شرایط کودکان ـ اشکالات بینائی

پنج تا ده درصد تمام کودکان تا سن چهار یا پنج سالگی اشکلات بینائی دارند. تا انتهای نوجوانی، این رقم به سی درصد می‌رسد.
اشکالات بینائی که بیشتر در میان کودکان و نوجوانان وجود دارد …

پنج تا ده درصد تمام کودکان تا سن چهار یا پنج سالگی اشکلات بینائی دارند. تا انتهای نوجوانی، این رقم به سی درصد می‌رسد.

اشکالات بینائی که بیشتر در میان کودکان و نوجوانان وجود دارد عبارتند از:

نزدیک‌بینی (خوب ندیدن اشیاء دور)، دوربینی(خوب ندیدن اشیاء نزدیک)، تنبلی چشم یا از دست رفتن بینائی در اثر استفاده نکردن و آستیگماتیسم (که نقصان در تمرکز دادن اشعه نوری است که موجب تاری دید در تمام فاصله‌ها می‌شود).

نزدیک‌بینی ارثی است، ندرتاً در هنگام تولد وجود دارد. ولی با رشد کودک بدتر می‌شود. تنبلی چشم در جریان شش یا هفت سال اول زندگی به وجود می‌آید. دوربینی و آستیگماتیسم در سنین پائین به‌وجود می‌‌آیند و معمولاً با گذشت زمان بدتر نمی‌شوند.

ـ علائم و نشانه‌ها:

در هنگام تولد، کودکی که چشم طبیعی دارد، می‌تواند روی یک شیء تمرکز کند و با چشم حرکات شیء را تعقیب کند. اگر چشم نوزاد بدون هدف به این سو آن سو می‌رود، احتمال دارد که کودک مشکلات بینائی داشته باشد.

بعد از نوزادی، علائم زیادی وجود دارند که نشان‌گر ضعف بینائی هستند. اگر کودک از روی عادت سرش را به یک طرف خم می‌کند، یا از گوشه‌های خارجی چشم نگاه می‌کند، اگر چشم‌هایش چپ شده‌‌اند و اگر کودک لوچ شده است و نسبت به نورهای روشن بیش از حد حساس است، ممکن است مشکل بینائی داشته باشد. زیاد نزدیک نگه داشتن اشیاء، عدم توانائی تشخیص اطرافیان در یک فاصلهٔ مشخثص، نیاز به زیاد نزدیک تلویزیون نشستن برای دیدن صفحه سردرد بعد از استفاده از چشم‌ها، داشتن مشکلات در مدرسه و تنفر از خواندن می‌تواند به این دلیل باشد.

بینائی در سنین مختلف به‌طرق گوناگون آزمایش می‌شود. در جریان هفتهٔ اول زندگی، نوزاد باید بتواند چشم‌های خود را بر روی نور روشن ثابت نگه دارد. در سن دو ماهگی، چشم‌های کودک باید بتواند نور روشن را هنگامی‌که در یک صفحه ۱۸۰ درجه می‌گردد، تعقیب کند. در سن هفت یا هشت ماهگی کودک باید بتواند حالت‌های عاطفی صورت را تشخیص داده، به آنها پاسخ دهد. بعد از سه سالگی، چشم‌های کودک می‌توانند با استفاده از صفحهٔ مخصوص این‌کار که روی آنها علامت E به اشکال مختلف و در جهات متفاوت قرار گرفته‌اند، آزمایش شوند.

ـ مراقبت خانگی:

گوش به زنگ علائمی که نشان‌گر اختلال در بینائی است، باشید و مرتباً چشم‌های کودک را مورد آزمایش قرار دهید.

ـ موارد احتیاط:

۱. کودکی که نمی‌‌تواند صفحهٔ تلویزیون را از یک فاصله معمول ببیند، یا کودکی که کتاب‌ها را زیاد نزدیک چشمش نگه می‌دارد، ممکن است نزدیک‌بین باشد.

۲. بینائی کودک باید بعد از سن چهار سالگی هر سال تست شود.

ـ درمان پزشکی:

پزشک در هر معاینهٔ سالیانه چشم، با دستگاهی که افتالموسکوپ نامیده می‌شود چشم‌های کودک را معاینه خواهد کرد و بینائی او را به‌وسیله صفحهٔ بینائی چک خواهد کرد. در موارد غیر طبیعی، پزشک شما را برای معاینه دقیق‌تر و حل مشکل، به متخصص چشم پزشکی برای معاینه دقیق‌تر و حل مشکل ارجاع خواهد داد.

ـ عناوین مرتبط:

چشم‌های چپ (لوچی)، کم‌کاری (تنبلی) چشم.