نقش حفاظتی روی دربرابر تخریب بیضه ها و كاهش اسپرم در موش

در این تحقیق هدف آن است كه مشخص شود, آیا جیوه در مقادیر بسیار پایین ((۴ppm )) توانایی تخریب ساختار بیضه را دارد و یا روی قادر است از اثرات سمی جیوه در این اندام جلوگیری نماید؟ ۱۰۰ موش …

در این تحقیق هدف آن است كه مشخص شود, آیا جیوه در مقادیر بسیار پایین ((۴ppm )) توانایی تخریب ساختار بیضه را دارد و یا روی قادر است از اثرات سمی جیوه در این اندام جلوگیری نماید؟ ۱۰۰ موش نر نژاد Balb/c به ۴ گروه تقسیم شدند كه این گروه ها عبارتند از: ۱) ۴ ppm HgCl۲ , ۲) ۸۰۰ ppm ZnCl۲, ۳) ۸۰۰ ppm ZnCl۲ + ۴ ppm, HgCl۲ و ۴) این گروه فقط از آب عاری از یون۱(دیونیزه) استفاده می كردند. گروه های آزمایشی بمدت ۱۲ هفته تحت تیمار قرار گرفتند و مواد محلول در آب دیونیزه برای نوشیدن در اختیار حیوانات قرار داده شد. بعداز پایان تیمار دهی, حیوانات تشریح شدند و بیضه های آنها جدا شد, بعد از وزن نمودن بیضه ها تعدادی اسپرم نیز از اپیدیدیم گرفته شد. بیضه ها, مورد آزمایشات بافت شناسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد, هر دو فلز جیوه و روی به تنهایی سبب كاهش معنی داری(P<۰.۰۵) در وزن خالص ونسبی بیضه ها شده اند. همچنین كاهش وزن در تیمارهائی كه فقط از جیوه استفاده نمودند بسیار شدید بود. جیوه سبب كاهش معنی داری(P<۰.۰۵) درتعداد اسپرم های اپیدیدیم می شود, درحالیكه تیمارهای روی و جیوه روی اثرات پایدارتری همانند گروه كنترل در تعداد اسپرم نشان می دادند. مطالعات بافت شناسی نشان داد كه جیوه در غلظت های مشخص آن در بیضه آسیب های شدیدی را به این بافت وارد می نماید, درحالیكه بیضه های گروه تیمار روی از لحاظ بافت شناسی كاملا طبیعی بودند. اغلب حیوانات در گروه تیماری جیوه/ روی تمامی قسمت های لوله های سمنی فر یا قسمتی از آنها از لحاظ شواهد ریخت شناختی حفاظت شده بودند. روی از تخریب بیضه در موش توسط جیوه جلوگیری میكند, چنین تحقیقاتی خطرات جیوه غیر آلی را بر سیستم تولید مثلی موش های نر آشكار می سازد و پیشنهاد می شود تا حد امكان از غذاها و یا داروهای حاوی فلز روی استفاده شود.