رعایت قانون به خاطر خود قانون

خیلی‌ها قانون را زمانی اجرا می‌کنند که مجری قانون هم بالای سرشان باشد. مثال دم دستی و واضحش، قوانین رانندگی هست که تا پلیس سر چهار راه و توی خیابون و اتوبان نباشه، درست رانندگی …

خیلی‌ها قانون را زمانی اجرا می‌کنند که مجری قانون هم بالای سرشان باشد. مثال دم دستی و واضحش، قوانین رانندگی هست که تا پلیس سر چهار راه و توی خیابون و اتوبان نباشه، درست رانندگی نمی‌کنیم.

هر کس در حد و اندازه خودش؛ یکی از چراغ قرمز رد می‌شه، یکی بدجایی پارک می‌کنه، یکی یک طرفه می‌ره و ... . این که رعایت قانون برای مردم ملکه بشه و قانون رو به خاطر خود قانون رعایت کنند، نه از ترس مجری قانون و جریمه‌های آن، آرزوی عقلاء و بزرگان هر مملکتی هست. فرقی هم نمی‌کنه چه نوع قانونی باشه. قوانین وضعی و قراردادی بین انسان‌ها و ممالک و کشورها، یا قوانین الهی که بین انسان و خدا وضع شده است.

در آموزه‌های دینی و مذهبی، مشابه این تعابیر رو فراوان می‌بینیم: «عالم، محضر خداست؛ در محضر خدا معصیت نکنیم»، «خداوند حاضر و ناظر بر اعمال ماست». در دعای روز چهارم ماه رمضان، این تعبیر آمده: «یا ابصر الناظرین» ای بیناترین بیننده‌ها. ما هم چشم داریم؛ با این حال خیلی چیزها هست که از چشممون پنهون می‌مونه. اما حکایت خدا جداست؛ او ابصر الناظرین هست؛ از همه ناظرین، بیناتره؛ چیزی مافوق چشم و دوربین مخفی و دوربین‌های مدار بسته...