دل نوشته منتظران

در غروب چندمین سال طلوع دردها
می رسی از راه فانوس دل شبگردها
بی حضور آبی ات تك سوار سبزپوش
كوفه كوفه بی وفایی دیدم از نامردها
با توام موعود چشمان غزلبارانی ام
پاك كن از وسعت …

در غروب چندمین سال طلوع دردها

می رسی از راه فانوس دل شبگردها

بی حضور آبی ات تك سوار سبزپوش

كوفه كوفه بی وفایی دیدم از نامردها

با توام موعود چشمان غزلبارانی ام

پاك كن از وسعت آئینه هامان گردها

مثل یك خورشید پائیزی پر از بغض غروب

نور می پاشی سر دلمرده ها، دلسردها

تا طلوع روشنای چشم های ابری ات

چشم بر هم می گذارم بر عبور دردها

غلامعباس بخشی