همگرائی و دو زبانگونگی در گویش مازندرانی

امروزه مطالعهٔ گویش ها از دیدگاه های مختلف حایز اهمیت بسیار است تنوع زبانی, اکولوژی زبانی, زبانشناسی قومنگاری, تماس زبانی, اقلیت زبانی, حقوق زبانی و رده شناسی زبانی همگی جزو حوزه هائی هستند که با توجه به آنها می توان گویش ها را مورد بررسی قرار داد

امروزه مطالعهٔ گویش‌ها از دیدگاه‌های مختلف حایز اهمیت بسیار است. تنوع زبانی، اکولوژی زبانی، زبانشناسی قومنگاری، تماس زبانی، اقلیت زبانی، حقوق زبانی و رده‌شناسی زبانی همگی جزو حوزه‌هائی هستند که با توجه به آنها می‌توان گویش‌ها را مورد بررسی قرار داد.

گویش مازندرانی که در بعضی از نوشته‌ها تحت نام گویش طبری و حتی گاهی اوقات با نام زبان گیلکی آورده شده است. از لحاظ جغرافیائی پراکندگی گسترده و پیچیده‌ای دارد. اگر چه گویشوران عمده این گویش در استان مازندران سکونت دارند اما شمار زیادی از آنان در استان‌های گلستان، تهران و سمنان نیز به‌چشم می‌خورند. این گستردگی جغرافیائی مسلماً بروز گونه‌های مختلفی را در پی خواهد داشت که ممکن است در بعضی موارد ”فهم‌پذیری متقابل“ بین افراد این ”گویش منظقه‌ای“ را با مشکل مواجه سازد.

عنوان	فایل
همگرائی و دو زبانگونگی در گویش مازندرانی	application/pdf همگرايي و دوزبانگونگي در گويش مازندراني.pdf 285 KB	دانلود

محمد عموزاده

استادیار دانشگاه اصفهان