تربیت دینی در محیط دینی

بعضی از مردم تصور می‌کنند که تربیت دینی را باید از سن بلوغ و یا تکلیف آغاز کرد بنابراین در بسیاری از خانواده‌ها به تعلیم و تربیت مذهبی کودکان توجهی نمی‌شود و بعضی دیگر از والدین …

بعضی از مردم تصور می‌کنند که تربیت دینی را باید از سن بلوغ و یا تکلیف آغاز کرد بنابراین در بسیاری از خانواده‌ها به تعلیم و تربیت مذهبی کودکان توجهی نمی‌شود و بعضی دیگر از والدین تصور می‌کنند که تربیت دینی در این دوره از وظایف مدرسه است و به همان تعلیماتی که از طرف آموزگاران داده می‌شود اکتفا می‌کنند. متاسفانه هیچ یک از این دو شیوه درست نیست بنابراین فرزندان این مرز و بوم با این بی‌توجهی و یا کم‌توجهی نمی‌توانند افرادی معتقد بار آیند. اگر بخواهیم نسل آینده این مملکت افرادی متدین باشند باید از همان ابتدای تولد به تربیت دینی کودکان توجه شود...

کودکی که در یک محیط دینی و در خانواده‌ای معتقد زندگی را آغاز می‌کند و پدر و مادر و اطرافیان را مشغول مراسمی مانند نماز، دعا، تلاوت قرآن و ... می‌بیند به صورت غیرمستقیم تحت تاثیر قرار می‌گیرد. سوالاتی درباره اعمال والدین و اطرافیان می‌کند و جواب‌هایی راجع به خدا، پیغمبر، دعا و غیره می‌شنود که در مغز و حواس و روحیات او اثر می‌گذارد و متوجه عالمی دیگر می‌شود. در این شرایط اگر از طرف والدین و مربیان به صورت هماهنگ تعلیمات مذهبی به او داده شود فردی خداشناس بارمی‌آید.

تعلیم و تربیت دینی باید از سه سالگی آغاز شود و در سن ۹ سالگی باید بچه‌ها نماز خواندن و وضو گرفتن را یاد گرفته و نماز بخوانند نه اینکه صبر کنیم تا پسر ما به پایان سن ۱۵ سالگی برسد و آن‌وقت نماز و سایر احکام و تکالیف دینی را به او بیاموزیم بلکه تعلیم و تربیت دینی هم مانند سایر تعلیمات باید از سنین مناسب آغاز شده و به تدریج تا سن بلوغ احکام و تعالیم دینی به دانش‌آموز آموخته شود و هم اینکه در انجام واجبات تمرین کرده و با احکام و تکالیف دینی خود کاملا آشنا شود و درباره عمل به احکام عادت کند.

تعلیمات دینی در مدرسه

اگر در سال‌های اول و دوم در مدرسه امکاناتی وجود داشت، دانش‌آموزان کلاس‌های اول و دوم باید در نماز جماعت شرکت کنند و به این طریق نماز را به طور شفاهی بیاموزند. در کلاس سوم ابتدایی چون دانش‌آموز تقریبا با خواندن و نوشتن آشنا شده باید تمام ذکرهای نماز با خطی به همان شیوه کتاب‌های درسی ولی درشت و خوانا در جزوه‌ای همراه با تصاویر یک دانش‌آموز نمازگزار به دانش‌آموزان عرضه و تعلیم شود. در سال‌های چهارم و پنجم دبستان باید امکاناتی فراهم کرد تا دانش‌آموزان به نوبت (هر کدام در یک روز بتوانند ضمن شرکت در نماز دسته‌جمعی) با صدای بلند نماز بخوانند. این آموزش نماز باید به شیوه‌ای انجام شود که در سال‌های آخر دبستان تمام دانش‌آموزان نماز را به درستی فرا گرفته و مقید به اجرای این فریضه باشند.

درهای باز مساجد

به غیر از خانه و مدرسه، مساجد می‌توانند نقش جالب و جذابی در تعلیم و تربیت دینی دانش‌آموزان داشته باشند. خوشبختانه بعضی از مساجد گام‌هایی برای جذب کودکان و نوجوانان برداشته‌اند و برای آنان کتاب‌ها و کتابخانه مناسبی تشکیل داده‌اند. نمازگزاران با نشاط و مهربانی پذیرای دانش‌آموزان در صفوف نماز جماعت شده‌اند. مسابقات فرهنگی متعددی برای کودکان و نوجوانان ترتیب داده‌اند و جوایزی به آنان اهدا می‌کنند. اما از طرف دیگر پدران و مادرانی که به مسجد می‌روند باید به موجب این آیه شریفه «یا بنی ادم خذوا زینتکم عند کل مسجد» فرزندان خود را که یکی از مصادیق کلمه زینت هستند با خود به مسجد ببرند تا آنان از کودکی با مسجد و نمازجماعت خو بگیرند. پوشیدن زیباترین لبا‌س، خو‌ش‌بو کردن تن و جامه، جاذبه خوبی برای دانش‌آموزان خواهد بود.

اعظم گودرزی و نغمه ساداتی