جزیره مردگان بهشتی بظاهر امن

اگر بخواهیم کمپانی هایی که تمام فکرشان را به زامبی ها معطوف کرده اند طبقه بندی کنیم, تکلند با بازی «جزیره مرده» در راس قرار می گیرد این بازی برای اولین بار یک دنیای باز Open World , کاملا با محوریت آخرالزمان زامبی ها را در اختیار بازیکن قرار می داد تا هر طور که صلاح دانست داستان آن را پیش ببرد

عنوان: Dead Island Riptide پلتفرم: Xbox۳۶۰، PS۳، PC ناشر: Deep Silver سازنده: Techland سبک: اکشن‌/‌ نقش‌آفرینی اول شخص تاریخ انتشار: ۳۰‌/‌۲‌/‌۱۳۹۲

اگر بخواهیم کمپانی‌هایی که تمام فکرشان را به زامبی‌ها معطوف کرده‌اند طبقه‌بندی کنیم، تکلند با بازی «جزیره مرده» در راس قرار می‌گیرد. این بازی برای اولین بار یک دنیای باز (Open-World)‌، کاملا با محوریت آخرالزمان زامبی‌ها را در اختیار بازیکن قرار می‌داد تا هر طور که صلاح ‌دانست داستان آن را پیش ببرد. این آزادی عمل در کنار عناصر نقش‌آفرینی و همچنین گرایش نسبی بازی به سمت Survival-Horror‌ حقیقی (مواردی مانند سلاح‌هایی که با استفاده از بین می‌رفت و کمیاب بودن بسیاری از منابع لازم برای دوام آوردن در جزیره) از آن تجربه‌ای منحصر به فرد ساخته بود. متاسفانه به دلایل متعددی از جمله وجود باگ‌ها و کاستی‌های فراوان، این بازی نتوانست موفقیتی را که شایسته‌اش بود، به دست بیاورد. در کشور ما نیز قطعا بی‌توجهی گیمرها به بازی‌های نقش‌آفرین، از سر و صدا‌کردن آن جلوگیری کرد. اما آن‌طور که از ظواهر برمی‌آید، قسمت بعدی بازی مانند اصلاحیه‌ای بر نسخه اول آن خواهد بود. خوشبختانه سازندگان نیز با صراحت به این امر اذعان داشته و در این خصوص قیمت بازی نهایی را ده دلار کمتر از دیگر بازی‌ها تعیین کرده‌اند تا هم تائیدی بر حجم محتویات ارائه شده باشد و هم قاصدی که خبر از پایان این نسل از کنسول‌ها می‌دهد. با تغییراتی که در این قسمت اعمال شده (و اشاره می‌کنیم)، می‌توان امیدوار بود بازی به اعتباری بیشتر ـ چه نزد مخاطبان بین‌المللی و چه ایرانیان عزیز ـ دست یابد. در انتهای قسمت اول بازی دیدیم که چهار قهرمان داستان توانستند از جزیره بنویت ـ بهشتی در مجمع‌الجزایر بانوی که به آفت مردگان زنده! آلوده شده بود ـ فرار کنند. داستان Riptide ماجرا را از همانجا پی می‌گیرد. قهرمانان داستان سوار بر بالگرد، به یک کشتی نظامی پناه می‌برند. پس از استقرار در آنجا، حمله وحشتناک دیگری صورت گرفته و کشتی به صخره‌ای برخورد می‌کند و به گل می‌نشیند. قهرمانان داستان، از همه‌جا رانده و مانده، پا به جزیره همسایه بنویت ـ یعنی پالانای ـ‌ می‌گذارند، غافل از این‌که این بهشت در ظاهر امن ، جهنمی بسیار مخوف‌تر از جایی است که از آن گریخته‌اند. ظاهرا شخصیت قابل بازی دیگری در این قسمت معرفی خواهد شد. این شخصیت که حضورش در بازی حتمی‌ است، جان مورگان نام دارد. او از تکاوران دریایی بوده و یکی از خدمه کشتی مورد حمله است. در حالی که بنویت پر از ساختمان‌های مجلل و مراکز تفریحی بود، بندرت در پالانوی چنین صحنه‌ای را مشاهده می‌کنید. این جزیره پوشیده از تالاب‌ها و جنگل است و مرتب باران‌های موسمی و توفان آن را درمی‌نوردد. در حالی که بازی از سیستم هوای دینامیک بهره می‌برد تا اکشن بازی را عمق بیشتری ببخشد، سیستم شب و روز آن ساده بوده و بر مبنای مراحل تغییر می‌کند. خبر خوب برای مخاطبان قسمت قبلی این است که می‌توانند کاراکتر خود را از قسمت قبلی به این بازی پورت کرده و تمام مهارت‌ها و الحاقیات را حفظ کنند. بازیکنان نوپا نیز بازی را از مرتبه ۵۰ آغاز خواهند کرد.

ظاهر بازی در حد قابل توجهی دستخوش تغییر شده است. جزئیات در صحنه‌ها بیشتر شده، کاراکترها رنگ و روی دلپذیرتری یافته و مخصوصا افکت‌های آب نیز پیشرفت خیلی خوبی داشته است. قرار است مدت زیادی را در آب بگذرانید. در قسمت‌هایی آب تا کمر کاراکتر بالا می‌آید و باید آماده حمله‌های گاه و بیگاه زامبی‌ها باشید. یکی از مهم‌ترین وسایل جابه‌جایی (و شاید تنها وسیله) در این بازی، قایق است. در نمایش‌های ارائه شده، چهار کاراکتر روی قایق حضور داشتند و زامبی‌ها مرتب سعی می‌کردند با حملات خود آنها را به داخل آب بکشند. بازیکنان نیز با تیراندازی یا استفاده از سلاح‌های سرد حملات آنها را خنثی می‌کردند. سازندگان با استناد به نظرات کاربران بازی، در این قسمت تمرکز را روی کیفیت اکشن گذاشته و از روایت فاصله گرفته‌اند. گفته شده این قسمت از سیستم تیراندازی Call of Duty الهام گرفته شده، پس باید توقع تیراندازی بیشتری را داشته باشید. همچنین عناصر بسیاری از عناوین مشابه مانند Left۴Dead، مد زامبی Call of Duty، Dead Rising و حتی مد Horde در بازی Gears of War به عاریه گرفته شده‌اند که اگر خوب پیاده‌سازی شوند، در نقد بازی زیاد روی تقلیدی‌بودن آنها تکیه نخواهیم کرد. همانند دو بازی COD و GEOW، قسمت‌هایی را داریم که باید از یک مقر دفاع کنید تا هدف خاصی را به پایان برسانید. پیش از حمله زامبی‌ها باید اقدام به تقویت مکانیزم دفاعی کنید. برای این کار تعداد بسیار محدودی تجهیزات (مانند سیم‌خاردار، مین‌های زمینی و مسلسل‌های خودکار) خواهید داشت و در نهایت مجبور می‌شوید تعدادی از منافذ را باز بگذارید. همین مسأله و دردسر انتخاب بین باز و بسته نگهداشتن کدام راه، هیجان زیادی به این قسمت‌ها تزریق خواهد کرد. در حین مراحل نیز می‌توانید بازمانده‌هایی را نجات داده و به مقر خود برگردانید. این بازمانده‌ها هنگام هجوم زامبی‌ها برای دفاع از مقر به شما کمک می‌کنند. سیستم کارآمدی تسلیحاتی، امکان این را می‌دهد که درخصوص هر سلاحی که به آن علاقه‌ دارید، مهارت کسب کنید. امتیازات مهارت نیز مانند قبل برای به دست آوردن قابلیت‌های تازه خرج خواهند شد. در یکی از مراحل نمایش داده شده، بازیکنان قصد داشتند با کار راه‌اندازی یک پمپ، ساختمانی را غرق در آب کنند تا به دخمه‌های زیرین آن دسترسی پیدا کنند.

پس از فعال شدن پمپ، صدای بلند آن، توجه زامبی‌ها را جلب کـــــــــرد و در دسته‌های متعدد به سمت ساختمان روانه شدند. روند دفاع مشابه قسمت Horde بازی «ابزار جنگ» آغاز شد. پس از هر موج از زامبی‌ها، فرصتی اندک برای تعمیر تجهیزات دفاعی و کار‌گذاشتن مین‌ها وجود داشت. لحظه به لحظه هوا بدتر و زیر نظر گرفتن دشمنان مشکل‌تر می‌شد. بازمانده‌ها دچار رعب و وحشت شده و احساسات خود را بلندبلند به زبان می‌آوردند. این صحنه‌ها نویدبخش تلاش سازندگان برای فضاسازی بهتر برای عنوانی بود که به خودی خود یکی از بهترین اتمسفرها را بین رقبا ارائه می‌کرد. هنوز هم می‌توان برخی مشکلات نسخه اول را در دموهای ارائه شده دید. برای مثال این‌که ضربات دقیق شما اصلا به یک زامبی برخورد نکند (که در مواقع حساس واقعا مشکل‌زا بود) یا این‌که گاهی بی‌آن‌که خودتان هم بدانید چه کرده‌اید، یکی از زامبی‌ها پیش رویتان به بستر مرگِ دوباره! بیفتد. با توجه به مدت کمی که تا عرضه بازی مانده، فقط می‌توان امیدوار بود که سازندگان تمام توجه خود را به عناصر جدید گیم‌پلی معطوف نکرده و زمانی را هم به مرتفع ساختن این مشکلات فنی اختصاص دهند تا نتیجه نهایی کاملا رضایت‌بخش از آب درآید.

سیاوش شهبازی