در غیاب آیدین عزیز

آیدین نیکخواه بهرامی, بسکتبالیست ارزشمند ایران که اواخر هفته پیش در یک تصادف رانندگی در جاده شمال جان سپرد, از نمادهای اصلی رشد چشمگیر جوانان در این ورزش سنگین و مفرح و از مظاهر پیشتاز شدن بسکتبال ایران در سطح قاره طی سال های اخیر بود و فقدان وی بدون شک از ضایعات بزرگ ورزش ایران در سال جاری محسوب می شود

آیدین نیکخواه بهرامی، بسکتبالیست ارزشمند ایران که اواخر هفته پیش در یک تصادف رانندگی در جاده شمال جان سپرد، از نمادهای اصلی رشد چشمگیر جوانان در این ورزش سنگین و مفرح و از مظاهر پیشتاز شدن بسکتبال ایران در سطح قاره طی سال های اخیر بود و فقدان وی بدون شک از ضایعات بزرگ ورزش ایران در سال جاری محسوب می شود. آیدین که برادرش صمد مثل وی عضو تیم ملی و او نیز از نمادهای بسکتبال نوین ایران بوده، عضویت صباباتری را داشت و با این تیم بهار امسال قهرمان بسکتبال باشگاه های آسیا شده بود، اما مهمترین دستاورد نسل وی کسب عنوان قهرمانی بزرگسالان آسیا در مسابقات آسیایی ژاپن طی سال جاری و در شرایطی بود که تیم ایران بدون چند یار اصلی مصدوم خود به شرق آسیا سفر کرده بود، اما برادران نیکخواه بهرامی و امثال حدادی و کامرانی و آفاق طوری بازی کردند که هیچ کس جای خالی غایبان را حس نکرد و حرفه ای های قطر و لبنان نیز به رغم در برداشتن چند بازیکن خارجی در مقابل تیم کوشا و جوان شده ما کم آوردند و برای اولین بار در تاریخ مدال طلای بسکتبال آسیا به ما رسید.آیدین همانند برادرش بازیکنی بلندقد، فنی و خوش استیل بود و در پنج سال اخیر به تدریج رشد کرده و تواناتر شده و چه در سطح باشگاهی و چه در رده ملی به بالاترین درجات رسیده بود.اگر درگذشت وی یک رویداد بسیار غم انگیز برای کل ورزش ایران است، جامعه بسکتبال کشور باید یک بار دیگر به پا خیزد و پس از بزرگداشت یکی از بالنده ترین جوانان خود، آینده اش را به روشنی امروز ترسیم کند. شاید جبران غیبت آیدین از نقطه نظر کارایی های فنی از پاره ای جهات امکان پذیر باشد، اما آن جا که به شخصیت و تاثیرگذاری او در داخل و بیرون میدان مربوط می گردد، شاید جبران غیرممکن باشد. او بازیکنی آرام و منضبط و وظیفه شناس بود و در پرتاب هایش به سمت سبد، گاه حتی از مرز ۶۰ درصد دقت و توفیق نیز فراتر رفته بود و جوانی بود که می شد از هر جهت در صحنه های ورزش نمونه خواند.اگر بسکتبال ما در سال های اخیر پیشرفت تدریجی و روز افزونی داشت، یکی از دلایل آن رو آمدن جوانانی شایسته مثل نیکخواه بهرامی بوده است. از زمانی که بسکتبال ایران کار آموزش و تربیت جوانان خود را جدی تر گرفت، نوار افتخارات و فتوحات ما نیز شروع شد. کسب عنوان قهرمانی جوانان آسیا، سپس فتح پیکارهای قهرمانی امیدهای قاره و سرانجام قهرمانی در سطح بزرگسالان کامل کننده کارنامه نسلی بوده که آیدین یکی از برجسته ترین اعضای آن بوده است.در این حد فاصل فدراسیون مشحون توانسته است برخی ناآرامی ها، تندخویی ها و برخوردهای رایج در محیط بسکتبال را نیز مهار کند و به جای آن فاکتور آرامش را بنشاند و آن چه به جامعه بسکتبال برای ادامه راه امید می بخشد، همین مساله است.فقدان آیدین عزیز هرگز فراموش نمی شود و خصلت های نیک او در بیرون میدان و مهارت های عالی ورزشی وی در داخل آن همیشه زبانزد خواهد ماند، اما جامعه بسکتبال ما مجبور است پس از اتمام مراسم یادبود این جوان فوق العاده و گرامیداشت خاطره وی، حرکت به سمت آینده را ادامه بدهد و یکی از آنها حضور در المپیک پکن است.اگر یک خاطره خاص هم تیم های آیدین را به سمت چنان اهدافی بیشتر به پیش راند و صاحب ثبات قدمی بیشتر در این راه سازد، یاد وی و مرور دستاوردهای او است. ورزشکاری که در عین جوانی به هر چه ممکن بود، رسید و ورزش ایران را پربارتر کرد و متاسفانه بسیار زودتر از موعد از جمع ما رفت.

وصال روحانی