واکنش ما هنگام بروز خطرات تدریجی

ما باید همیشه خود را برای بروز خطرات تدریجی آماده کنیم.
اگر شما یک قورباغه را در ظرفی از آب جوش بیاندازید، بلافاصله تلاش می‌کند تا از داخل آن به بیرون بجهد؛ اما اگر آن را در ظرف …

ما باید همیشه خود را برای بروز خطرات تدریجی آماده کنیم.

اگر شما یک قورباغه را در ظرفی از آب جوش بیاندازید، بلافاصله تلاش می‌کند تا از داخل آن به بیرون بجهد؛ اما اگر آن را در ظرف آبی با حرارت معمولی بیاندازید در آن باقی می‌ماند. حال اگر ظرف آب را بر روی شعله بگذارید و به‌تدریج دمای آب را افزایش دهید،‌ تا زمانی که درجه حرارت آب تا حدود ۳۰ درجه سانتیگراد بالا می‌رود، ‌قورباغه هیچ عملی انجام نمی‌دهد و تمامی‌ نشانه‌ها مبنی بر این است که او از وضعیت خود بسیار هم راضی است.

با افزایش تدریجی درجه حرارت،‌ قورباغه سست‌تر و سست‌تر می‌شود تا آنجاکه دیگر قادر به به بیرون آمدن از ظرف نمی‌باشد و علی رغم اینکه هیچ مانعی برای خروج از ظرف وجود ندارد، همانجا می‌ماند تا در نهایت بپزد و بمیرد.

چرا چنین اتفاقی می‌افتد؟ به خاطر اینکه ساختار درونی قورباغه به نحوی است که خطر را تنها در مواردی که اتفاقی ناگهانی در محیط اطرافش رخ می‌دهد، ‌تشخیص می‌دهد و نه در مواردی که خطر به صورتی آرام و تدریجی گسترش می‌یابد.

حال عکس‌العمل من و شما هنگام بروز خطرات تدریجی چگونه است؟

خطر بحران اقتصادی دارد به شکلی بسیار آرام و خزنده تمام جوامع، سازمان‌ها و افراد را در بر می‌گیرد. اگرچه در ابتدا احساس می‌شد که این رکود اقتصادی فقط باعث سست شدن ارکان اقتصاد آمریکا است، ولی به تدریج دامنه آن، مرزهای آمریکا را پشت سر گذاشت و این روزها به آرامی‌دارد به تمامی‌کشورها می‌رسد.

پس در بعد سازمانی تا جایی که می‌توانید از هزینه‌های اضافی بکاهید تا با مشکل جدی مواجه نشوید. در زندگی فردی هم برنامه مالی دقیقی داشته باشید و خود را برای نوسانات احتمالی درآمد، آماده کنید.