کودکان و تماشای افراطی تلویزیون

اگر تماشای تلویزیون افراطی باشد، فعالیت های فیزیکی و اجتماعی کودک را تحت الشعاع قرارمی دهد و جلوی رشد اجتماعی کودک را می گیرد.
درمورد اعتیاد به تماشای تلویزیون درکودکان و …

اگر تماشای تلویزیون افراطی باشد، فعالیت های فیزیکی و اجتماعی کودک را تحت الشعاع قرارمی دهد و جلوی رشد اجتماعی کودک را می گیرد.

درمورد اعتیاد به تماشای تلویزیون درکودکان و نوجوانان باید گفت که اعتیاد به تماشای تلویزیون درجات کمی در بچه ها دارد که البته همین میزان کم نیز می تواند موجب وابستگی شود که قاعدتاً باید کنترل شده باشد چرا که نمی توان آن را برای بچه ها محدود کرد اما قابل کنترل است.

اگر تماشای تلویزیون قانونمند باشد و درحدی باشد که به نشاط کودک کمک کند یا به نوعی یادگیری های مثبت را در او افزایش دهد یا برای کودک سرگرم کننده باشد مشکلی نیست،اما اگر تماشای تلویزیون بخواهد افراطی باشد و فعالیت های فیزیکی، درسی و فعالیت های اجتماعی آنها را تحت الشعاع قرار دهد و باعث شود که آنها پدر و مادر را درمهمانی ها و معاشرت ها همراهی نکنند باعث آسیب درحوزه های رشد کودک می شود.

به والدین توصیه می کنیم برای تماشای تلویزیون قانون وضع کنند. والدین باید توجه داشته باشند که قوانین را با ثبات اجرا کنند و در این راه استفاده صحیح از ابزارهای تشویقی و تنبیهی درنظر گرفتن فعالیت های متنوع به غیر از تماشای تلویزیون از راهکارهای مدیریت تماشای تلویزیون توسط کودک است.

اگر والدین درمدیریت لجبازی کودک نتوانند صحیح عمل کنند و کنترل اوضاع در دست بچه ها باشد قاعدتاً شرایط سخت می شود. والدین باید مهارت های فرزند پروری مانند دانستن روش های صحیح تشویق و تنبیه، روش های درست دستور دادن و قانون گذاری را بدانند و ازاین دانسته ها به صورت صحیح استفاده کنند تا بتوانند لجبازی را در بچه ها مدیریت کنند.

وقتی موضوعی قانونمند شد کودک نیز متوجه می شود که تکلیفش چیست. مثلاً درخانه ای که برای خوابیدن بچه ها قانون وضع می شود و بچه می داند که باید دریک ساعت مشخص بخوابد، شاید در ابتدا کمی مقاومت کند اما ثبات درتصمیم مانع مقاومت کودک می شود.

ثبات دراجرای قوانین وضع شده والدین باعث احساس امنیت درکودک می شود و کودک می آموزد که پیامدها مشخص و فرآیندها قابل پیش بینی است.

والدین باید توجه داشته باشند که این قوانین نباید سختگیرانه باشد باید نیازهای بچه ها را در نظر بگیرند و متناسب با آن قانون وضع کنند و بدانند که کودک درچه زمانی و چه میزان می تواند از امکاناتی نظیر تلویزیون بهره مند شود.تماشای تلویزیون به وضعیت رشدی، تکاملی، شناختی، شرایط زمانی و مکانی کودک بستگی دارد. مثلاً در زمان امتحانات و زمان تعطیلات قوانین باید متناسب با آن زمان تنظیم شود و قوانین باید انعطاف پذیر باشند.

معمولاً در یک روز کودکان نباید پیش از یک یا ۲ ساعت وقت خود را به دیدن تلویزیون اختصاص دهند و اگر بیش از ۲ساعت در روز باشد افراط است و موجب وابستگی درکودکان می شود.