آقایان تا انتخابات راهی طولانی باقی است

از همان روزی که نام حسن روحانی به عنوان پیروز انتخابات خرداد ۹۲ اعلام شد, کم نبودند صاحب نظرانی که می پرسیدند مناسبات مجلس اصولگرا با دولت اعتدال چگونه خواهد بود

از همان روزی که نام حسن روحانی به عنوان پیروز انتخابات خرداد ۹۲ اعلام شد، کم نبودند صاحب‌نظرانی که می‌پرسیدند مناسبات مجلس اصولگرا با دولت اعتدال چگونه خواهد بود؟ این پرسش وقتی به‌طور پررنگ‌تری مطرح شد که مجلسی‌ها در تائید یکی از وزرای کابینه در زمان تشکیل دولت، به سه نفر از گزینه‌های پیشنهادی رئیس‌جمهور برای آن وزارتخانه رای اعتماد ندادند.

طی ماه های اخیر نمایندگان مجلس تقویت دولت را دلیل برخی نظارت های سختگیرانه بر دولت خوانده و اما بعضی از دولتمردان گلایه می کنند که ممکن است این سختگیری ها به کاهش بازدهی دولت منتهی شود.

هرچه هست، اکنون آمارها نشان می دهد که حجم سوالات از وزرا و احضار آنها به مجلس بالاست و همین امر باعث انتقادهایی از سوی دولتی ها و حامیانشان شده است.

نباید از نظر دور داشت که از نظر روان شناختی، بعضی اظهارنظرهای دولتمردان و نزدیکان به دولت یازدهم خود عامل تشدید فشار بهارستان بر پاستور بوده است.

نیش و کنایه های سیاسی به مجلس که در قالب طرح موضوعاتی چون امکان انحلال پارلمان از سوی رئیس جمهور یا توصیه به مردم برای رای ندادن به نمایندگان منتقد در مجلس دهم مطرح می شود، عملا فایده ای جز تشدید اختلافات دربر ندارد.

هرچند در دولت قبل به دلیل پاره ای بی تدبیری ها عملا روابط قوای مجریه و مقننه می رفت که به یک بن بست ساختاری منجر شود، اما در این دولت که به دلیل تجارب دیپلماتیک رئیس و بسیاری از اعضای کابینه اش ظرافت های سخنوری و موضعگیری سیاسی رعایت می شود، نباید گذاشت که برخی بی ملاحظگی های گفتاری، تجارب تلخ گذشته را تکرار کند.

با توجه به این که دولت و مجلس هر دو نهادهایی متکی به رای مردم و پاسخگو در برابر رای دهندگان هستند، باید مناسبات و روابط خود را به گونه ای سامان دهند که با تقویت یکدیگر، یکپارچگی و انسجام داخلی را به نمایش بگذارند، نه آن که برخی راهبردهای کوته بینانه، برد یک قوه را در باخت قوه دیگر تعریف کند.

به نظر می رسد از آنجا که حسن روحانی، رئیس جمهور، خود سابقه روشنی در فعالیت های پارلمانی و بویژه نقش آفرینی در «جلسه عقلا» داشته، باید با تشکیل کارگروهی مشترک با نمایندگان اثرگذار مجلس، ترتیبی اتخاذ کند که همزمان هم مجلس جلوی تکثر سوالات نمایندگان را بگیرد و مانع از تحریک دولت شود و هم رئیس جمهور دستور دهد که برخی مشاوران جنجالی اش از مصاحبه های تحریک آمیز بپرهیزند.

رسانه های اصولگرا و اصلاح طلب نیز که به نظر می رسد هنوز قریب به دو سال مانده تا برگزاری انتخابات مجلس دهم، از هم اکنون فضای سیاسی کشور را انتخاباتی کرده اند، باید متوجه این موضوع باشند که ورود زودهنگام به مبارزات انتخاباتی و تضعیف رقیب به امید پیروزی در انتخابات پیش رو، ممکن است نتیجه عکس در بر داشته و عملا رای دهندگان را مجاب کند، جریانی که از آن حمایت می کنند، مصالح جناحی را بر منافع ملی ترجیح داده و قصد به بن بست کشیدن مسیر رشد کشور را دارد؛ نتیجه ای که جز ناامیدی و سرخوردگی مردم و باخت همه جریانات سیاسی فعال در کشور منفعت دیگری دربر نخواهد داشت.

مصطفی انتظاری هروی