آیا چاقی واقعاً خطرناک است؟

نزدیک به یک دهه از زمانی که سازمان بهداشت جهانی، چاقی را به عنوان یک بیماری مزمن و یک معضل بهداشتی _ اجتماعی معرفی کرده و پیشگیری و درمان آن در راس برنامه های بهداشتی و درمانی …

نزدیک به یک دهه از زمانی که سازمان بهداشت جهانی، چاقی را به عنوان یک بیماری مزمن و یک معضل بهداشتی _ اجتماعی معرفی کرده و پیشگیری و درمان آن در راس برنامه های بهداشتی و درمانی دولت ها قرار دارد، می گذرد ولی با وجود افزایش آگاهی مردم از خطرات و نیز روش های مبارزه به چاقی، متاسفانه همچنان شاهد سیر صعودی شیوع این بیماری مزمن در تمامی نقاط دنیا هستیم.متاسفانه، افزایش مصرف غذاهای Fast Food، سیب زمینی سرخ کرده و نوشابه های قندی به همراه افزایش ساعاتی که در پای تلویزیون و اینترنت صرف می شود، باعث شده تا چاقی به عنوان یک عامل بیماری زا به خصوص در میان کودکان و نوجوانان مورد توجه متخصصین علوم پزشکی قرار گیرد.

به چه کسی چاق می گوییم

در تحقیقات علمی به منظور تعریف و طبقه بندی چاقی از شاخصی به نام BMI یا شاخص توده بدنی استفاده می شود که از تقسیم عدد وزن (کیلوگرم) بر مربع عدد قد (متر) به دست می آید. براساس این تعریف، دانشمندان BMI بین ۲۵ و ۹/۲۹ را به عنوان اضافه وزن و BMI بیشتر از ۳۰ را به عنوان چاق می شناسند. اما در پاسخ به این سئوال که آیا چاقی واقعاً خطرناک است، ذکر بیماری هایی که چاقی در آنها نقش اول را ایفا می کند، ضروری است.

بیماری عروق کرنری: چاقی با عوامل خطرساز ابتلا به بیماری عروق کرنری قلب نظیر کلسترول بالا، تری گلیسیرید بالا و پرفشاری خون ارتباط مستقیمی دارد.

۱) کلسترول: افزایش وزن در BMI بالاتر از ۲۵ همواره با افزایش سطح کلسترول همراه است. شیوع کلسترول بالا در خانم های چاق بیشتر از آقایان چاق است. از سوی دیگر، توزیع چربی در بدن نیز به طور مستقل با سطح کلسترول ارتباط دارد. بدین معنی که افراد مبتلا به چاقی شکمی نسبت به سایر افراد چاق از سطح کلسترول بالاتری برخوردارند.

۲) تری گلیسیرید: تحقیقات مختلف ارتباط معنی دار BMI با افزایش سطح تری گلیسیرید خون را به اثبات رسانیده اند. به طور کلی، BMI بالاتر از ۳۰ به معنی تری گلیسیرید بالا است.

۳) LDL یا کلسترول بد: افزایش سطح LDL ارتباط مستقیمی با افزایش بروز بیماری های عروق کرنری دارد. چاقی نیز نقش بسیار موثری در بالارفتن سطح کلسترول بد ایفا می کند، به طوری که با افزایش توده بدنی از ۲۰ به ۳۰ معادل ۲۰-۱۰ mg افزایش در میزان LDL است.

ـ سکته قلبی

خطر سکته قلبی در BMI بالاتر از ۲۲ بسیار بالا است. به طوری که هر ۱ واحد افزایش در BMI بالاتر از ۲۲ ، ۱۰ درصد خطر ابتلا به سکته قلبی را می افزاید.

ـ نارسایی قلبی

نارسایی قلبی یکی از عوارض شایع چاقی و یکی از علل اصلی مرگ و میر در مبتلایان به چاقی است. چاقی موجب بروز تغییراتی در ساختار عملکرد حفره های قلب شده و با همراهی دیابت و پرفشاری خون زمینه بروز نارسایی قلبی را هموار می کند.

ـ قطع تنفس در خواب

قطع موقت فعالیت تنفسی در جریان خواب که اصطلاحاً آپنه در جریان خواب نام دارد یکی از مهمترین مراجعه افراد چاق به کلینیک های پزشکی است که معمولاً با خواب آلودگی در طول روز، سردرد و کاهش میل جنسی بروز می کند و اغلب افراد چاق با BMI بالاتر از ۳۰ اتفاق می افتد.

ـ اختلالات قاعدگی

چاقی در دختران جوان یکی از عمده ترین دلایل اختلالات قاعدگی است که در بسیاری موارد منجر به قطع خونریزی ماهیانه می گردد.

ـ استئوآرتریت

چاقی به دلیل وارد آمدن فشار بر مفاصل به ویژه مفصل زانو یکی از مهمترین دلایل بروز استئوآرتریت در زنان چاق به شمار می رود، به طوری که بر طبق تحقیقات انجام شده هر ۲ واحد کاهش در BMI ، خطر ابتلا به استئوآرتریت را تا ۵۰ درصد کاهش می دهد.

ـ سرطان

دانشمندان چاقی را به عنوان موثرترین عامل در بروز انواع سرطان به ویژه سرطان پستان و رحم که به ترتیب دومین و چهارمین علت مرگ در زنان است، به اثبات رسانده اند. چاقی همچنین در بروز سرطان روده بزرگ نیز موثر است. BMI بالاتر از ۳۰ در مردان خطر بروز این نوع سرطان را ۱۰ درصد افزایش می دهد.

ـ دیابت

متخصصان یکی از عوامل خطرساز در بروز دیابت نوع ۲ را چاقی شکمی معرفی کرده اند. براساس این تحقیقات، خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ با هر ۱ واحد افزایش BMI از عدد پایه ۲۲ به میزان ۲۵ درصد افزایش می یابد. به نظر می رسد با وجود تمامی موارد ذکر شده دیگر جای این سئوال باقی نماند که چاقی خطرناک است یا نه؟

مجید

tia-cosmology.blogfa.com