سقوط اخلاق

در باب جنایات اسرائیل و مظلومیت مردم غزه, سخنان بسیار گفته شده و هر کس به سهم خود با ساکنان تحت ستم این خطه, ابراز همدردی کرده است عده ای این جنایات را ناشی از رقابت های درونی صهیونیست ها در آستانه انتخابات ماه فوریه بهمن ماه دانسته اند و عده ای دیگر نیز اطمینان از عدم مجازات های بین المللی را به عنوان عامل تشویق خون آ شامان اسرائیلی معرفی کرده اند

در باب جنایات اسرائیل و مظلومیت مردم غزه، سخنان بسیار گفته شده و هر کس به سهم خود با ساکنان تحت ستم این خطه، ابراز همدردی کرده است. عده‌ای این جنایات را ناشی از رقابت‌های درونی صهیونیست‌ها در آستانه انتخابات ماه فوریه- بهمن‌ماه- دانسته‌اند و عده‌ای دیگر نیز اطمینان از عدم مجازات‌های بین‌المللی را به عنوان عامل تشویق خون‌آ شامان اسرائیلی معرفی کرده‌اند. اختلافات داخلی فلسطینی‌ها و ترجیح گفتگو با دشمن بر مذاکرات داخلی، از عوامل دیگری است که قطعا بر وضعیت فعلی بی‌تاثیر نبوده است. اما نگاهی به همه عواملی که جنایتگری صهیونیست‌ها را به اوج رسانده است نشان می‌دهد جهان امروز بیش از هر چیز از سقوط اخلاقی رنج می‌برد.

اگر ساکنان مناطق اشغالی، از خوی انسانی برخوردار بودند خون آشامان اسرائیلی هرگز برای کسب آرای آنها دست به جنایت نمی‌زدند. اگر سران کشورهای عرب به خاطر حفظ بعضی منافع خود، سکوت نمی کردند و با این سکوت، اصول اولیه اخلاقی را زیر پا نمی‌گذاردند، قطعا صهیونیست‌های مستاصل هر روز بر حجم تهدیدات خود نمی‌افزودند. برخی سیاستمداران فلسطینی، اگر »حق حیات و آمایش مردم« را به رسمیت می‌شناختند و حفظ قدرت به هر قیمت را وجهه همت خویش قرار نمی‌دادند قطعاً دراتهام افکنی علیه رقبای داخلی تا آنجا مرتکب بی‌اخلاقی نمی‌شدند که دشمن از کینه دائمی گروه‌های مختلف فلسطینی علیه دیگر مطمئن شود و با خیالی آسوده هموطنان آنها را به فجیع‌ترین روش‌ها، شکنجه کند و به قتل برساند. اگر بی‌اخلاقی صاحبنامان فلسطینی، عرب و مسلمان تا آنجا پیش نمی‌رفت که در برابر محاصره ظالمانه غزه، سکوت یک‌ساله پیشه سازند قطعا اسرائیلی‌ها گام‌های بعدی را برای مجازات ساکنان این بخش از جهان عرب و اسلام برنمی‌داشتند. راستی چه کسی می‌تواند بویی از اخلاق انسانی برده باشد و تنها به خاطر اختلافات سیاسی با یک گروه در فلسطین یا دشمنی با کشورهایی دیگر در جهان اسلام، در برابر جنایات بی‌سابقه تاریخی سکوت کند؟ آیا سقوط اخلاقی بالاتر از این هم قابل تصور است؟

آنچه که در چند روز اخیر بر سر مردم غزه رفت قرار گرفتن عرصه سیاست بین‌المللی در ورطه سقوط اخلاقی را به خوبی به نمایش گذاشت. اما حوادث اخیر درس‌های دیگری نیز برای مسلمانان و همه آزادگان جهان داشت. در این روزها، مشخص شد که حمایت موثر از مظلومان، جز با در اختیار داشتن ابزارهای اثرگذار رسانه‌ای و تبلیغی و نیز هوشمندی برای انتخاب پرمنفعت‌ترین و کم‌هزینه‌ترین راه‌ها، امکان‌پذیر نیست. بدون تعارف باید گفت در حوادث اخیر غزه، برخی شبکه‌های خبری عربی، بسیار موثرتر از رسانه‌های ایرانی یا رسانه‌های نزدیک به ایران نقش‌ا~فرینی کردند. گزارش‌های لحظه به لحظه برخی شبکه‌های عربی، از یکسو اراده پولادین برخی سران مقاومت - علی‌رغم فشارهای نظامی و عاطفی- را به نمایش می‌گذاشت و از سوی دیگر مظلومیت ساکنان بی‌گناه غزه را در معرض قضاوت جهانیان قرار می‌داد که با کمال تاسف باید گفت این گزارش‌ها در مرتبه‌ای بسیار بالاتر از اقدامات شبکه‌های بین‌المللی رسانه ملی ما قرار داشت. البته تردیدی وجود ندارد که برخی از این شبکه‌ها، دارای دیدگاهی متفاوت نسبت به مواضع جمهوری اسلامی ایران هستند اما به هر حال بایستی اقدامات آنها را پاس داشت و از آنها نیز آموخت.

همچنین بایستی در برخی روش‌ها از جمله تلاش برای بررسی عملکرد رسانه‌های عربی براساس استانداردهای مورد علاقه رسانه‌های رسمی ایران تجدید نظر کرد. زیرا در شرایط فعلی هرگونه تحریک رسانه‌های فعال در موضوع فلسطین، موجب بازشدن جبهه‌های جدید و صرف بخشی از انرژی متراکم شده برای مقابله با دشمنان فرضی یا دشمنی‌ها کم اهمیت خواهد شد. امروز همه ایرانیان مانند بسیاری از مردم با اخلاق در جهان در عزای ستم‌دیدگان غزه نشسته‌اند. در این شرایط بایستی از هر ابزار موجود برای جلب توجه بسیاری از مردم ناآگاه در جهان نسبت به اقدامات غیرانسانی اسرائیل استفاده کرد. اما به نظر می‌رسد در این زمینه نیز از برخی ضعف‌ها رنج می‌بریم. مثلا وقتی یک شهروند ایرانی -که به خاطر دست یافتن به جایزه صلح نوبل، چهره‌ای جهانی پیدا کرده است- پیام همدردی با مردم فلسطین می‌دهد و اقدامات اسرائیل را موجب به درد آمدن قلب هر اسرائیلی می‌داند باید همه تلاش خود را برای انعکاس این پیام در سراسر جهان به عمل بیاوریم. اما متاسفانه برخی رسانه‌های ایرانی ترجیح می‌دهند در همین شرایط به دنبال کشف یک مشکل اداری این شهروند ایرانی باشند و به جای انعکاس پیام حمایت‌آمیز او از زنان و کودکان ساکن غزه، خبر اختلاف مالیاتی او را منعکس نمایند! تردیدی وجود ندارد که هر کس حق دارد با برخی مواضع داخلی و خارجی یک فعال سیاسی مخالف باشد اما در مـوضوعی مانند مظلومیت غزه، باید از همه امکانات و فرصت‌های موجود استفاده کرد تا حداکثر اطلاع رسانی نسبت به حوادث جانسوز غزه به عمل آید.

سنت الهی بر عدم بقای ظلم است و قطعا این سنت، دامنگیر جنایتکاران اسرائیلی نیز خواهد شد. اما وعده الهی برای نابودی ظالمان، نافی وظایف هر یک از ما برای افشای هوشمندانه‌ و موثر ظلم ظالمان و آگاه ساختن ملت‌های جهان از حوادث این قطعه از سرزمین اسلامی نیست. پس به هوش باشیم که شرط مددرسانی حداکثری به این مردم مظلوم، حداکثر سعه صدر در جلب همکاری همه کسانی است که از سقوط اخلاق در جهان نگرانند؛ خواه این افراد دیدگاه‌های ما در سایر عرصه‌ها را بپذیرند یا آنکه در هر زمینه‌ای با ما اختلاف نظر داشته باشند. همچنین فراموش نکنیم آنچه امـروز در غـزه بـه وقوع می‌پیوندد در اختلاف‌نظرهای غیر ضروری و عدم تحمل‌ها هم ریشه دارد!‌