خاطرات روزهای کودکی

خیلی اتفاقی، کنترل تلویزیون را برداشتم و زدم شبکه دو. تصویرهای آشنایی مقابل چشمانم دیدم. چند دقیقه ای طول کشید تا اسمش را به خاطر آورم. حدسم درست بود. برنامه کودک داشت کارتون …

خیلی اتفاقی، کنترل تلویزیون را برداشتم و زدم شبکه دو. تصویرهای آشنایی مقابل چشمانم دیدم. چند دقیقه ای طول کشید تا اسمش را به خاطر آورم. حدسم درست بود. برنامه کودک داشت کارتون محبوب «افسانه سه برادر» را نشان می داد. دیگر چیزی از کارتون نفهمیدم و یکهو پرت شدم وسط تمام آن روزهای خوب کودکی و یکباره آن دنیای پاک و بی دغدغه جلوی چشمانم زنده شد.

راستی ما آن وقت ها که pc وinternet و-۱playstation۲-۳ وGameNet وهزار وسیله پیشرفته دیگر نبود، چه طور روزگار را می گذراندیم؟ واقعا چگونه ابتدایی ترین وسایل سرگرمی، راضی مان می کرد؟ دلم برای بچه های نسل جدید می سوزه، بیچاره ها چه می دانند دعوا سر یارکشی برای وسطی و هفت سنگ یعنی چه؟ و یا میخکوب شدن پای تلویزیون برای پخش کارتون هایی مثل جودی ابوت، فوتبالیست ها، دوقلوهای افسانه ای، رامکال، بچه های کوه آلپ و... چه لذتی دارد؟ آنها که همه چیزشان updata است، دیگر این چیزها برایشان معنا ندارد. اگرقدرت انتخاب زمان تولدم را داشتم، باز هم همان ۱۹ -۱۸ سال پیش را انتخاب می کردم و به گذشته ام می بالیدم. خدا کند خاطرات کودکی ام به این زودی ها فراموش نشوند. نمی خواهم به این سادگی ها فراموششان کنم.

طاهره قربانی