مرگ اهریمن

واكنش حماس نسبت به مرگ زرقاوی واكنش بسیاری از عراقی ها را به همراه داشت رسانه های دیداری و نوشتاری عراق به شدت حماس را مورد انتقاد قرار دادند

واكنش حماس نسبت به مرگ زرقاوی واكنش بسیاری از عراقی ها را به همراه داشت. رسانه های دیداری و نوشتاری عراق به شدت حماس را مورد انتقاد قرار دادند. سیاستمداران و مردم عادی كوچه و خیابان به همان نسبت از واكنش رسانه ها و مقامات عربی عصبانی شدند. آنها به گونه ای از این جنایتكار سخن می گفتند كه گویی او یك قهرمان بود.

این كاملاً غیرقابل تصور است كه جداكننده سر انسان ها از بدنشان و تروریستی كه قاتل كودكان است یك قهرمان توصیف شود. این نوع برداشت چنان عجیب است كه در قالب كلمات نمی گنجد. این تعبیر نادرست از شیطان اصلی ترین دلیل سیه روزی و مصیبت در منطقه است و فقط چنین برداشتی است كه در توجیه خشونت ها و كشتارهای غیرقابل توجیه نقش دارد. این وضعیت باعث می شود كه انسان به این نتیجه برسد كه عراق تا حدی از این نوع بیماری اجتماعی كه ما را در خود محاصره كرده است، رهایی پیدا كرد.

عصبانیت كمترین چیزی است كه می توانم در توصیف احساسم پس از خواندن نظرات عرب ها (به زبان عربی) در بخش بحث و نظر سایت بی بی سی بیان كنم. تعجبی ندارد كه بسیاری از مراجعه كنندگان عراقی به این بخش از اینكه توانستیم از شر آن تروریست های جنایتكار خلاص شویم خشنود بودند، اما از سوی دیگر احتمالاً ۹۰ درصد از نظردهندگان غیرعراقی نیز بودند كه تاسف خود را از مرگ او به عنوان یك شهید ابراز داشتند.

من یكی از این نظرات كه توجهم را به خود جلب كرد، انتخاب كردم. این نظر نشان می دهد كه چگونه نفرت پس از رسیدن به سطحی معین می تواند قلب و ذهن مردم را كور كند. این نظر شاید دقیق ترین توصیف از طرز فكر، اگر نه میلیون ها اما هزاران نفری باشد كه در این منطقه روزگار می گذرانند. این نظردهنده عرب بدون آنكه وارد حواشی شود و از سخنان نغز مدد بگیرد، صراحتاً از علت غمگین شدنش پس از مرگ زرقاوی سخن می گوید: «من تصور می كنم كه این بیانگر حقیقت به شیوه ای است كه بسیاری از عرب ها به آن باور دارند، حقیقتی كه از دهان یك نفر كه جرات بیشتری در بیان نسبت به سایرین داشت، انتشار یافت. سایرینی كه خاموش ماندند و آنچه در درونشان می گذشت، بروز ندادند...

مرگ زرقاوی هیچ چیز در خود نداشت، زیرا او محصول سیاست غلطی بود كه در موطنش، اردن، وجود دارد. زرقاوی های زیادی در كشور ما وجود دارند كه تحت تعقیب قرار می گیرند و تروریست می شوند، بدین ترتیب راه خود را به عراق پیدا می كنند. در آنجا می توانند به یمن آمریكایی كه با كمك عوامل خود (حاكمان) نابودی را به منطقه آورد، عقده ها و احساسات خود را خالی كنند. به خاطر اطلاعات شما، اطلاعات ما در مورد زرقاوی مبهم و تار است. آیا او یك قهرمان ملی بود یا یك تروریست جنایتكار؟ ما به طور حتم نمی دانیم، اما می بینیم كه دشمنانمان از مرگ او بسیار خشنود هستند. این همان دلیلی است كه مرا از مرگ وی غمگین می سازد.»

من این بحث را با اظهارنظر یك عراقی به پایان می برم: «من سابقاً مخالف كشتن افراد به خاطر نظرات فاسد یا عملكرد ضدآزادی شان بودم، اما پس از زندگی در فضای تروریسم و ضدانسانی كه آنها ایجاد كرده اند، اكنون می گویم كه تنها راه حل خاتمه دادن به زندگی كسانی است كه هیچ بویی از انسانیت نبرده اند. آنها ذهن و روان انسان های معقول را مسموم می كنند. بگذارید جهان در آزادی و شادی به سر ببرد... من این جمله را خطاب به تمام انسان های منطقی و اهل استدلال می گویم؛ مرگ زرقاوی مبارك باد.» بنابراین اگر انسان معقولی هستید بیایید و با ما این لحظه را جشن بگیرید، اگرنه خود را برای سوگواری در مرگ هایی دیگر آماده كنید.

محمدفاضل

ترجمه: حسن بنانج

منبع: Opinion Journal