چهارشنبه, ۳ بهمن, ۱۴۰۳ / 22 January, 2025
قهر کود کانه , آشتی شیری
همه والدین امیدوارند که فرزندانشان به یکدیگر عشق ورزیده و به یکدیگر احترام بگذارند، یا حداقل از آنها انتظار دارند که همبازی خوبی برای یکدیگر باشند و رفاقت و سازگاری داشته باشند. با وجود این، سروصداها و برخوردهای بین فرزندان تنشهای زیادی در خانه ایجاد و پدرو مادر را درمانده میکند.
اما چه کنیم تا فرزندانمان یکدیگر را دوست بدارند، همان قدر که ما دوستشان داریم و چگونه میتوان کمی صلح و آرامش به فضای خانه هدیه کرد؟
▪ نکات مهمی در باره روابط بین خواهرها و برادرها وجود دارد، ازجمله:
ـ هریک از فرزندان به طور طبیعی به خواهر یا برادر خود عشق میورزد. آنها میخواهند که دوست بدارند و دوست داشته شوند.
ـ همه فرزندان نیازمند توجه و آغوش گرم والدین خود هستند. توجه مستقیم و اندیشیدن به نیازها و خواستههای آنان و در دسترس بودن والدین از مهمترین نیازهای کودکان به شمارمی آیند
ـ زمانی که والدین به نیازهای مهم کودکان توجه نکنند، آنها به آسیب دیدگی روحی دچار میشوند که به صورت ناامیدی و بی اعتنایی بروز میکند.
ـ در بیشتر موارد، فرزندان، احساسات خود را پنهان میکنند؛ زیرا کسی در اطراف و نزدیکی آنان وجود ندارد تا شنونده گفتههای آنان باشد و از احساسات نهفته آنها با خبر شود.
ـ زمانی که والدین به فرزند دیگر توجه میکنند یا اینکه با دوست خود به گفتگو مشغولند، احساسات کودک آسیب میبیند و تحریک میشود. او بیش از پیش نسبت به توجه والدین احساس نیاز میکند، نیازی فوری و اضطراری که باید به آن پاسخ داد.
ـ کودکی که نسبت به توجه والدین خود احساس نیاز میکند، به طور طبیعی ولی در شرایطی دور از انتظار والدین احساس درونی و نهفته خود را آشکار میسازد. احساساتی که به شکل گریه کردن، خندیدن، بدخلقی، عرق کردن، لرزیدن، دعوا کردن بروز میکند و به منظور جلب توجه و رضایت پدرومادر آشکار میشود. این رفتارها ادامه مییابد تا عملکرد والدین متوقف شود و توجه آنها به سوی فرزندشان معطوف گردد.
ـ شنیدن حرفهای فرزندان بدون قضاوت کردن راه مناسبی است که به فرزندان کمک میکند تا بتوانند فشار روانی موجود را بر طرف سازند.
پس از یک گریه طولانی، کودک میداند که جایگاه مطمئنی برای عشق ورزیدن درانتظار اوست وهمه اطرافیان از اضطراب و نگرانی حاصل از فشار روانی ای که او را آزار میدهد، باخبر شدهاند.
ـ مداخله کردن در درگیریهای کودکان ممکن است آسیب دیدگی را بیشتر کند. در این هنگام به فرصت کافی نیاز داریم تا گفتههای آنان را بشنویم و درفرصتی مناسب احساسات خود را بیان کنیم .
توجه به این مطالب به والدین کمک میکند تا هنگام درگیری فرزندان، برخورد مناسبی داشته باشند. بیشتر کودکان نسبت به فرزند دیگر احساس حسادت و خشم دارند. اما هرگز احساسات کودک به این دو محدود نمیشود، اگر چه از نظر پدر ومادر، شاخصترین احساسات کودک به حساب میآیند.
فرزندان ما زمان زیادی را برای بازی کردن و همکاری با یکدیگر صرف میکنند، در حالی که درهمین زمان که آنها رفتاری دوستانه با یکدیگر دارند، ما مشغول شستن، پختن، نظافت کردن و پرداختن به کارهای روزانه هستیم.
● بهترین کار
اگر برای هر یک از فرزندان، زمانی مناسب صرف کنیم و شنونده اظهارات و احساسات آنها باشیم، احساس آنها درباره توجه ما به آنها بدون خدشه میماند و مطمئن هستند که برای والدین خود اهمیت دارند.
با دقت وهوشیاری مداخله کنید یا حداقل پس از ۵دقیقه اول درصحنه حاضر شوید . حضور به موقع شما درصحنه درگیری، کمک میکند تا بتوانید به مسئله پیببرید و مانع عصبانیت فرزندان و صدمه زدن یا اهانت کردن آنها به هم بشوید.
پیش از شروع و ادامه یافتن درگیری، راحتتر میتوان اضــطراب و ناراحــتی موجود را برطرف ساخت. اگر نتوانستید به موقع حاضر شوید از فرزندانتان عذرخواهی کنید: «متأسفم از این که نتوانستم به موقع حاضر شوم و از بروز حوادث ناراحت کننده جلوگیری کنم. به من بگویید چه اتفاقی افتاده است؟»
فرزندان ما پس از درگیری میتوانند به راحتی رفتاری دوستانه با یکدیگر داشته باشند، البته درصورتی که مورد سرزنش قرار نگیرند. اگر والدین بتوانند در خانواده به طور منصفانه رفتار کنند و مسئولیتها را برعهده بگیرند، فرزندان میتوانند احساسات درونی خود را بهتر ابراز کنند و از آسیب دیدگیهای روحی در امان بمانند. به آرامی و نرمی با آنها گفتگو کنید. به نوبت از هر یک از آنها بپرسید که چه اتفاقی افتاده و به سخنان هردو با دقت گوش دهید. بیان کردن احساسات درونی، مهمترین بخش درگیری است . به آنها فرصت کافی بدهید ؛ زیرا برقراری پیوند دوباره نیاز به زمان کافی دارد.
در برخی موارد، یکی از کودکان به دیگری ضربه وارد کرده و فرار میکند. در این گونه موارد، واکنشهای خود را تغییر دهید؛ به طور مثال بار اول وقت بیشتری با کودک آسیب دیده یا مجروح صرف کنید و سپس به سوی فرد دیگر بروید. بار دوم فقط به کودک آسیب دیده توجه کنید. هر دو کودک به کمک شما نیازمندند. کودکی که ضربه را وارد کرده است، احساس پشیمانی میکند، او فرد بی مسئولیتی نیست بلکه نتوانسته احساس خود را بیان کند و کنترل خود را ازدست داده است.
اغلب کودکان، یکدیگر را دوست دارند و به طور طبیعی به سوی هم کشیده میشوند . اگر والدین به موضوعهایی که دوستی فرزندانشان را پایدار و مستحکمتر میکند، توجه داشته باشند، روابط دوستانه بین فرزندان تداوم خواهد یافت.
بچهها همیشه به دنبال بهانه میگردند تا بتوانند احساسات درونی خود را بیرون بریزند، به طور مثال هنگامی که بستنی میخورند اگر فرزند دیگر یک قاشق بیشتر بستنی بخورد، درگیری شروع میشود و از این طریق احساس حسادت، نیاز، درماندگی و عدم پذیرش از سوی آنها ابراز میگردد. زمانی که والدین گریه، بدخلقی و خشم فرزند خود را تحمل کنند و با حوصله به حرفهای او گوش کنند، به اشتباه خود پی میبرد. گوش دادن به سخنان کودکان، آسیب دیدگی روحی آنها را برطرف میکند و روابط موجود را محکمتر میسازد.
ایران مسعود پزشکیان دولت چهاردهم پزشکیان مجلس شورای اسلامی محمدرضا عارف دولت مجلس کابینه دولت چهاردهم اسماعیل هنیه کابینه پزشکیان محمدجواد ظریف
پیاده روی اربعین تهران عراق پلیس تصادف هواشناسی شهرداری تهران سرقت بازنشستگان قتل آموزش و پرورش دستگیری
ایران خودرو خودرو وام قیمت طلا قیمت دلار قیمت خودرو بانک مرکزی برق بازار خودرو بورس بازار سرمایه قیمت سکه
میراث فرهنگی میدان آزادی سینما رهبر انقلاب بیتا فرهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی سینمای ایران تلویزیون کتاب تئاتر موسیقی
وزارت علوم تحقیقات و فناوری آزمون
رژیم صهیونیستی غزه روسیه حماس آمریکا فلسطین جنگ غزه اوکراین حزب الله لبنان دونالد ترامپ طوفان الاقصی ترکیه
پرسپولیس فوتبال ذوب آهن لیگ برتر استقلال لیگ برتر ایران المپیک المپیک 2024 پاریس رئال مادرید لیگ برتر فوتبال ایران مهدی تاج باشگاه پرسپولیس
هوش مصنوعی فناوری سامسونگ ایلان ماسک گوگل تلگرام گوشی ستار هاشمی مریخ روزنامه
فشار خون آلزایمر رژیم غذایی مغز دیابت چاقی افسردگی سلامت پوست