انواع وبلاگ نویسی

چه تفاوتی بین وبلاگ نویسی برای خواننده ها و وبلاگ نوشتن برای لینک گرفتن, پول یا «داغ» شدن در سایت های لینک پراکنی اجتماعی وجود دارد معمولاً وبلاگ نویس ها, چهار دلیل برای نوشتن دارند خواننده ها, لینک گرفتن, پول و داغ شدن در دیگ می دانم چه فکر می کنید, دلایل زیاد دیگری هم برای این کار وجود دارد, اما لزوماً اینطور نیست

وبلاگ «یک پزشک» که از وبلاگ های اسم و رسم دار وبلاگ های فارسی است، اخیرًا در یکهزارمین پست منتشره خود، نگاهی به اوضاع فضای وبلاگ های فارسی کرده است. یادداشت این پزشک وبلاگ نویس را به نقل از «یک پزشک» با عنوان «صحبت از وبلاگ نویسی در یک هزارمین پست وبلاگ یک پزشک» در ادامه می خوانید:

● انواع مختلف وبلاگ نویسی

چه تفاوتی بین وبلاگ نویسی برای خواننده ها و وبلاگ نوشتن برای لینک گرفتن، پول یا «داغ» شدن در سایت های لینک پراکنی اجتماعی وجود دارد؟ معمولاً وبلاگ نویس ها، چهار دلیل برای نوشتن دارند: خواننده ها، لینک گرفتن، پول و داغ شدن در دیگ. می دانم چه فکر می کنید، دلایل زیاد دیگری هم برای این کار وجود دارد، اما لزوماً اینطور نیست!

● نوشتن برای خواننده ها

اگر از من بپرسید، نوشتن برای خواننده ها بهترین شیوه وبلاگ نویسی است.

وقتی برای خوانندگان می نویسید انگیزه و و قصد شما اشتراک مطالب با آنهاست. شما به قصد جلب خواننده و ترافیک زیاد از دیگ یا پول نمی نویسید. وقتی برای خوانندگان می نویسید، مطالبی را که برای آنها مفید خواهد بود، با آنها به اشتراک می گذارید. نوشتن برای خوانندگان به معنی انتشار نظرات و دیدگاه های شخصی شما هم است. غالباً وقتی شما برای خوانندگان می نویسید به لینک ها و پول و یا دیگ فکر نمی کنید، شما فقط به خوانندگان فکر می کنید، با این وجود اگر کسی پست شما را مفید تشخیص دهد و پست شما محبوب شود، چیز خوبی است ولی این هدف و قصد اولیه شما نیست. هدف اصلی شما، انتشار یادداشت های شخصی تان است.

● نوشتن برای لینک

وقتی برای لینک گرفتن می نویسید، امیدوارید که کسانی نوشته های شما را جالب تشخیص دهند، به آنها لینک بدهند و به این ترتیب آنها را با بقیه به اشتراک بگذارند. البته اگر به نوشته های شما لینک دادن نشود، ناراحت نمی شوید، چون به هر حال خواننده های اولیه شما آنها را می خوانند. در این شیوه وبلاگ نویسی شما با علم به اینکه خواننده های غیرثابت وبلاگتان، از نوشته های شما استفاده خواهند برد، انتظار لینک دارید، چیزی که خواننده های بیشتر و مشترکان وبلاگی بیشتری برای شما به ارمغان خواهد آورد.

● نوشتن برای دیگ

جلب ترافیک از سایت های لینک پراکنی اجتماعی (social bookmarking) به خودی خود چیز بدی نیست. اما باید توجه داشت خوانندگانی که از سایت های لینک پراکنی اجتماعی (دیگ یا بالاترین خودمان) به وبلاگ شما هدایت می شوند بر خلاف خوانندگان ثابت شما، طبق وسیعی را دربرمی گیرند. خوانندگان ثابت وبلاگ شما که یا مشترک فید وبلاگتان هستند و یا مرتب با مرورگرشان از وبلاگ شما بازدید می کنند، بنابراین این خوانندگان ثابت، کسانی هستند که غالباً ایده ها و سلایق مشترکی و مشابهی با شما دارند.اما یک مرورگر سایت های لینک پراکنی اجتماعی غالباً (نه الزاماً)، شتاب زیادی برای دیدن لینک های جالب تر و جذاب تر دارد، تیترهای جذاب به راحتی توجهش را جلب می کند، تأمل و درنگ خوانندگان ثابت شما را ندارد و به خصوص اگر پستی نوشتاری نسبتا بلندی نوشته باشید، به عادت کاربران اینترنت عجول، کمی از ابتدای پست می خواند، نگاهی به عکس ها می اندازد و احیانا کلمات بولد شده را می پاید.حتی کامنت هایی که به وسیله این خوانندگان گذاشته می شود، «گاه» آنقدر بی ربط هستند و یا با ادبیات و نوع نگرش شما و خوانندگان همیشگی تان تفاوت دارند، که اسباب دلسردی شما را از وقتی که بابت نوشتن گذاشته اید، فراهم می سازند. اما در عین حال نمی توان انکار کرد که این سایت ها به خصوص در ایران که رفتن به صفحه اول آنها کار چندان دشواری نیست، می توانند باعث کشف شدن اولیه یک وبلاگ نویس خوب کمک کنند و گاه باعث افزوده شدن خوانندگان خوبی به وبلاگتان می شوند. نوشتن برای پول بدبختانه و شاید بهتر باشد بنویسم خوشبختانه، وبلاگ نویسان ایرانی از محل وبلاگ درآمدی ندارند. اگر نوشتن برای پول در ایران مفهومی داشت، شاهد ظهور چه وبلاگ ها و چه پست هایی که نبودیم! حالا فرض کنید چنین چیزی ممکن بود و شما صاحب یک وبلاگ خوب بودید و در عین حال جنبه های اقتصادی را هم در نظر داشتید، فکر می کردید بعضی خوانندگان با درآمدی شما از محل وبلاگ به سادگی کنار می آمدند؟!

● نتیجه گیری

شاید برای شما به عنوان یک خواننده صرف وبلاگ ها و یا یک وبلاگ نویس تازه کار عجیب باشد، ولی باید بنویسم برای وبلاگ نویس های کهنه کار که قبلاً موفقیت هایی در وبلاگ نویسی به دست آورده اند، اعداد بازدید چندان مهم نیستند، چه تفاوتی بین ۱۰۰۰ بازدید و ۵۰۰۰ بازدید وجود دارد؟! غرضم این نیست که این وبلاگ نویس ها از داشتن خواننده زیاد، خشنود نمی شوند، ولی چیزی که برای آنها مهم تر است، انتقال ایده ها و نظرات و چیزهای جالبی است که در وب و یا در دور و بر خود می بینند و همچنین تعامل و بازخورد سازنده ای که با خوانندگان برقرار می کنند. اینها به مراتب مهم تر از اعداد مرور صفحات وبلاگشان است. در واقع وبلاگ نویس ها هم مثل سایر انتشاردهندگان محتوی هستند و به مرور اهداف و اغراض مشابهی با آنها پیدا می کنند. هیچ نویسنده ای از پرفروش شدن کتاب هایش، ناخشنود نمی شود و از شهرت اجتماعی هم همینطور، اما نگاهی به مصاحبه ها و حرف های آنها بیندازید: اورهان پاموک می گوید : برای خواننده های ادبی می نویسد، آن هم نه خوانندگانی محدود به ترکیه و یا یک منطقه جغرافیایی بلکه برای خوانندگان ادبی همه جهان و اگر جز این بود این همه رنج و تهدید را تحمل نمی کرد. دوریس لسینگ در سن کهنسالی برنده جایزه نوبل ادبی شد و وقتی خبر برنده شدنش را به او دادند، دیدن قیافه بی تفاوت و سردش برای هر کسی جالب بود، او سال ها قبل به هدفی که قبلاً داشت، رسیده بود: اشتراک ایده ها و علایق و تخیلاتش با دیگران.