پیام جنگل

شادروان استاد محمود شاهرخی از مظاهر علم و ادب و اخلاق و ایران دوستی بود. زبان عربی و فارسی را خوب می دانست و از همین رو اشعارش پرمحتوا و پرمغز بود. چند سال پیش توفیقی بود با ایشان …

شادروان استاد محمود شاهرخی از مظاهر علم و ادب و اخلاق و ایران دوستی بود. زبان عربی و فارسی را خوب می دانست و از همین رو اشعارش پرمحتوا و پرمغز بود. چند سال پیش توفیقی بود با ایشان بر مزار میرزا کوچک خان در سلیماندراب رشت همجوار بودم و گفت وگو داشتم. درباره آیه ۱۰۰ سوره نساء «و من یخرج من بیته...» شعری سروده بودم، از ایشان نظرخواهی کردم که تایید فرمود؛ آن کس که برون رود ز کاشانه خویش/ با عزم بلند سوی جانانه خویش- آن کس که هدف های نبی منظر او / آن کس که طریق حق بود معبر او- وآن کس اگرش مرگ به ناگه گیرد / جاوید بماند او کجا می میرد.

ایشان درباره میرزا کوچک شعری سروده بود با عنوان «پیام جنگل» که به یاد میرزا و همچنین شادروان شاهرخی آن را می آورم؛

ای مظهر دین و دانش و آگاهی / رسم و ره تو عدالت و حق خواهی

نه در عمل تو بود تزویر و ریا / نه در سر تو هوای شاهنشاهی

تو عاشق بی قرار ایران بودی / در معرکه، سردار دلیران بودی

دیدی چو تو این خلق ستمدیده اسیر / در بند رهایی اسیران بودی

تو دشمن اجنبی کافر بودی / زان قوم دغل، شکسته خاطر بودی

چون شیر به دفع خیل روبه صفتان / در معرکه نبرد حاضر بودی

جاوید شد از رزم تو نام جنگل / شد شهره به تاریخ پیام جنگل

با خون تو سر به دار، ای سردار/ بر لوح زمان ثبت، قیام جنگل

محمدحسن اصغرنیا