جمعه, ۲۸ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 17 May, 2024
مجله ویستا

عکاسی در مردم شناسی


عکاسی در مردم شناسی

عکس به عنوان یکی از ابزار کار یک انسان شناس است عکس در انسان شناسی حامل پیام های متعددی است و می تواند ساختار یک جامعه و جنبه های مختلف قوم نگارانه را در خود منعکس کند
انسان شناس از طریق عکس داده های خود را مستند می کند تا مخاطب بیبیند آن چه انسان شناس عمیقا درک کرده با آن همراه بوده و دغدغه ذهنش بوده

با پیدایش هنر عکاسی در ۱۸۷۲ م. از اواخر دهه ۱۹۲۰م. بود که عکس های خبری رواج یافتند این نفوذ از اواخر ۱۹۲۰ تا اواخر۱۹۶۰ بود با توسعه امکانات فنی چاپ تحولات فرهنگی نیز مردم را به مطبوعات عکس دار علاقه مند کرد.

عکس آن چنان فضای زیادی از روزنامه ها اشغال کرد که نوشته ها چاره ای جز کوتاه شدن نداشتند به این ترتیب فرهنگ تصویری پیروز مندانه و گام به گام مطبوعات را تسخیر کرد.

عکس به عنوان یکی از ابزار کار یک انسان شناس است.عکس در انسان شناسی حامل پیام های متعددی است و می تواند ساختار یک جامعه و جنبه های مختلف قوم نگارانه را در خود منعکس کند.

انسان شناس از طریق عکس داده های خود را مستند می کند تا مخاطب بیبیند آن چه انسان شناس عمیقا درک کرده با آن همراه بوده و دغدغه ذهنش بوده.

انسان شناس لحظه به لحظه میدان تحقیقش را با عکس و فیلم ثبت می کند و به فراخور کارش آنها را در کار می آورد و حتی اگیر مستقیم و در لابه لای صفحات کار از آن استفاده نکند در پایان ضمیمه اسنادش می شود.

انسان شناس با توجه به نوع کارش می تواند از انواع عکاسی بهره گیرد اما اکثر اوقات از عکاسی مستند اجتماعی در کنار دیگر انواع عکاسی استفاده می کند.عکاسی مستند اجتماعی در سال های رکود اقتصادی کاربرد پیدا کرد زمانی که شرایط اسفبار کشاورزان وجدان مردم آمریکا را بیدار کرد تا نیاز به اصلاحات اجتماعی را احساس کنند اما عکاسی مستند ابعاد وسیعی را در بر می گیرد علاوه بر ترسیم بدبختی ها- ناکامی ها و نارسایی های جامعه مکانهای دور افتاده و محروم زندگی انسان ها در سرزمین های دیگر-ناملایمات جامعه و طبیعت ابعاد وسیع عواطف و تنش ها را در بر می گیرد.

در واقع موضوعات این عکاسی بی شمار است.در بعضی موارد عکاسی طبیعت به کمک انسان شناس می آید در عکاسی طبیعت انسان و آن چه ساخت اوست جای نمی گیرد.طبیعت بکر و دست نخورده یک قوم-دشت ها- کوه ها و رودخانه های منطقه مورد بررسی با استفاده از عکاسی طبیعت در کار یک انسان شناس منعکس می شود.

در مورد عکس از بناهای تاریخی نمای ساختمان های گروه مورد بررسی و جزئیات داخلی بناها عکاس معماری می تواند مفید واقع شود.

در نهایت باید گفت ایده نگارش این مطلب از آنجا به ذهنم رسید که در تیر۸۵ بازدیدی از نمایشگاه"گزیده ای از عکاسی معاصر ایران"در موزه هنرهای معاصر داشتم که آنجا ضمن ارائه سرگذشتی از عکاسی به شرح انواع عکاسی هم پرداخته بود.

از آن جا بیش از پیش به اهمیت "عکس" در مردم شناسی پی بردم و دریافتم عکس گویای فرهنگ تصویری است که می تواند ناگفته های یک انسان شناس را بیان کند و رویدادها را مستند کند.