آشنایی با سازمان تربیت بدنی

تربیت بدنی در سال ۱۳۲۰ به دو بخش تربیت بدنی آموزشگاه‌ها زیر نظر وزارت فرهنگ و ورزش دستجات آزاد و پیشاهنگی زیر نظر انجمن ملی تربیت بدنی واگذار شد.
در گذر سال‌ها در این ساختار …

تربیت بدنی در سال ۱۳۲۰ به دو بخش تربیت بدنی آموزشگاه‌ها زیر نظر وزارت فرهنگ و ورزش دستجات آزاد و پیشاهنگی زیر نظر انجمن ملی تربیت بدنی واگذار شد.

در گذر سال‌ها در این ساختار همیشه متغیر، باز هم تغییراتی پیش آمد و در سه بخش مجزا یعنی سازمان تربیت بدنی و تفریحات سالم، کمیته ملی المپیک و شورای ورزش بانوان متمرکز شد.

در آن زمان وزارتخانه‌ها و سازمان‌های مختلف کشوری و لشگری مثل وزارت آموزش و پرورش، وزارت کار و امور اجتماعی، وزارت کشاورزی و تعاون روستایی و ارتش و شهربانی و ژاندارمری هر یک فعالیت‌هایی را در زمینه تربیت بدنی و ورزش آغاز کرده بودند.

در سال ۱۳۵۰ سازمان تربیت بدنی با قرار گرفتن در بخش معاونت نخست وزیری شکل قانونی تر و مستقل‌تری به خود گرفت و از این پس در استان ادارات کل تربیت بدنی و هیئت‌های ورزشی عهده‌دار امور تربیت بدنی و ورزش در مرکز سازمان تربیت بدنی فدراسیون‌های ورزشی و کمیته ملی المپیک ناظر بر فعالیت‌های ورزشی شدند.

در سال ۱۳۵۳ به لحاظ برگزاری این بازی‌ها مجموعه ورزشی آزادی احداث شد و به تناسب گسترش روزافزون ورزش و بنا به ضرورت توجه به اصول علمی تربیت بدنی و ورزش که در دنیای غرب به سرعت رو به تکامل و پیشرفت بود به تدریج مدارس و دانشکده‌های تربیت بدنی شکل گرفتند.

حضور مرتب تیم‌های ورزشی در دوره‌های مختلف از جمله بازی‌های المپیک و موفقیتی که در برخی از رشته‌های ورزشی مثل کشتی و وزنه‌برداری نصیب قهرمانان ایران شد زمینه ساز گسترش علاقه مردم به ورزش شد.

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی تربیت بدنی و ورزش نیز مثل بسیاری از زمینه‌های فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی دستخوش تحول و دگرگونی شد و اخلاق و فرهنگ اسلامی معیار سنجش‌ها در تمامی زمینه‌های تربیت بدنی و ورزش قرار گرفت.

در آغاز توجه به تعالیم اسلام، روایات و احادیثی از پیامبر اسلام (ص) و حضرت علی (ع) و دیگر ائمه اطهار و رهبران، اندیشمندان و دانشمندان اسلامی چراغ فرا راه مسئولین ورزشی نهاد و با جستجو در متون علمی، فرهنگی، اسلامی زمینه‌های توسعه فرهنگ اسلامی در تربیت بدنی و ورزش فرهم گردید.

اصل سوم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به دلیل اهمیت مقوله تربیت بدنی و ورزش در زندگی روزمره مردم، بر لزوم توسعه آن در بین آحاد مردم تأکید کرده است، به گونه‌ای که برای گسترش ورزش، تشکیلاتی شامل: سازمان تربیت بدنی، کمیته ملی المپیک، فدراسیون‌ها و هیأت ورزشی، تربیت بدنی وزارتخانه‌های آموزش و پرورش، علوم، تحقیقات و فناوری، کار و امور اجتماعی، نیروهای مسلح و … شکل گرفته‌اند.

از جمله مهمترین وظایف این تشکیلات ورزشی، فراگیر کردن ورزش و ایجاد زمینه لازم برای تحقق برنامه ورزش برای همه است.