آقای مسئول! کپرها را مدرسه حساب نکنید

نیازی نیست که کارشناس مسائل اجتماعی باشید تا بدانید بسیاری از شهروندان مناطق محروم کشور از امکان ادامه تحصیل در مدارس بی بهره‌اند.

نیازی نیست که کارشناس مسائل اجتماعی باشید تا بدانید بسیاری از شهروندان مناطق محروم کشور از امکان ادامه تحصیل در مدارس بی بهره‌اند.

کافی است سری به مدارس کپری در استان های کرمان و سیستان و بلوچستان بزنید یا از مدارس فاقد امکانات در استان کردستان بازدید کنید تا به چشم خود ببینید که درس خواندن در مدرسه های غیراستانداردی که فقط اسمش مدرسه است، چه رنجی را به دانش آموزان این مناطق تحمیل می کند.

در شرایطی که نبود امکانات اولیه برای ادامه تحصیل، بسیاری از کودکان مستعد را از ادامه تحصیل بازداشته، روزگذشته مدیرکل نظارت، سنجش و فناوری وزارت آموزش و پرورش عنوان کرده است که ما در کشور حتی مدارس یکنفره هم داریم و به این ترتیب کسی به خاطر کمبود مدرسه در ایران بازمانده از تحصیل نیست؛ مگر این که خودش سهل انگاری کرده باشد یا مشکلات دیگری داشته است.

مهدی نامجومنش در حالی کمبود مدرسه در کشور را رد کرده است که این مقام مسئول، مدارس کپری و بدون امکانات اولیه را هم جزو آمار مدارس کشور حساب کرده و با همین پیش فرض نتیجه گرفته است که در سراسر کشور، دانش آموزان با مشکل کمبود مدرسه مواجه نیستند.

همچنین در شرایطی که شمار زیادی از دانش آموزان مناطق محروم برای رسیدن به یک مدرسه استاندارد، روزانه چند کیلومتر راه را طی می کنند، اما به تعبیر این مقام مسئول، در صورتی که این دانش آموزان ترک تحصیل کنند، درس نخواندنشان به دلیل سهل انگاری است و مشکل کمبود مدرسه در کشور وجود ندارد.

افزون بر این، هم اکنون بیش از ۱۴۵ هزار کودک بازمانده از تحصیل در کشور وجود دارد که نداشتن دسترسی آسان به امکانات تحصیل رایگان، یکی از عمده دلایل ترک تحصیل آنهاست و حتی آمارهای غیررسمی، تعداد این دانش آموزان محروم از تحصیل را چند برابر آمارهای رسمی می داند.

البته شکی نیست که فقر، ناآگاهی برخی خانواده ها و نان آور بودن برخی کودکان کار از عواملی است که موجب ترک تحصیل دانش آموزان شده است، اما نمی توان از کنار این واقعیت هم گذشت که توزیع ناعادلانه امکانات آموزشی در کشور نیز یکی از دلایل عمده ترک تحصیل این گروه از دانش آموزان است.

امین جلالوند