موج بلند در مقابل مینی سورپرایزها

اکتبر گذشت و هیچ سورپرایزی آن طور که از زمان رقابت های ریاست جمهوری جیمی کارتر و رونالد ریگان روسای اسبق کاخ سفید در ابتدای دهه ۸۰ میلادی به واسطه گروگانگیری دیپلمات های این کشور در تهران اتفاق افتاد و نقش تعیین کننده ای در نتایج, بازی کرد, در آستانه این انتخابات اتفاق نیفتاد

اکتبر گذشت و هیچ " سورپرایزی " آن طور که از زمان رقابت های ریاست جمهوری " جیمی کارتر " و " رونالد ریگان " روسای اسبق کاخ سفید در ابتدای دهه ۸۰ میلادی به واسطه گروگانگیری دیپلمات های این کشور در تهران اتفاق افتاد و نقش تعیین کننده ای در نتایج، بازی کرد، در آستانه این انتخابات اتفاق نیفتاد. البته این به مفهوم این نیست که هیچ تلاشی برای تکرار این عمل غافلگیر کننده توسط جمهوریخواهان که متخصص این نوع بازی عوام فریبانه اند، انجام نشده است. هر چند که این بار نه گروگانگیری دهه ۸۰ و نه پیام " اسامه بن لادن " رهبر القاعده در آخرین جمعه مانده به انتخابات، رویای شیرین محافظه کاران و کابوس تلخ دمکرات ها را سبب نشد ولی مشتاقان این بازی در حزب جمهوریخواه سعی خود را در این مورد به کار بردند. حمله ۴ هیلی کوپتر آمریکائی به خاک سوریه در هفته گذشته به بهانه کشتن و یا دستگیری یکی از رهبران القاعده عراق در منطقه " الکمال " این کشور و در عمق ۱۴ کیلومتری شمال غربی عراق یکی از این " مینی سورپرایزها " بود که نتوانست اهداف " رمه شبان پیر " در واشینگتن را به سر منزل مقصود برساند. آخرین مورد از این مینی سورپرایز ها نیز در روز پنج شنبه ۳۰ اکتبر انجام گرفت و " مایک مک کونل " مدیر اطلاعات ملی آمریکا در کنفرانسی در شهر نشویل در ایالت تنسی اظهاراتی کرد که به طور غیرمستقیم در جهت تقویت پیرمرد دستپاچه ی این روزهای سرنوشت ساز است. این مقام ارشد امنیتی دولت بوش هشدار داده است که " در سال اول ریاست جمهوری، رئیس جمهوری منتخب با خطر یک حمله بزرگ تروریستی روبرو می باشد ". این هشدار در شرایطی که بحران مالی کنونی ذهن اکثریت مطلق رای دهندگان آمریکائی را به خود جلب کرده و به عقیده تحلیلگران به "سورپرایز سپتامبر" برای صندوق رای دمکرات ها بدل شده است، تلاشی برای انحراف افکارعمومی و اولویت بخشیدن به بحث امنیت که نقطه قوت مک کین است در مقابل موضوع اقتصاد باید تلقی شود. انتخابات ریاست جمهوری در روز ۴ نوامبر ۲۰۰۸ از همان شروع تبلیغات کاندیدای متنوع دو حزب در دور مقدماتی نشان داده بود که تحت تاثیر " موج بلند تغییر " قرار دارد و " سیاست را کشتیبان دگر " لازم آمده است. بدون شک حمله به درون خاک سوریه و هشدار مک کانل در راستای تحرکات سیاسی واشینگتن برای تاثیرگذاری بر روند انتخاباتی انجام گردید، همان گونه که در شامگاه ۷ اوت دولت جورج بوش متحد گوش به فرمان خود " میخائیل ساکاشویلی " گرجی را برای شروع جنگ با روسیه در همین چارچوب تحریک کرده بود. ظاهرا در واشینگتن دولت بوش و شاخه انتخاباتی آن در کمپین سناتور " جان مک کین " به آخر خط رسیده اند و بی اعتباری رئیس جمهوری کنونی به اندازه ای بوده است که هم حزبی وی تمام سعی خود را کرده است تا به رای دهندگان آمریکائی بگوید که " من بوش نیستم ".

عدم تاثیرگذاری این مینی سورپرایزها در مقابل موج بلند کنونی دقیقا شبیه به دست و پا زدن در وسط باتلاق می باشد که هیچ چشم اندازی را برای نجات در مقابل قربانی قرار نمی دهد یا به تعبیر واقعی تر همسان بسته پیشنهادی ۷۰۰ میلیارد دلاری " هنری پاولسون " وزیر خزانه داری و " بن برنانکی " رئیس بانک مرکزی آمریکا می باشد که هرگز نتوانست سقوط بازارهای بورس، ورشکستگی موسسات مالی و اعتباری، رشد فزاینده بیکاری و رکود اقتصادی بزرگترین اقتصاد جهان را متوقف کند. انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در این دوره بر بستر الزام غیرقابل اجتناب تغییر حرکت می کند که برای اولین بار سناتور " باراک اوباما " آن را به درستی تشخیص داد و به همین دلیل در شرایطی که کمتر کسی برای وی شانسی جهت پیروزی در انتخابات مقدماتی حزب دمکرات قائل بود، توانست خود را در وضعیت ایده آل کنونی در آستانه ورود به کاخ سفید قرار دهد. این واقعیت و روند طبیعی تحولات سیاسی – اجتماعی نشان می دهد که سورپرایزها زمانی نقش تعیین کننده ای می توانند بازی کنند که جامعه در وضعیت خنثی و خلاء سوژه قرار داشته باشد و در غیر این صورت موج های بلند که در عینیت تحولات در حال وقوع می باشند همچون موج شکنی هرگونه سورپرایز را به مینی های تبدیل می کند که هیچ تاثیر ملموسی بر سیر وقایع نخواهند گذاشت. هم اکنون اوبامای دمکرات بر موج بلند تغییر نه تنها از جبهه ایالت های آبی کاملا اطمینان دارد که در یک حالت تهاجمی کانون تبلیغات انتخاباتی خود را معطوف به ایالت قرمز و تا حدودی سرخابی کرده است. اوهایو، ایندیانا، پنسیلوانیا، نیوهمشایر، نیومکزیکو و فلوریدا صحنه تاخت و تاز این لیبرال سیه چرده می باشد. اوضاع برای جمهوریخواهان تا به آن اندازه ناخوشایند می باشد که حتی دولت " نوری مالکی " نخست وزیر عراق نیز پذیرش موافقتنامه امنیتی بین دو کشور که آخرین رویای خوش دولت بوش و جمهوریخواهان برای در دست داشتن یک آس برنده بود، به بهانه اختلاف نظر بر سر مفادی از آن و در واقع تامل عاقلانه برای اعلام نتیجه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا را به تعویق انداخته است. اظهارات مالکی و دیگر شخصیت های عراقی مبنی بر اینکه احتمال عدم تصویب این موافقتنامه یا آن گونه که نخست وزیر می گوید تغییر نام آن به " سند عقب نشینی نیروهای آمریکائی " نه تنها دهن کجی به بوش که حتی به نوعی همسوئی با اظهارات باراک اوباما مبنی بر سیاست بیرون کشیدن نیروهای نظامی این کشور از عراق بوده است. به هر حال موج بلند اوبامائی که بر سیر طبیعی وقایع استوار است راه هرگونه بازی های ریاکارانه از نوع سورپرایزهای اکتبر را مسدود کرده و ۴ نوامبر آمریکائی ها به واقعیت مصلحت منافع ملی خود رای می دهند.

اردشیر زارعی قنواتی