اگر منظورتان با ماست

در موضوع تورم و گرانی, اگر چه اعضای فراکسیون اقلیت مجلس پـیـشـتـاز بودند و قبل از سایر همکاران خود خطر را تشخیص دادند و نسبت به آن اعلا م خطر کردند, اما در همین موضوع هم, در هفته های اخیر رئیس اصولگرای مرکز پژوهش های مجلس هفتم, از رئیس جمهور گلا یه کرد که فرافکنی می کند و فرافکنی زیبنده رئیس جمهور نیست

روز دوشنبه به هنگام تقدیم بودجه، رئیس جمهور انتقاداتی را متوجه برخی مطبوعات کرد و دقایقی بعد وزیر ارشاد دولت نهم این انتقادات را در قالب جملا‌تی شـدیدتر تکرار نمود. اما برای اولین بار، نه از سخن رئیس جمهور دلگیر شدیم و نه اظهارات وزیر ارشاد، تــکـدری بـرای ما ایجاد نمود. زیرا به نظر می‌رسید مخاطب این سخنان، بیش از آنکه مطبوعات منتقد دولت باشند، برخی نمایندگان اصولگرای مجلس بودند که اظهارات آنها در ماه‌های اخیر به تیتر نخست روزنامه‌های منتقد دولت تبدیل شده و یا در سرمقاله‌ها و تحلیل‌های این جراید، مورد استناد قرار گرفته است تا ثابت شود نگرانی از برخی تصمیم‌ها و اقدامات دولت، در حال تبدیل به اپیدمی‌است! مثلاً شدیدترین هشدارها در مورد روش اجرای سهمیه بندی بنزین در یک سال و نیم اخیر بر زبان دو نماینده اصولگرای مـجلس جاری شده است که <به زحمت انداختن مردم، شجاعت نیست> و < در هیچ کشوری با مردم این گونه رفتار نمی‌شود.>

در موضوع تورم و گرانی، اگر چه اعضای فراکسیون اقلیت مجلس پـیـشـتـاز بودند و قبل از سایر همکاران خود خطر را تشخیص دادند و نسبت به آن اعلا م خطر کردند، اما در همین موضوع هم، در هفته‌های اخیر رئیس اصولگرای مرکز پژوهش‌های مجلس هفتم، از رئیس جمهور گلا یه کرد که <فرافکنی می‌کند و فرافکنی زیبنده رئیس جمهور نیست.> در مورد دیپلماسی خارجی و برخی سفرهای برون مرزی رئـیـس جمهور هم، جدی‌ترین اعتراض‌ها توسط کسانی مطرح شد که قوی‌ترین حامیان دولت تلقی می‌شوند. ابـراز نـگـرانـی در خصوص برخی مصوبات استانی و وعده‌های احتمالا غیر قابل اجرا در جریان این سفرها، از دیگر مقوله هایی است که در سال جاری، مورد توجه و هشدار نمایندگان اصولگرای مجلس قرار گرفته است و ... پس به نظر می‌رسد آنچه رئیس جمهور به هنگام تقدیم بودجه در محضر نمایندگان مطرح کرد، یادآوری به آنها بود که <برای مطبوعات منتقد سوژه سازی نکنند.> اما اگر فرض را بر این بگذاریم که آقای رئیس جمهور و وزیر ارشاد دولت ایشان، به دنبال اعتراض جدی به مطبوعات بوده‌اند شاید ارائه برخی توضیحات در این زمینه خالی از لطف نباشد؛ اگر چه قطعاً حوزه پوشش رسانه هایی که گلا یه‌های رئیس جمهور از مطبوعات را منعکس می‌کنند با رقم کل تیراژ روزنامه‌های منتقد، قابل مقایسه نیست.

آقای رئیس جمهور و همکاران ایشان، بارها ادعا کرده‌اند که برخی روزنامه ها، فقط به نقاط منفی دولت مـی‌پردازند و حتی یک کار مثبت دولت را منعکس نکرده‌اند. البته اثبات این ادعا کمی سخت است. زیرا فعالیت روزنامه ها، تنها در خبر رسانی‌های سیاسی خلا صه نمی‌شود و همه روزه صفحات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی تمام روزنامه‌های منتقد، منعکس کننده گزارش ها، بـرنامه و وعده هایی است که توسط مدیران دولتی مطرح می‌شود و البته برخی از آن وعده‌ها جامه عمل نمی‌پوشد، اما به فرض صحت ادعای مطرح شده، به نظر می‌رسد حق با رسانه‌های مـنـتـقـد بـاشـد.

زیرا مسئولان دولتی در شرایطی می‌توانند خواستار انعکاس وسیع موفقیت‌های مورد ادعــای خـود بـاشـنـد کـه رسـانـه‌هـای پـرمـخـاطـب حامی‌دولت هم وظیفه خویش را در انعکاس کاستی‌های دولت انجام دهند. چگونه می‌توان نظاره گر تحریم اخبار مربوط به ضعف‌ها و کاستی‌های دولت در بعضی رسانه‌ها و تریبونهای پرمخاطب بود و در عین حال از چند رسانه منتقد خواست که بخشی از صفحات خود را به تکرار همراه با بزرگ نمایی اخبار موفقیت‌های دولت اختصاص دهند؛ همان اخباری که در شبانه روز، چندین بار از رسانه‌ها و تریبونهای پرمخاطب – و نه الزاماً پرنفوذ – بـه سـمع و نظر مردم می‌رسد. آیا عدالت خبریحکم نمی‌کند که تا زمان اصلا ح رفتار بعضی رسانه‌ها که عملکرد آنها ظلم در حق مردم وحتی دولت – به خاطر مخفی نگهداشتن ضعف ها و کاستی‌های ارادی و غیرارادی – می‌باشد، رسانه‌های منتقد را با وضعیت فعلی تحمل کنند؟

البته به نظر می‌رسد، بسیاری از رسانه‌ها مخالفتی با انعکاس موفقیت‌های واقعی دولت ندارند، اما دولت و رئیس جمهور نباید از این رسانه‌ها توقع داشته باشند که به تبلیغ اقداماتی بپردازند که دولت حتی نتوانسته است رضایت نزدیک‌ترین یاران خود در کابینه و مجلس را نـسـبـت به آن اقدامات جلب کند. در دو سال اخیربزرگترین موفقیت‌ها از نظر رئیس جمهور و اعضای کابینه او، معطوف به برخی تغییرات ساختار مدیریتی روش بودجه نویسی، ساماندهی مصرف سوخت کنترل تورم، افزایش روابط خارجی و ادعای تبدیل سیاست انفعالی دولت گذشته به سیاست تهاجمی و فعال در دولت نهم، کمک به محرومان و برخی اقدامات در سفرهای استانی بوده است. آیا دولت می‌تواند حتی در یکی از موارد فوق ادعا کند که بیش از پنجاه درصد حامیان دولت در مجلس، تصمیمات دولت را بهترین و حتی کم ایرادترین تصمیم می‌دانند؟ مثلا ً در موضوع تغییرات ساختار سازمان مدیریت،حتی نزدیک‌ترین یاران رئیس جمهور نیز نسبت به تصمیم او قانع نشدند و این مسأله، منجر به قطع زود هنگام همکاری رئیس سازمان مدیریت با رئیس جمهور شد و پس از آن نیز اعتراض مرکز پژوهش‌های مجلس و مسئولا ن سازمان بازرسی کـل کـشـور در رسـانـه‌هـای گـونـاگون منعکس شد.در چنین موضوعی توقع دولت از رسانه‌های منتقد چیست؟

آیا انتظار دارند که رسانه‌های منتقد، همان سخنانی را تکرار کنند که توسط حلقه مشاوران رئیس جمهور بیان شده است؟ آیا به نظر رئیس جمهور، رسانه‌های منتقد هم باید با تأسی به مشاوران ایشان، پرداختن به موضوع هولوکاست و سفر ریاست جمهوری به قطر و سفر پوتین به ایران را <باعث افزایش عزت و سربلندی کشور> بدانند؟ اگر یک رسانه، اعتراض نمایندگان اصولگرای مجلس در مورد عدم ضرورت برگزاری کنفرانس هولوکاست را منعکس نمود یا اظهارنظر رئیس مرکز پژوهش های مجلس در مورد مقدمات و دستاوردهای سفر به قطر را به اطلا‌ع مخاطبان رساند، باید آن رسانه را به بی انصافی متهم کرد؟ راستی آیا آقای رئیس جمهور می دانند که نخستین بار چه کسی از فقدان استراتژی در بعضی برنامه‌های دولت ابراز نگرانی کرد؟ مهم‌ترین ابراز تردیدها نسبت به تصمیم دولت در خصوص تعیین نرخ سود بانکی، توسط چه کسانی بیان شد؟ در مورد تصمیمات اقتصادی دولت، نحوه انعقاد قراردادهای بزرگ اقتصادی به ویژه صادرات گاز، روش توزیع سهام عدالت و میزان تاثیر آن بر زندگی مردم و ... نیز سوالا‌ت مشابهی می توان مطرح نمود.

اما در عین حال به رئیس جمهور و همکاران ایشان یک پیشنهاد داریم: هر یک از تصمیمات اقتصادی، سیاسی و فرهنگی دولت که روسای کمیسیون های مربوطه در مجلس- که همگی آنها اصولگرا هستند- آن را تایید نمایند و توسط نایب رئیس مجلس و رئیس مرکز پژوهش های مجلس نیز مورد حمایت جدی قرار گیرد، آفتاب یزد حاضر خواهد بود همه روزه به انعکاس دیدگاه های موافق نسبت به آن تصمیمات بپردازد. البته به شرط آنکه واقعا مخاطب گلا‌یه‌های رئیس جمهور و همکاران او، ما باشیم!