قوانین صحیح فرزندپروری روان

برخی از کودکان، دوران کودکی خود را بدون مشکلات رفتاری قابل‌توجهی سپری می‌کنند و در مقابل کودکانی نیز هستند که به طور مداوم برای خود و والدین‌شان مشکلات عدیده‌ای درست می‌کنند …

برخی از کودکان، دوران کودکی خود را بدون مشکلات رفتاری قابل‌توجهی سپری می‌کنند و در مقابل کودکانی نیز هستند که به طور مداوم برای خود و والدین‌شان مشکلات عدیده‌ای درست می‌کنند که این دسته از بچه‌ها به عنوان «کودکان دردسرساز» شناخته شده‌اند. روان‌شناسان و صاحب‌نظران معتقدند که رفتارهای خوب و بد بچه‌ها به وسیله پاداش‌هایی شکل می‌گیرد که آنها در دوران زندگی‌شان از سوی خانواده دریافت کرده‌اند. متخصصان برای رفع این نوع مشکلات، قوانینی را تحت عنوان فرزندپروری صحیح ارایه داده و اظهار کرده‌اند که اجرا و رعایت این قوانین برای والدین بسیار ساده است.

قانون اول:

رفتار خوب را پاداش دهید (و این کار را بلافاصله و مکرر انجام دهید). هنگامی که کودک برای انجام کار و رفتار خوبش، پاداش دریافت می‌کند، آن رفتار و عمل تقویت می‌شود و به این معناست که احتمال وقوع آن رفتار در آینده افزایش پیدا می‌کند و کودکان رفتاری را که برای آن پاداش دریافت کرده‌اند، تکرار می‌کنند. والدین در به اجرا گذاشتن این قانون در رابطه با نوع پاداش اختلاف نظر و مشکل دارند؛ چرا که نمی‌دانند از چه نوع پاداش‌هایی برای کودک‌شان باید استفاده کنند. روان‌شناسان معتقدند که پاداش‌های اجتماعی در تقویت رفتار مطلوب در مورد کودکان موثرتر از دیگر پاداش‌هاست. پاداش‌های اجتماعی شامل لبخند، در آغوش کشیدن، نوازش کردن، بوسیدن، تحسین کردن، تماس چشمی و توجه است که بهترین آن، تحسین کردن است و والدین باید بدانند در زمینه تحسین کردن، رفتار کودک را مورد تعریف قرار دهند، نه خود فرزندشان. اگر فرزندی اتاقش را تمیز کرد باید از تحسین توصیفی استفاده شود و به او بگویند: «اتاقت خیلی خوب تمیز شد.» این عبارت موثرتر از آن است که بگویند: «بچه خوبی هستی.» والدین می‌توانند علاوه بر پاداش‌های اجتماعی از پاداش‌های مادی (خرید اسباب‌بازی، خوراکی و...) و پاداش‌های فعالیتی (سفر تفریحی و...) کمک گیرند.

قانون دوم:

ناخواسته رفتار بد را پاداش ندهید.

هنگامی که پدر و مادر ناخواسته و به دلیل مشغله فکری و کاری، رفتار بد فرزندشان به پاداش می‌دهند، این امر باعث می‌شود که رفتار بد کودک تقویت و در آینده تکرار شود. به طور مثال ممکن است کودک یاد گرفته باشد که با غر زدن و گریه کردن در خانه اقوام، شب را بخواهد بماند و مسلما والدین در مقابل گریه و غر زدن‌ها تسلیم شده‌ و به او اجازه دهند، که این عمل باعث می‌شود کودک در آینده باز این رفتار را تکرار کند. والدین در برابر مشاهده گریه سر دادن و قشقرق راه انداختن‌های بی‌مورد فرزندشان نباید تسلیم شوند.

قانون سوم:

برای رفتارهای بد، تنبیه در نظر بگیرید (اما فقط از تنبیه ملایم استفاده کنید). والدین باید گاهی اوقات از شیوه‌های تنبیهی ملایم برای کاهش یا حذف برخی از رفتارهای نامقبول و بد فرزندان‌شان استفاده کنند. شیوه‌های تنبیه ملایم شامل سرزنش کردن، محرومیت زمانمند و تنبیه رفتاری است و در مقابل شیوه‌های تند تنبیهی شامل کتک زدن، فریاد کشیدن، تهدیدهای ترسناک و... است.