تهاجم در رانندگی

▪ افراد پرخاشگر که آستانه تحمل پایینی دارند، در همه جا و در همه شرایط درگیری ایجاد می کنند.
▪ آن ها در بین خانواده، فامیل و همکارانشان به عصبی و پرخاشگر معروف هستند.
▪ کسی حق و …

افراد پرخاشگر که آستانه تحمل پایینی دارند، در همه جا و در همه شرایط درگیری ایجاد می کنند.

آن ها در بین خانواده، فامیل و همکارانشان به عصبی و پرخاشگر معروف هستند.

کسی حق و جرات ندارد روی حرف آن ها حرفی بزند و یا نظر آن ها را رد کرده و با آن ها مخالفت کند و یا نظر و رفتاری غیر از آن چه که آن ها به آن اعتقاد دارند، اظهار و ابراز کند.

غرور و خودخواهی، رقابت جویی، برتری طلبی و انتقام جویی از خصوصیات شخصیتی بارز این افراد است که در رانندگی نیز آن را نشان می دهند.

رفتار آن ها قابل پیش بینی نیست، به ناگاه حالت تهاجمی پیدا می کنند و آن خوی مردم آزاری که ناشی از محرومیت ها، سخت گیری ها و اذیت و آزارهایی که در دوران کودکی و نوجوانی که از جانب دیگر به ایشان تحمیل شده است، در آن ها بیدار می شود.

افراد خشن در همه اوقات طلب کار و مهاجم هستند.

اگر چه خشم آن ها ناشی از مسائل مربوط به رانندگی نیست و ریشه در جایی دیگر دارد، اما خشم و خشونت آن ها در رانندگی به ویژه در جاده ها که ترافیک سبک تر و عرصه برای تاخت و تاز بازتر است، مشکلاتی را برای دیگران به وجود می آورد.

اما همیشه تهاجم در رانندگی که بیشتر در ارتباط با خودروها و دیگر رانندگان است، ناشی از خشم و خشونت نیست، بلکه گاهی مربوط به حس رقابت جویی با خودروهای دیگر به ویژه خودروهای همراه (خودروی باجناق!) گاهی برای پز دادن (خودروی من مدل بالاست و سرعت آن ...) است.

گاه یک شوخی نیز باعث به هم ریختن نظم ترافیکی در جاده ها می شود و متاسفانه اگر بعضی از رانندگانی که در این محور در حرکت هستند دست به فرمان خوبی نداشته باشند و یا خودروی کهنه و مدل پایین آن ها به ناگاه مشکلی پیدا کند و نتوانند آن را مهار کنند، دچار حادثه می شوند.

تهاجم در رانندگی نوعی تخلیه فشارهای درونی و تلافی کردن است اما متاسفانه مشکلات و حوادث ناشی از آن دامن دیگران را می گیرد که در ایجاد فشارهای روانی فرد راننده هیچ گاه دخیل نبوده اند.

بعضی از رانندگان که خود عقده ای هستند، به اصطلاح خودشان برای رو کم کنی خودروهای مدل بالا، راه را بر آنان می بندند.

سبقت گرفتن و سرعت بالا، ویراژ دادن، راه ندادن، لایی کشیدن، لجبازی کردن به هنگام اعتراض دیگران و مسابقه دادن از طرف این گروه از مسافران میان آن ها و دیگر مسافران جاده درگیری ایجاد می کند که گاه به توقف وسیله در کنار جاده و زد و خورد می انجامد.

این چنین افرادی علاوه بر عصبی بودن، خیلی بد رانندگی می کنند، انتظار سبقت از جانب دیگران را ندارند و خودشان هم به کسی راه نمی دهند، اگر کسی هم به آن ها راه ندهد با ایما و اشاره و بد و بیراه به راننده اعتراض ودرگیری ایجاد می کنند.

شاید بهترین روش آموزش، در کلاس های تعلیم راهنمایی و رانندگی باشد که هر فرد قبل از گرفتن گواهینامه باید بتواند در مورد حوادث جاده ای، علل و عوامل حادثه ساز را در قالب یک انشاء بیان کند.

البته شعارهایی مانند دیر رسیدن، بهتر از هرگز نرسیدن یا چه عجله ای دارید؟ با آرامش رانندگی کنید و از مناظر کنار جاده لذت ببرید نیز خالی از لطف و تاثیر نخواهد بود.

قاسمی