اعتبار و هنر در خدمت کودکان کار

یکی شیشه خودرویش را بالا می‌دهد، دیگری فریاد می‌زند که شیشه را کثیف نکن و آن یکی هم رویش را به سمت دیگری برمی‌گرداند.

یکی شیشه خودرویش را بالا می‌دهد، دیگری فریاد می‌زند که شیشه را کثیف نکن و آن یکی هم رویش را به سمت دیگری برمی‌گرداند.

این ها گوشه ای از واکنش برخی شهروندان در مواجهه با کودکان کار است، اما مشابه این رفتارها در روز پنجشنبه و در مقابل فرهنگسرای اندیشه تهران اتفاق نیفتاد، زیرا در آن روز برخی از هنرمندان شناخته شده کشور نیز پا به پای کودکان کار در خیابان ها کار کردند و گل فروختند.

این حرکت نمادین در جهت حمایت از کودکان کار و خیابان، راننده های آن منطقه را هم حسابی به وجد آورد و کمتر کسی پیدا می شد که شاخه های گل را از دست بهاره رهنما نگیرد.

حسین رفیعی هم یکی دیگر از شرکت کنندگان در این مراسم نیکوکارانه بود که تاکید می کند: کار ما تائید این حرکت، یعنی دستفروشی سر خیابان ها نیست، بلکه می خواهیم بگوییم نباید این بچه ها را از یاد برد و باید برای آموزش و پیشرفت آنها کوشید.

البته شاید در نگاه اول گفته شود که مشابه چنین حرکت هایی نمی تواند مشکل کودکان کار را به طور ریشه ای و اصولی حل کند، اما اگر همه اقشار شناخته شده و محبوب جامعه اعم از هنرمند، ورزشکار، دانشمند و فعال سیاسی، کمی از اعتبار علمی و هنری خود خرج کنند و تریبونی برای یادآوری اوضاع پرمشقت این کودکان باشند، در آن صورت می توان امیدوار بود که عزمی ملی برای حمایت از حقوق این کودکان تشکیل شود.

برای این یادآوری هم نیازی نیست که حتما چهره های مشهور پا به پای کودکان کار دستفروشی کنند، بلکه آنها می توانند با بهره گیری از جایگاه مقبول خود در جامعه و حضور در نشست های مختلف علمی، فرهنگی و اجتماعی، مشکلات این گروه از کودکان را گوشزد کنند تا حداقل مردم و مسئولان از یاد نبرند که این کودکان هم شهروند این جامعه هستند و حق بازی، تحصیل، رفاه و پیشرفت دارند.

امین جلالوند