انتخابات و نگاه تزیینی به معلم

امروزه از نگاه تیزبین جامعه شناسان و کارشناسان حوزه علوم سیاسی معلمان نه تنها یک طبقه عزلت گزیده و درسکون تنیده نیستند، بلکه یک جریان تغییرخواه تاثیرگذار به شمار می آیند. …

امروزه از نگاه تیزبین جامعه شناسان و کارشناسان حوزه علوم سیاسی معلمان نه تنها یک طبقه عزلت گزیده و درسکون تنیده نیستند، بلکه یک جریان تغییرخواه تاثیرگذار به شمار می آیند. اما این جریان تغییرخواه قدرتمند با دایره تاثیرگذاری گسترده همچنان از طرف کانون های قدرت و تصمیم گیری جدی گرفته نمی شود و تنها هر ازچندگاهی آن هم در فصل چیدن آرا، این جریان موثر اجتماعی نه با نگاه و برنامه،که لسانی مورد لطف و مرحمت کاندیداها قرار می گیرند تا سکوی پرتاب آنان به کرسی های قرمز و سبز قدرت شود.

در واقع به رغم عبور جامعه معلمی از دوره بی تفاوتی، رکود، خمودگی و به قول سیاسیون «نجابت» و قدم گذاشتن در دوره تغییرخواهی و حساسیت به آنچه در اطراف شان می گذرد، هنوز هم سیاسیون نگاه جدی، عمیق و محتوایی به این نهاد تاثیرگذار نداشته و سخن راندن از فرهنگ، آموزش و پرورش، معلم، تعلیم و تربیت و مسائل مرتبط با این حوزه برای آنان صرفاً کاربرد تبلیغاتی داشته و به عنوان یک ضرورت و راهبرد به حساب نمی آید و نگاه آنها به آموزش و پرورش، معلم ها و دانش آموزان صرفاً یک نگاه تزیینی باقی مانده است. نگاهی به کلیت سخنرانی های اخیر کاندیداهای ریاست جمهوری و ترکیب کمیته های فرهنگیان آنان تاکنون، دلیل روشنی بر این مدعا است.

در این میان بر جامعه معلمی و به ویژه فعالان و قلم زنان این طبقه اجتماعی لازم است علاوه بر پرداختن به طرح مسائل معیشتی، رویکردی را در عرصه فعالیت های اجتماعی و سیاسی در پیش گیرند تا با نقد وعده ها و برنامه ها و عملکرد گذشته، در حوزه آموزش و پرورش و معلمی و طلب برنامه و راهبرد از آنان، نگاه تزیینی به معلم و آموزش و پرورش را به یک نگاه محتوایی، عمیق و ضروری تغییر دهند و با همفکری، هم اندیشی و بهره گیری از پتانسیل عظیم فکر و اندیشه این طبقه فرهیخته و حضور جدی در عرصه های اجتماعی و سیاسی مانند انتخابات به همه نشان دهند مهم ترین مسیر رسیدن به صندلی های سبز مجلس و اصلی ترین سکوی پرتاب به کرسی ریاست جمهوری جامعه تاثیرگذار معلمی و آموزش و پرورش است.

آنگاه شاهد خواهند بود نگاه تزیینی سیاسیون به معلم و افراط در وعده و تفریط در عمل، جایش را به یک نگاه عمیق، بابرنامه ، اجرایی و از نان شب شان واجب تر خواهد داد.و ارائه برنامه و راهبرد به فرهنگیان و معلمان، جایش را به ستایش های کلامی خواهد داد.

رسول پاپایی