حربه ای به نام مذاکره

اگرچه امروز ما معتقدیم که بهترین راه حل مسئله هسته ای کشورمان گفتگو و مذاکره است اما کشورهای طرف حساب ما هم به خوبی می دانند همانقدر که گفتگو برای ما اهمیت دارد برای آنان نیز اهمیت دارد

از زمانی که جمهوری اسلامی ایران تصمیم گرفت مسیر پرپیچ و خم هسته‌ای شدن را در پیش بگیرد با موانع و سنگ‌‌اندازی‌های بسیاری مواجه شد و در پاسخ به اتهامات به صورت تمام و کمال حسن‌نیت خود را نشان داد و اساس و تکیه استدلال‌های حقوقی خود را اساسنامه آژانس بین‌‌المللی انرژی هسته‌ای قرار داد.

در طی چند سال گذشته که هیاهوها پیرامون فعالیت‌‌های هسته‌ای ایران در بعد جهانی شدت پیدا کرده است بیشترین میزان بازرسی‌ها توسط بازرسان آژانس در طول تاریخ حیات آژانس از این کشور عضو صورت گرفته اما همواره سیاست ارعاب و تحریم غرب شدت یافته و چشم‌ها بر روی قوانین بین‌المللی بسته شده است. خوشبختانه جمهوری اسلامی ایران با درایت تمام در طی این مسیر ناهموار و صعب‌العبور به سیاست‌های محدود کننده و خصمانه غرب وقعی ننهاده و با عزت تمام در مقابل زیاده‌خواهی‌ها ایستادگی کرده است.

جمهوری اسلامی به مناسبت اتخاذ همین سیاست امروز یک کشور هسته‌ای به شمار می‌آ‌ید و کشورهای جهان بخصوص غرب باید ایران هسته‌ای را به رسمیت بشناسند. ایران اسلامی به عنوان کشوری تاثیرگذار در منطقه و جهان نباید از سوی سایر کشورها نادیده گرفته شود. آمریکایی‌ها در قبال مسئله عراق وابستگی خود به جمهوری اسلامی را آشکارا اعلام کرده‌اند و به آن معترف هستند و این موضوع مهر تائیدی بر قدرت منطقه‌ای ایران است.

در سطح جهانی نیز جمهوری اسلامی به دلیل ماهیت ایدئولوژیک خود و داشتن منابع عظیم انرژی از جمله انرژی هسته‌ای،‌ مهره‌ای تاثیرگذار و حائز اهمیت است. این قدرت و عزت به جمهوری اسلامی این اجازه و فرصت را داده است که هرگونه پیش‌شرط را به منظور انجام مذاکره رد کند و خواهان فضایی عادلانه و برابر برای مذاکره آن هم نه در خصوص تعلیق فعالیت‌های صلح‌آ‌میز هسته‌ای بلکه در خصوص اطمینان بخشی به جامعه جهانی مبنی بر صلح‌آ‌میز بودن برنامه‌های هسته‌ای خود باشد.

اگرچه امروز ما معتقدیم که بهترین راه‌حل مسئله هسته‌ای کشورمان گفتگو و مذاکره است اما کشورهای طرف حساب ما هم به خوبی می‌دانند همانقدر که گفتگو برای ما اهمیت دارد برای آنان نیز اهمیت دارد. بهترین را‌ه‌حل مسئله هسته‌ای ایران به اذعان کارشناسان و سیاستمداران آ‌نها نیز همین نظر است. امروز ایران اسلامی در شرایط و موقعیتی قرار گرفته که می‌تواند تا حد زیادی فضای مذاکره را تعیین کند و در صورت عدم فراهم شدن شرایط از مذاکره با طرفین سرباز زند .

به راستی در شرایطی که دیپلمات‌های ایرانی در عراق توسط اشغالگران آمریکایی دستگیر و ربوده می‌شوند، قطعنامه‌های تحریمی علیه ایران صادر می‌شود، متهم به حمایت از تروریسم و نقض حقوق بشر می‌گردد، حقوق مسلمش نادیده گرفته می‌شود و ... چگونه می‌توان به اظهارات غرب مبنی بر تمایل به مذاکره اعتماد کرد. مذاکره امری دو طرفه است و باید طی آن منافع طرفین تامین گردد. درغیر این صورت مذاکره یک حربه سیاسی و دیپلماتیک بیش نیست؟

عباس خسروانی