «شخصی بودن» برخوردارند و همین ویژگی است که آن‌ها را به جزئی از انسان امروز تبدیل کرده است. پس می‌توان از آن در حکم یک «وسیله تأیید هویت» استفاده کرد.

● رابطه تلویزیون‌های آنالوگ و اینترنت بی سیم

نتیجه تعدادی از تحقیقات انجام‌شده نشان می‌دهد که ساکنان مناطق روستایی و دورافتاده به احتمال از خاتمه پخش آنالوگ تلویزیونی بهره بیشتری‌خواهند‌برد. کمیسیون ارتباطات فدرال(FCC‌‌) چهارم نوامبر سال ۲۰۰۸ اجازه به کارگیری باندهای خالی موسوم به فضای‌سفید موجود در طیف فرکانس رادیویی را (که به واسطه خاتمه پخش آنالوگ تلویزیونی‌، آزاد شده‌اند)، برای استفاده در اینترنت بی سیم با برد بالا (Long-Distance Wireless Internet‌) صادر کرد.

یکی از تجزیه و تحلیل‌های دقیقی که در زمینه پتانسیل این فضای سفید برای اینترنت بی‌سیم با برد بالا منتشر‌شده، توسط محققان دانشگاه کالیفرنیا انجام شده است. مدل ارائه شده این محققان مشخص می‌کند که چه طور تعامل بین تراکم جمعیت و ایستگاه‌های تلویزیونی، ‌آنچه را که در نهایت عاید مشتریان می‌شود، تعیین می‌کند. تصمیم مبنی بر آزاد‌کردن فضای سفید، مورد استقبال شرکت‌هایی نظیر گوگل، مایکروسافت و اینتل قرار گرفت. دلیل این امر این بود که سیگنال‌های فرکانس پایین در طیف جدید ارائه‌شده، مسافت بیشتری را طی کرده و به‌طور مؤثرتری به ساختمان‌ها نفوذ می‌کند. به همین دلیل، نسبت به مواردی مانند وای‌فای، بلوتوث یا اتصالات تلفن‌های همراه مزایایی به همراه دارد.

اما برخلاف دیگر طیف‌های تجاری، در این روش فرکانس‌های موجود برای ابزارها در مناطق مختلف مشابه نخواهند بود. در عوض ابزارها برای کار‌کردن در هر منطقه‌ای باید از بخشی از طیف استفاده کنند که توسط ایستگاه‌های تلویزیون دیجیتال در آن منطقه استفاده‌ نشده باشد. هر چند در نگاه نخست، چنین چیزی می‌تواند سبب استفاده بهینه‌تر از طیف موجود شود، اما برپایی عملی ابزارهای مبتنی برفضای‌سفید را پیچیده‌تر می‌کند، زیرا این ابزارها باید از تداخل با فرکانس رادیویی مورد استفاده پخش کننده‌های محلی تلویزیونی اجتناب کنند. محققان برکلی برای این‌که دریابند افراد با استفاده از اینترنت روی فضای‌سفید چه به دست می‌آورند‌، ‌با استفاده از پایگاه داده FCC مربوط به ایستگاه‌های تلویزیونی فعال به محاسبه میزان فضای‌سفید مفید موجود در هر منطقه پرداختند. در حقیقت، آن‌ها می‌خواستند بدانند یک شخص در ایالات متحده چه تعداد کانال یا چه میزان پهنای باند در اختیار خواهد داشت. پاسخ این بود که این میزان به این بستگی دارد که شخص مورد‌نظر در کجا زندگی می‌کند. شمار ایستگاه‌های تلویزیونی که در یک منطقه فعالیت می‌کنند، ‌میزان فضای‌سفید در دسترس را محدود می‌کنند؛ در حالی‌که شمار افرادی که در آن منطقه زندگی می‌کنند، میزان فضای‌سفیدی را که می‌توان به هر فرد اختصاص داد، معین می‌سازد. مدلی که آن‌ها ارائه دادند، میزان پهنای باند شخصی را در مناطق مختلف نشان می‌دهد.

به طور فرضی برای هر دوهزار نفر یک دکل اینترنتی فضای‌سفید درنظر گرفته شده و هر نفر هم در یک شبانه روز داده‌هایی را منتقل می‌کند. بر‌این اساس سرعت یک Long-Distamce Wireless به‌طور چشم‌گیری در مناطق مختلف تفاوت دارد. بخش آبی کمترین سرعت و بخش قرمز بالاترین سرعت را نشان می‌دهد(شکل۱).

بر طبق این تحلیل، مناطقی نظیر نیویورک از سرعت پایین‌تری برخوردارند. این محققان دلیل این امر را چنین توضیح می‌دهند، هر جایی که مردم هستند، پخش کننده‌های برنامه‌های تلویزیونی هم حضور دارند. برخی از مکان‌ها توازن خوبی میان جمعیت و تراکم کانال‌های تلویزیونی ایجاد کرده‌اند که این امر سرانه پهنای باند را افزایش می‌دهد. چنین تحقیقی می‌تواند برای گستره‌ای از تصمیم‌گیری‌های تجاری و فنی مفید باشد. به عنوان مثال، به شرکت‌ها کمک می‌کند تا دریابند ارائه چه نوع سرویس‌هایی امکان‌پذیر است و پاسخ‌هایی در زمینه اندازه سلول‌های مورد نیاز بیابند. تجاری سازی Long Distance بیشتر از نوع Low Power دردسر دارد. زیرا شما مجبورید امکاناتی (نظیر دکل‌ها و...)‌را بسازید، در حالی‌که طیف در دسترس به‌طور واضح مشخص نیست. این امر سبب می‌شود، سرمایه‌گذاری در این بخش با خطر بالایی همراه باشد و همین امر، اهمیت ارائه تحقیقات را نظیرآنچه دانشگاه برکلی ارائه داده، بیش از پیش آشکار می‌کند.

● Phone Touch

صفحه‌های لمسی رومیزی نظیر Surface شرکت مایکروسافت، به منظور تسهیل همکاری و به اشتراک‌گذاری داده‌ها بین افراد طراحی شده‌اند، اما چنین ابزارهایی قادر نیستند کاربران مختلف را از هم تشخیص دهند و دریابند کدام کاربر صفحه را لمس کرده است. محققان بریتانیایی روش جدیدی را ارائه داده‌اند که با استفاده از تلفن همراه این امر را امکان پذیر می‌سازد. این سیستم که Phone Touch نام دارد، به کاربران اجازه می‌دهد با تماس دادن هر بخشی از تلفن با صفحه مورد نظر، موارد روی صفحه نظیر تصاویر را دستکاری کرده یا دکمه‌هایی را انتخاب کنند. از این طریق تعاملات شخصی‌سازی می‌شود. با کمک فون‌تاچ امکان تبادل اطلاعات بین تلفن و Surface نیز ممکن می‌شود. یکی از پدیدآورندگان این سیستم بیان می‌کند‌:‌‌ «‌به‌طور کلی، چنین سطوحی برای این‌که چند نفر به‌طور همزمان روی یک موضوع همکاری کنند مناسب هستند.» اما زمانی‌که افراد با هم کار می‌کنند، تمایل دارند که تبادل اطلاعات نیز داشته باشند.» فون‌تاچ به منظور تشخیص تماس انگشت، از دوربینی که در زیر سطح قرار گرفته،‌ استفاده می‌کند، این سیستم می‌تواند وقتی لبه تلفن سطح را لمس می‌کند، الگوی ایجاد شده را تشخیص دهد. به‌منظور تعیین این که کدام تلفن در تماس با سطح است، فون‌تاچ اطلاعات حاصل از شتاب‌سنج‌های تعبیه شده در تلفن‌ها را بررسی می‌کند تا دریابد کدام یک از آن‌ها یک تکان جزئی را درست در لحظه تماس حس‌کرده است. فون‌تاچ می‌تواند این اطمینان را ایجاد کند که فایل‌های یک تلفن را می‌توان بدون این‌که توسط دیگران دستکاری یا ذخیره شود، با دیگران به اشتراک گذاشت.

با این‌که پیش از این از چنین شیوه‌ای در اسمارت فون‌ها استفاده شده ( به عنوان مثال، برنامه محبوب Bump که به کاربران امکان تبادل اطلاعات را با تکان دادن دو تلفنی که در مجاورت هم هستند، می‌دهد‌)، اما آنچه فون‌تاچ ارائه‌ می‌کند، متفاوت است. فون‌تاچ اجازه جفت‌شدن(pairing) یک ابزار شخصی با یک ابزار به اشتراک گذاشته شده را می‌دهد. فون‌تاچ نه تنها یک ارتباط برقرار می‌کند، بلکه اجازه می‌دهد تلفن به عنوان یک قلم روی سطح استفاده شود.

سازندگان فون‌تاچ احتمال کمی می‌دهند که لمس همزمان دو تلفن سبب سردرگمی سیستم شود. اما تحقیقی نشان داد که این سیستم در ۹۹,۹۹ درصد موارد ابزار درست را تشخیص می‌دهد. کارشناسان معتقدند، ایده به کار رفته در فون‌تاچ ایده جالبی است. وارد کردن نام کاربری و رمز عبور در سیستم‌های دسکتاپ برای صفحه‌های چند‌لمسی رو‌میزی مناسب نبوده و اصولاً ورود متن در چنین سیستم‌هایی طبیعی نیست.

● کنترل مغزی : رابط کاربری جدید

با این‌که هنوز عده زیادی از استفاده‌کنندگان تلفن‌های همراه از صفحه کلید برای ارتباط با این ابزارها بهره می‌برند، اما روزبه‌روز روش‌های جدیدی برای ارتباط با این ابزارهای همیشه همراه ارائه می‌شود که گاهی به داستان‌های علمی شباهت می‌یابد. مدت‌ها است است که خواندن سیگنال‌های الکتریکی مغز با اتصال مجموعه‌ای از الکترودها به جمجمه و استفاده از تجهیزات گران قیمت امکان‌پذیر شده است. اما آیا می‌توان از چنین روشی برای کنترل یک ابزار همراه، به عنوان مثال یک گوشی تلفن همراه استفاده کرد‌؟ اگر چنین امری امکان پذیر شود، بعد از صفحات لمسی، این روش تعامل با گوشی‌های تلفن همراه یک شیوه نوآورانه دیگر در این زمینه به شمار خواهد آمد. شرکت PLX نخستین رابط مبتنی بر امواج مغزی را برای ابزارهای مبتنی بر iOS (iPhone، iPod Touch و iPad) معرفی کرده است، ابزاری تحت عنوان XWave که از طریق آن می‌توان چنین ابزارهایی را با امواج مغزی کنترل کرد(شکل۲).

این ابزار متشکل از یک هدست است و با کمک فناوری رمزگشایی امواج مغزی (‌از شرکت NeuroSky‌) ‌امکان کنترل ساده ابزار همراه را فراهم می‌کنند. پل لاو چاریانکول، ‌مؤسس و CEO شرکت PLX Devices می‌گوید: «‌مغز انسان قدرتمندترین و پیچیده‌ترین چیزی است که در عالم وجود دارد و برای نخستین‌بار ما قادریم این قدرت شگفت آور را مهار کنیم و آن‌را به یک فناوری رومزه متصل کنیم.‌» وی ادامه می‌دهد‌: «‌‌با توسعه نرم‌افزارها از سوی شرکت‌های دیگر پتانسیل برای نوآوری نامحدود است.»

مهدی صنعت‌جو

منابع:

- www. technologyreview. Com

- www. plxwave. Com