ستاره ای در آسمان بدرخشید

دخت گرامی پیامبر اكرم ص آن گونه بود كه هرگاه پدر او را می دید تسكین می یافت و او همیشه با سیمای روشن همچون ستاره ای درخشان و رویی خندان به استقبال پدر می رفت

ولادتش آغاز بهار شكوفه هاست؛ میلادش از هر سو رحمت الهی است و وجودش ادامه‌ی راه انبیاء است.

ثمره حیاتش امتداد راه انبیاء ست. ولادتش پشتیبان طریقت انبیاء ست.

ستاره ای فاطمه (س) نامیده شد ؛ چون از هر زشتی و پلیدی بری بود و ناپاكی در او راه نداشت هر چه بود عظمت بود و عفاف و پاكی.

دخت گرامی پیامبر اكرم (ص) آن گونه بود كه هرگاه پدر او را می دید تسكین می یافت و او همیشه با سیمای روشن همچون ستاره ای درخشان و رویی خندان به استقبال پدر می رفت.

رسول اكرم (ص) در مورد فاطمه (س) اینگونه بیان داشتند كه :

« فاطمه پاره تن من است و نور چشمان من و میوه دلم و روح من است و او حوری انسان صفت است»

در روایتی از اهل سنت و شیعه – كه هر دو بر آن تاكید دارند می خوانیم:

پیامبر (ص) در شب معراج از بهشت عبور می كرد جبرئیل از میوه درخت طوبی به آن حضرت داد و هنگامی كه پیامبر (ص) به زمین بازگشت نطفه فاطمه (س) از آن میوه بهشتی منعقد شد.

لذا در حدیث می خوانیم كه پیامبر (ص) فاطمه (س) را بسیار می بوسید، روزی همسرش عایشه بر این كار خرده گرفت كه چرا این همه دخترت را می بوسی؟!

پیامبر (ص) فرمود:

« من هر زمان فاطمه (س) را می بوسم، بوی بهشت برین را از او استشمام می كنم».

و بدین سان بود كه این مولود بزرگ از عصاره پاك میوه های بهشتی و از پدری همچون پیامبر (ص) و مادر ایثارگر و فداكاری همچون « خدیجه » در روز بیستم جمادی الثانی گام به دنیا نهاد و به مضمون سوره « كوثر» فاطمه زهرا(س) چشمه جوشان برای ادامه دودمان پیامبر (ص) و ائمه هدی و خیر كثیر در طول قرون و اعصار ، تا روز قیامت شد.

حضرت صدیقه طاهره (س)، نام ها و القابی دارند كه برخی آسمانی اند و ازسوی پروردگار الهی نام های آسمانی نه اسم است كه در حدیث ذیل آمده است.

امام جعفر صادق (ع) فرمود: برای فاطمه (س) نزد خدای عزوجل ، نه اسم است :

«‌فاطمه، صدیقه، مباركه، طاهره، زكیه، راضیه ، مرضیه ، محدثه ، زهرا».

در ذیل نام ها ، القاب و كنیه های آن حضرت را به ترتیب حروف الفبا ذكر می نماییم.

ام الائمه : مادر امامان (ع)

رسول اكرم (ص) فرموده است : پروردگار عزیز و بلند مرتبه ، نسل هر پیامبر رادر صلب خود آن پیامبر قرار داد، حال آن كه نسل مرا در صلب علی قرار داد.

ام ابیها: یعنی مادر و دلسوز پدرش.

كنیه ای است كه پدر بزرگوارش حضرت رسول اكرم (ص) وی را بدان خواند ، و چون رسول خدا (ص) دلسوزی وی را می دید اشك می ریخت و می فرمود: او مادر پدرش است.

ام الحسن، ام الحسین: مادر حسن (ع) و مادر حسین(ع) .

ام حسن مجتبی (ع) نخستین فرزند حضرت زهرا (س) است كه در پانزدهم رمضان سال سوم هجرت در مدینه به دنیا آمد.

پس از حدود یك سال، وجود مقدس حسین (ع) در سوم شعبان سال چهارم هجری به دنیا آمد.

ام المحسن : مادر محسن (ع).

آن حضرت را پنج فرزند بود : حسن، حسین، زینب، ام كلثوم و محسن علیهم السلام محسن آخرین فرزند آن بانو و اولین شهید اهل بیت از پیامبر بود كه در ماه آخر حمل، سقط شد.

بتول : بتول یعنی جدا و ممتاز از دیگران.

ابن اثیر درالنهایه می نویسد: فاطمه (س)را بتول نامیدند زیرا از زنان زمان خویش{ و زمان های قبل و بعد خود } از نظر فضیلت و دین و حسب جدا و ممتاز بود . با آنكه از دنیا منقطع گشته و به خدای تعالی روی آورده بود.

حانیه: یعنی آن كه با شوهر و فرزندانش بسیار مهربان است.

الحرهء : یعنی پارسا و عفیف .

حورا/ حواری انسیه : یعنی انسانی زمینی كه از حوریان بهشتی است.

راضیه: یعنی كسی كه به تقدیر و قوانین الهی خشنود بود.

زكیه: به معنی پاك و پاكدامنیا وجود پر بركت است.

زهرا: یعنی درخشان ، نورانی و درخشنده.

سماویه: یعنی گرانبها ، گوهری آسمانی.

سیده ، سیدهٔ نساء العالمین: یعنی بزرگ بانوی جهانیان.

رسول خدا (ص) به دخترش فرمود: ای فاطمه (س) به درستی كه خداوند تو را بر همه زنان جهان و زنان اسلام كه بهترین دین است ، برتری داد.

صدیقه، صدیقه كبری: صدیقه یعنی كسی كه در راستگویی كامل است یا آن كه هرگز دروغ نگفته است، یا كسی كه سخن خود را با عمل خویش تصدیق می كند.

طاهره: به معنی پاكیزه، بی عیب، پاك و معصوم.

عذرا: یعنی آن بانو پیوسته همچون دوشیزگان بود.

فاطمه: یعنی آن كه خود و شیعیانش از آتش باز داشته (و در امان نگاه داشته ) شده اند.

مباركه: از نامهای دیگر حضرت زهرا(س) و به معنی وجود پر بركت است.

محدثه: یعنی آن كه فرشتگان با او سخن گویند.

---