دیدگاه های اصولگرایان مستقل

اصولگرایان به دینداری روشن بینانه و التزام عملی به آن و به پرهیز از سطحی نگری و خرافه گرایی و سست اندیشی به نحوی که در هیچ بخشی برافروزنده آتش تعصب های فرقه ای نباشد متعهد و به رشد فضیلت های اخلاقی قائل و بر آن هستند که برای تعمیق آن نباید لحظه ای را از دست داد

اصولگرایی ولایت مداری است. اصولگرایان برای پیشبرد منویات خویش از حوزه «ولی امر» هزینه نمی کنند و به شدت پاسدار دین و اخلاق هستند تا در دام سیاست های غیرولایی توجیه گر ابزار به وسیله اهداف نشود. اصولگرایان، اصولگرایی را دارای اصالت می دانند و مومنان به اصولگرایی را اصولگرا می نامند.

مومنانی که به اصول یقین دارند، به آنها اقرار می کنند و به ارکان آن عامل هستند و بدیهی است که اصولگرایی لزوماً در اصولگرایان اصطلاحی مجتمع نمی شود. چه بسا شهره به اصولگرایانی که از اصولگرایی فاصله گرفته اند و چه بسا غیرمشهور به اصولگرایانی که از مشرب اصولگرایی سیراب می شوند.

الفاظ در این معرکه همچون مفاهیم «چپ» و «راست» مایه ابهام و زحمت هستند و بنابراین ما بر آن هستیم که پوسته را شکافته و در هسته اصولگرایی از اصالت و رسالت انقلاب اسلامی پاسداری کنیم. با عنایت به آنچه مورد اشاره قرار گرفت، برخی از محورهای حاکم بر رفتار اصولگرایان و همچنین اصولگرایی مورد نظر ما عبارتند از:

۱) اصولگرایان به دینداری روشن بینانه و التزام عملی به آن و به پرهیز از سطحی نگری و خرافه گرایی و سست اندیشی به نحوی که در هیچ بخشی برافروزنده آتش تعصب های فرقه ای نباشد متعهد و به رشد فضیلت های اخلاقی قائل و بر آن هستند که برای تعمیق آن نباید لحظه ای را از دست داد. نظام های آموزشی و فرهنگی کشور جزء اولین رسالت مداران در تحقق این امور هستند.

۲) اصولگرایان به رشد اقتصادی مستمر و پایدار که فاصله ها را کم و فرصت ها را برای مردم برابر کند و متجاوزان به ثروت ملی را مهار و عدالت را در بدنه و ارکان نظام اقتصادی رواج دهد ملتزم هستند و در این راه به قاطعیت مستظهر به شناخت و آگاهی، ساده زیستی و ارتباطات مردمی از یک طرف و بهره مندی از خودسازی و تهذیب از سوی دیگر باور دارند.

اصولگرایی با فقر سر سازگاری ندارد و در این ارتباط به ارتقای سطح زندگی طبقات محروم برای یافتن امکان فعالیت در فضای اقتصادی کشور می اندیشد. اصولگرایان از رشد اقتصادی غیرمعطوف به توزیع مناسب ثروت و درآمد ابراز بیزاری می کنند و در عین حال که عدالت را صرفاً در حوزه اقتصاد جست وجو نمی کنند قیام به آن را در رسالت دینی و مسوولیت های همیشگی خود می دانند. در اصولگرایی رابطه دوسویه ثروت با قدرت منقطع است.

۳) اصولگرایان تکامل استقلال سیاسی کشور و تعمیق و ترویج مردم سالاری دینی را دوشادوش استقلال اقتصادی و فرهنگی آن جست وجو می کنند و در این ارتباط در همه عرصه ها به پیگیری جهادی عملی و علمی قائل هستند که آنها را نه تنها به مرزهای علوم بشری نزدیک که در پیشبرد و تعالی آن مساعدت کند.

این نهضت تولید علم که محور استقلال مبتنی بر آموز ه های ملی و دینی ما است با تقویت خودباوری و اعتماد به نفس ملی و همراه با تعمیق هویت دینی و ملی و اقتباس نکردن از الگوهای توسعه غیرمعطوف به ارزش های ملی و دینی حاصل می شود.

۴) اصولگرایان به تامین آزادی و آزاداندیشی باور دارند و معتقدند بدون آنها رشد اجتماعی، علمی و فکری و فلسفی امکان ناپذیر است و بر همین مبنا نیز بر تامین و تثبیت و صیانت از آزادی توام فرد و جامعه دفاع و بر ضرورت نگرش جامع به حقوق شهروندی و عدالت تاکید می کنند. ما نقد را گرامی می داریم و نقد و حتی تخطئه را از الطاف خفیه الهی می دانیم و رونق آن را رونق مجاری پیشرفت کشور می شناسیم و در عین حال از تمامی عیب جویی های مستظهر به انگیزه های سیاسی ابراز تاسف می کنیم.

ما در نقد سره را از ناسره بازمی شناسیم و بنابراین ضمن تبیین دستاوردهای نظام، مانع از آن می شویم که تملق و چاپلوسی و منفعت طلبی و همچنین تحجر و خرافه گویی و خودشیفتگی در لباس مصلحت جویی نهادینه شود و در آشفته بازار سیاسی کاری و تخریب و عوام گرایی و چاپلوسی این اصولگرایی باشد که اولین قربانی مسلخ اعمال سلایق و منویاتی باشد که با روح و جوهره انقلاب اسلامی مغایرت دارد.

۵) اصولگرایان مجلس را در راس امور می دانند و معتقدند از کارآمدی مجلس، کارآمدی امور و مجاری کشور نتیجه می شود و بدیهی است عمده نواقص کشور می تواند به نوعی به ناکارآمدی مجلس معطوف شود. مجلس باید به وظایف نظارتی خود بر منتخبان خویش و از جمله وزرا عمل کند و تحت هیچ شرایطی تعاملات قانونی و تکالیف ملی خویش را تحت الشعاع تمایلات و علائق حزبی و گروهی و جناحی قرار ندهد به نحوی که همواره این اصل حاکم باشد که «مماشات» و «مدارا» در اصولگرایی جایی ندارد.

بر اساس آنچه آمد «اصولگرایان مستقل» هویت اسلامی، انقلابی و ایرانی خود را ساماندهی می کنند و مرز تمایل آنان با دیگران هم در رعایت عملی همین منویات و آموزه هاست که به جای نگاهی سطحی و قالبی به مسائل از نگرشی عمیق و محتوایی به آنها برخوردار است. این اصولگرایی می تواند به رسوایی جریانات روشنفکری کاذب سنت گریز، لیبرال و سکولار از یک سو و متحجران و دین به دنیافروشان و وامداران به کانون های ثروت و قدرت از سوی دیگر بینجامد و خیل مشتاقان به اندیشه و چارچوب فکری امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبری را به اعماق و لایه های زیرین این اندیشه ها رهنمون شود. به نحوی که در این قالب ها همواره با در معرض اصلاح روش و حفظ اصول بنیادی جامعه اسلامی بودن، اسوه و الگو و نمونه ای برخوردار از هویت اسلامی و ایرانی همراه با رشد فضایل معنوی و متصف به زائل شدن کمبودهای مادی و محرومیت های اقتصادی از جامعه باشیم.

محمدهادی ربانی

مخبر جریان اصولگرایان مستقل و نماینده شیراز