افق های پیش روی فوتبال ایران پس از مالزی ۲۰۰۷

فوتبال نیازمند خونی تازه در رگ و ریشه های مدیریتی خود است نیازمند مردی از جنس فوتبال هستیم كه بر صندلی ریاست فدراسیون فوتبال تكیه بزند و با شجاعت, درایت و هنر مدیریت خود, فوتبال ملی را به سمت و سوی ساحل مقصود هدایت كند

حتماً لازم نبود از جام ملت های آسیا حذف شویم تا دریابیم كه قهرمان شدن به این سادگی ها هم میسر نمی شود. حتماً لازم نبود اشك های یك ملت سرازیر شود تا ثابت شود كه بدون برنامه نمی توان موفق شد. نیازی نبود تا اعتبار نیم بندمان در فوتبال آسیا را قربانی كنیم تا بعد ناچار شویم كه به دنبال نوشداروی بعد از مرگ سهراب بگردیم.

شاید بهتر بود از خروار خروار تجربه تلنبار شده دوره های قبلی درس بگیریم و پیش از آنكه با آبرو و اعتبارمان بازی شود، از آزمودن آزموده ها خودداری كنیم. حذف شدن تیم ملی پایان كار فوتبال ما نیست، پس بهتر است زمانی را كه برای تشكیل دادن كمیته بررسی دلایل شكست به هدر می دهیم را صرف كارهای مفیدتر و سودمندتر كنیم و از هم اكنون بكوشیم تا انتخابات ریاست فدراسیون فوتبال را به گونه ای برگزار كنیم كه شایسته باشد.

تلف كردن وقت و گشتن به دنبال مقصری كه گناه شكست را به گردن او بیندازیم، كوچكترین سودی ندارد بخصوص كه مقصران شكست حی و حاضر هستند و نیازی نیست كه به دنبال پیدا كردنشان باشیم. در حقیقت كمتر كسی است كه مقصر اصلی این شكست ها را نشناسد. مقصر شكست های تیم ملی امیر قلعه نویی تنها و واحد نیست.

گروهی هم كه قلعه نویی را برگزید و به او بال و پر داد تا هر كار كه می خواهد انجام دهد و تیم ملی را به ملك شخصی خود تبدیل كند نیز مقصر است و باید در پیشگاه ملت ایران حساب و كتاب پس بدهد.

اما وظیفه ای كه فوتبال بر عهده دارد چیزی فراتر از خط كش زدن روی دستان مقصران حذف و یا وادار كردن آنها به نوشتن از سرمشق جریمه های تعیین شده است. اولین وظیفه فوتبال و جامعه فوتبال این است كه با نظارت دقیق، موشكافانه و مستمر بر انتخاباتی كه در پیش است، كمك كند تا گروهی شایسته، كاردان و كاربلد هدایت فدراسیون فوتبال را بر عهده بگیرند تا بتوان دوباره پایه های این فوتبال ویران شده را از نو بنا كرد و از خاكستر شكست و تحقیر در جام ملت های آسیا، بنای صعود مقتدرانه به جام جهانی ۲۰۱۰ را بنا ساخت.

اول شرط موفقیت تیم ملی، فوتبال ملی و فوتبال باشگاهی كشور به ا نتخابات فدراسیون فوتبال بازمی گردد. انتخاباتی كه باید هر چه سریعتر برگزار شود تا تكلیف فوتبال ایران مشخص شود. بدون رئیس فدراسیون و جانشینانی كه فاقد اراده و شخصیت لازم برای اداره فدراسیون و فوتبال باشند، شاهد هرج و مرجی خواهیم بود كه در مالزی شاهدش بودیم. رژه رفتن دلال ها در هتل محل اقامت تیم ملی، حضور رفقای سرمربی در جای جای هتل و حضور یك لشكر مشاور بله قربان گو كه برای كمك آمده اند و كمكی نمی كنند.

فوتبال نیازمند خونی تازه در رگ و ریشه های مدیریتی خود است. نیازمند مردی از جنس فوتبال هستیم كه بر صندلی ریاست فدراسیون فوتبال تكیه بزند و با شجاعت، درایت و هنر مدیریت خود، فوتبال ملی را به سمت و سوی ساحل مقصود هدایت كند.افق های مهم پیش روی فوتبال ما عبارتند از مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۰ و مقدماتی المپیك ۲۰۱۲ كه باید از هم اكنون به آن اندیشید نه ۴۰ روز قبل از آغاز مسابقات مقدماتی!

اگر دیر بجنبیم، فردای روز ناكامی در راهیابی به جام جهانی و المپیك باید دوباره شاهد چاپ شدن چنین مطالبی در روزنامه ها باشیم.از اشتباهات همیشگی و تكراری دست برداریم و به اصلاح فوتبال ایران بپردازیم. انتخابات را جدی بگیریم و نوشدارو را قبل از مرگ به بدن بیمار فوتبال ایران تزریق كنیم.