یکی از آن تصمیمات یک شبه

در مـاه هـای اولـیه مـسئولیت دکتر احمدی نژاد, بـرخی یاران و همراهان او, ادعاهای جالبی مطرح کردند که بخشی از آنها را می توان دنـبـالـه شـعارهای »اتوپیایی« دوران انـتـخــابـات دانـسـت به موجب یکی از این ادعاها که توسط مهدی کلهر مشاور رئیس جمهور مطرح شد »موضوعاتی که قبلاً برای تصمیـم گیری به چند سال زمان نیاز داشت, توسط احمدی نژاد در یک شب تعیین تکلیف می شود«

‌‌در مـاه‌هـای اولـیه مـسئولیت دکتر احمدی‌نژاد، بـرخی یاران و همراهان او، ادعاهای جالبی مطرح کردند که بخشی از آنها را می‌توان دنـبـالـه شـعارهای »اتوپیایی« دوران انـتـخــابـات دانـسـت.به موجب یکی از این ادعاها که توسط مهدی کلهر مشاور رئیس جمهور مطرح شد »موضوعاتی که قبلاً برای تصمیـم‌گیری به چند سال زمان نیاز داشت، توسط احمدی‌نژاد در یک شب تعیین تکلیف می‌شود«‌.

شاید نتوان نمونه‌های زیادی را ارائه کرد که ضمن اثبات این ادعا، نتایج افتخارآمیزی در پرونده مدیریت اجرایی کشور قرار دهد. اما در ماه‌های اخیر، این ادعا توسط برخی رقبا یا منتقدان دولت مطرح شده است که: »تصمیم یک شبه برای انحلال سازمان مدیریت یا ادغام شوراهای عالی، خسارت‌های زیادی به کشور زده است.« البته دولتی‌ها این ادعاها را قبول ندارند و برای آنکه نشان دهند این تصمیم‌گیری‌ها، کاملاً کارشناسی و مبتنی بر بررسی‌های علمی بوده است از ۶ ماه پیش تاکنون، حاضر به تمکین در برابر خردجمعی نظام - مصوبه مجلس و مجمع تشخیص مصلحت نظام - برای احیای برخی شوراهای عالی مانند شورای پول و اعتبار نشده‌اند. آنچه که این یادداشت به آن می‌پردازد موضوع دیگری است که به نحوی به ادعای مشاور رئیس جمهور ارتباط پیدا می‌کند.

از سه سال و چند ماه قبل که مشاور رئیس جمهور بر تصمیم‌گیری‌های سرعتی رئیس خود تاکید کرد تاکنون هیچ‌کس سخن او را تکذیب یا تعدیل نکرده است. پس قاعدتاً دولتی‌ها هنوز به وجود این ویژگی استثناییدر رئیس خود، ایمان دارند. اگر این گونه است چرا یک موضوع عادی که از سال‌ها پیش در اکثر کشورهای دنیا حل شده، در این دولت به صورت لاینحل باقی مانده است؟ این موضوع »عدم برگزاری رایانه‌ای انتخابات« است که پیامدهای آن در تمامی سالیان گذشته، از مهم‌ترین و چالش برانگیزترین موضوعات کشور بوده و تنها تغییر حاصل شده، جابجایی مدعی و متهم در این زمینه است! در این سالها، هرگاه که انتخابات توسط اصلاح طلبان برگزار شده است افرادی از جناح مقابل، تردید خود را نسبت به صحت مراحل شمارش آرا اعلام کرده‌اند و در زمان تسلط اصولگرایان بر وزارت کشور، همین ادعا توسط اصلاح‌طلبان مطرح شده است. البته نگرانی اصلاح‌طلبان، معمولاً از آن جهت جدی‌تر بوده است که در دوره حاکمیت اصولگرایان، قرابت فکری و سیاسی مجریان و ناظران، احتمال عقلی - و نه شرعی - دخل و تصرف را افزایش داده است. اظهارات صریح محمود احمدی‌نژاد و جواد لاریجانی - که هر دو از کاندیداهای نمایندگی مجلس ششم بودند اما از کسب حداقل آرا محروم شدند - در زمستان ۷۸ و بهار ۷۹ و ادعا‌های مکرر اصلاح‌طلبان در سال‌های ۷۱، ۷۵ و ۸۷ نمونه‌هایی از این دست است. اما تکرار این دغدغه - یا اتهام‌افکنی - هیچگاه موجب ایجاد اراده جدی برای حل دائمی این مسئله نشده است. بی‌تردید یکی از بهترین راه‌ها برای به حداقل رساندن شائبه‌ها در خصوص روند جمع‌آوری و شمارش آرا، کامپیوتری کردن کلیه مراحل انتخابات است که نه دولت سازندگی همت جدی نسبت به آن نشان داد، نه دولت اصلاحات و نه دولت نهم. شاید دولت اصلاحات، می‌توانست عدم وجود روابط مناسب با شورای نگهبان و عدم وجود جو اعتماد کامل میان دو دستگاه برگزار کننده انتخابات را بهانه‌ای برای تاخیر در رایانه‌ای کردن انتخابات بداند. ادعای بعضی سران دولت نهم در خصوص کم کاری مدیران دولت قبلی هم - در صورت صحت - می‌تواند از عواملی باشد که تاخیر در اجرای این پروژه در سالهای حاکمیت اصلاح‌طلبان را موجب شده باشد. اما در دولت کنونی چه؟

رئیس دولت نهم، ضمن آنکه خود را از نخبگان جامعه می‌داند برای دولت خویش، عنوان »علمی‌ترین دولت« را برگزیده است. سرعت تصمیم‌گیری در این دولت هم به ادعای مشاور رئیس جمهور، چند هزار برابر دولت‌های پیشین است (تصمیم‌گیری یک شبه برای موضوعاتی که قبلاً چند سال وقت صرف آنها می‌شد) از سوی دیگر اعتماد بی‌نظیر شورای نگهبان به رئیس این دولت ، بارها به صورت علنی ابراز شده است ولذا نمی‌توان عدم اعتماد شورای نگهبان به برنامه‌های دولت نهم برای کامپیوتری کردن انتخابات را دلیل عدم اجرای این پروژه دانست. پس چگونه می‌توان پذیرفت که در موضوعی با این درجه از اهمیت - هم به لحاظ سیاسی و هم از جنبه حیثیتی برای مجموعه نظام - حتی در یک دوره ۵/۳ ساله، رئیس دولت و همکاران او موفق به تصمیم‌گیری و اجرا نشده باشند؟ اگر سرعت تصمیم‌گیری دولت همان باشد که مشاور رئیس جمهور گفته باشد و اگر اعتماد شورای نگهبان به رئیس دولت، هنوز در همان حدی باشد که طرح آن موجب اعتراض شدید رقیب احمد‌ی نژاد در انتخابات ۲۲ خرداد شد، فرصت باقیمانده تا انتخابات، زمان کافی برای تبدیل انتخابات از روش سنتی به روشی است که شایسته »علمی‌ترین دولت« ایران باشد!

راستی اگر بنابر تصمیم‌گیری‌های یک شبه باشد، آیا هیچ اولویتی بالاتر از این موضوع وجود دارد که هم خیال مردم را آسوده می‌کند و هم دامان دسـت‌انـدرکـاران انتخـابـات را از هـرگـونـه شـائبه‌ای پاک می‌سازد؟