مامانم رو می‌خوام

از جمله مشکلاتی که برای فرزندان طلاق به وجود می آید اضطراب و افسردگی است.

سه سال پیش از شوهرم جداشدم. دختر۱۲ ساله ام بامن زندگی می کند و وابستگی زیادی به من دارد طوری که حتی نه جایی بدون من می رود و نه به من اجازه می دهد که بدون او بیرون بروم. هر جا باشم چندین بار تماس می گیرد. با وجود این که بارها به او توصیه کردم باز هم تکرار می کند. لطفا راهنمایی ام کنید چطور می توانم کمکش کنم که این عادت را ترک کند.

زهرا حسین زاده ملکی ـ روان شناس بالینی: از جمله مشکلاتی که برای فرزندان طلاق به وجود می آید اضطراب و افسردگی است. این فرزندان ممکن است به علت مشاهده درگیری های والدین پیش از طلاق، یا مسائل مرتبط با حضانت و ... شرایط طاقت فرسایی را تحمل کرده باشند. در نتیجه، مشکلات ناشی از مواجهه با این مسائل، به شکل گوناگون در افکار و رفتار آن ها بروز می یابد. یکی از پیامدهای این رویدادهای اضطراب زا احساس نا امنی و در نتیجه وابستگی حاصل از آن است. در ادامه به چند نکته که می تواند به منظور کاهش این مشکلات مفید واقع شود اشاره می کنیم:

۱. سعی کنید از والد دیگر (پدر و یا خانواده پدری اش) بدگویی نکنید این کار باعث می شود تا دنیا در دید فرزند شما محیطی نا امن به نظر برسد و در نتیجه دیگر روابط او نیز از این دیدگاه متاثر شود.

۲. در صورت داشتن صلاحیت لازم از ملاقات فرزندتان با پدرش ممانعت نکنید. این دیدارها باید از روی نظم و به دور از درگیری و چالش انجام گیرد.

۳. در جوی بدون استرس با صبر و حوصله، علل جدایی از همسرتان را با بیانی که برای او قابل درک باشد توضیح دهید. بگذارید او نیز آزادانه از احساسش صحبت کند. همچنین از ابراز علاقه او به همسرتان نرنجید.

۴. بدون آن که به سرزنش کردن بپردازید از او بپرسید که چه چیزی باعث می شود که در زمان دوری از شما دچار آشفتگی شود از این طریق می توانید به صورت مشترک راه حل هایی را بیابید که در کاهش مشکل او مفید باشد.

۵. به صورت ناگهانی و یا برای ساعات طولانی او را ترک نکنید بهتر است درباره برنامه خود به صورت روزمره اطلاعاتی به او بدهید تا بتواند زمان تقریبی بازگشت شما را پیش بینی کند.

۶. برای همدیگر قراردادی را تعیین کنید که مثلاً حق دارد هر دو ساعت به مدت ۱۰ دقیقه با هم مکالمه داشته باشید. یک بار او تماس بگیرد و یک بار شما. مهم است که به این زمانبندی پایبند باشید و در ابتدای امر فاصله بین تماس ها کوتاه باشد و به مرور زمان این فواصل را افزایش دهید. همچنین هر روزی که به قراردادتان عمل کرد در همان روز پاداشی که قبلاً تعیین کرده اید را ارائه کنید.

۷. یکی از علت های بی تابی فرزندتان ممکن است تنهایی و بی برنامه بودن او در زمان ها یی که شما حضور ندارید باشد. سعی کنید طی روز برنامه هایی را برای او مشخص کنید تا سرگرم باشد.

۸. چنانچه او را نزد اقوام یا آشنایان می گذارید سعی کنید محیطی را که برایش مطلوب تر است انتخاب کنید اگر بچه های آشنایان باعث رنجش او می شوند یا در کنار مسن ترها احساس راحتی نمی کند این مسائل را در انتخاب مراقبان او مورد توجه قرار دهید.

۹. سعی کنید رفتار با ثباتی داشته باشید و با وجود مشکلات زندگی یک سبک رفتاری کم نوسان داشته باشید نه آن که در برخی موقعیت ها به صورت افراطی به او محبت کنید و در موقعیتی دیگر با عصبانیت بی جا واکنش نشان دهید. پرخاشگری شدید و دلسوزی افراطی اجازه نمی دهد فرزندتان همواره احساس امنیت کند.

۱۰. وقتی از رفتارهایش کلافه می شوید او را تهدید به ترک کردن نکنید و نگویید که دوستت ندارم بلکه تنها رفتار بدش را نامطلوب بشمرید و کلیت شخصیتش را مورد مواخذه قرار ندهید.

۱۱. هرگونه رفتار مستقلانه را مورد تشویق قرار دهید اما مراقب باشید که از الفاظ و افعال مثبت استفاده کنید نه این که مثلاً بگویید : " چه عجب که غر نزدی " یا " ببین چه خوبه که همیشه این طوری باشی و هی گریه نکنی" عبارات این چنینی نه تنها تشویق محسوب نمی شود بلکه باعث کاهش اعتماد به نفس او می شود.

در صورتی که با اعمال تمامی این نکات پس از چند ماه، تغییری در میزان وابستگی فرزندتان به شما ایجاد نشد بهتر است که از مشاوره حضوری با یک روان شناس بهره مند شوید تا مشکلتان به صورت جامع و گسترده تری بررسی شود.