بارگذاری فوری در ایمپلنت‌های دندانی

زمانی که ایمپلنت‌ها برای نخستین بار جهت بازسازی‌های دندانی توسط پروفسور برنمارک به کار رفت پروتکل این درمان شامل قراردهی ایمپلنت‌ در استخوان فکین و پوشاندن آن با بافت نرم …

زمانی که ایمپلنت‌ها برای نخستین بار جهت بازسازی‌های دندانی توسط پروفسور برنمارک به کار رفت پروتکل این درمان شامل قراردهی ایمپلنت‌ در استخوان فکین و پوشاندن آن با بافت نرم بود...

در آن زمان مدت زمانی که ایمپلنت‌ها بدین صورت در استخوان مدفون می‌شدند حدود ۸ ماه برای فک بالا و ۶ ماه برای فک پایین بود. پس از مدتی با پیشرفت‌هایی که در ساخت و طراحی ایمپلنت‌ها صورت گرفت، این زمان به ۳ تا ۴ ماه تقلیل یافت. طی ۱۵ سال گذشته محققان بسیاری به این نتیجه رسیدند که ایمپلنت‌ صرفنظر از اینکه در زیر لثه مدفون شوند یا نشوند، به خوبی با استخوان یکپارچه شده و نیازی به پوشاندن آنها با بافت نرم نیست. این تحول در زمینه ایمپلنت‌ ادامه یافت تا اینکه زمان بین قراردهی ایمپلنت‌ تا ساخت پروتز روی آن کوتاه و کوتاه‌تر گردید و کمپانی‌های مختلف در رسیدن به زمان کوتاه‌تر با یکدیگر به رقابت پرداختند. مبحث جدیدی که سال‌های اخیر مورد توجه قرار گرفته است، بارگذاری فوری ایمپلنت‌ها است بدین صورت که بلافاصله پس از قراردهی ایمپلنت‌ (۱ تا ۳ روز پس از جراحی)، ساخت پروتز تکمیل شده و بیمار تنها زمانی حدود سه روز برای دندان منتظر خواهد ماند. این امر اگرچه تحول به‌سزایی محسوب می‌گردد اما موارد تجویز چنین درمانی باید مورد توجه باشد. وجود یک استخوان مناسب به لحاظ کمی و کیفی، نوع تماس‌های دندانی در فک مقابل و تعداد دندان‌های جایگزین شونده، همگی از جمله مطالبی است که باید مدنظر باشد. به‌طور مثال ساخت پروتز فوری بر روی ایمپلنت‌ها در بی‌دندان‌های کامل و بی‌دندان‌های منفرد به مراتب موفق‌تر از بی‌دندانی‌هایی است که حدود ۳ تا ۴ دندان جایگزین می‌شوند. از طرف دیگر افرادی که در یک فک دارای پروتز متحرک هستند کاندیداهای مطلوب‌تری جهت ساخت پروتز فوری در فک مقابل می‌باشند. پیشرفت روزافزون علم ایمپلنت‌های دندانی قطعاً این نوع درمان را در انواع بی‌دندانی‌های بیشتری ممکن خواهد ساخت.

دکتر عباس منزوی - متخصص پروتزهای دندانی - عضو هیات علمی و رئیس دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران