آسیب شناسی در عرصه سیاسی

نفوذ بینش غربی در مواجهه با سیاست و جایگزینی قدرت طلبی به جای خدمت به اسلام در عرصه سیاست این می تواند از طریق اشاعه اسلام غیر سیاسی, اسلام التقاطی و اسلام لیبرالیستی انجام گیرد بنابراین تنها راه لازم جهت کارآمدی و پویای نظام آن است که در مقابل هجوم اندیشه و بینش های غربی قد علم کند

رمان ها،دستآوردهاوآسیب شناسی انقلاب اسلامی در عرصه سیاسی.انقلاب اسلامی برای رسیدن به چه اهدافی ایجاد شد وآیا پس از پیروزی انقلاب،همه اهداف مورد نظر وایده های مطلوب حاصل شد یا خیر؟اگر پاسخ منفی است،

علت را باید در چه چیزهایی جست و جو کرد؟ به بیان دیگر چه آسیب هایی انقلاب اسلامی را از رسیدن به اهداف نهایی اش باز می‏دارد؟ گفتنی است این بحث شناخت ما را نسبت به بنیان و اساس انقلاب اسلامی افزایش داده و می‏کوشد با طرح آسیب‏ها، موانع و خطرات وضعیّت آینده و وظایف ما را نسبت به آن را ترسیم نماید. پیش از وارد شدن به اصل بحث، لازم است به مفاهیم و واژه‏ها اشاره‏ای کوتاه داشته باشیم.

● آرمان‏ها:

هر انقلابی دارای اهداف و آرمانی هایی است. هدف، نقاط قابل دست یابی در زمان مشخص است ؛ ولی آرمان، آرزوها و اهداف بلند، مقدس و متعالی را گویند که اگر چه دست یافتنی است اما زمان دستیابی به آن قابل پیش بینی نیست. بدین ترتیب، اهداف ممکن است مرحله‏ای و یا نهایی باشند، امّا آرمان‏ها مرحله‏ای نیستند، بلکه نهایی اند. برای نمونه، آرمان‏های انقلاب اسلامی ایران همان اهداف سلبی و ایجابی است که مردم به همراه رهبران خود برای دست یابی به آن‏ها، بر ضّد نظام سلطنتی پهلوی دست به اعتراض گسترده و همه جانبه زده و تا سقوط کامل آن رژیم از پای ننشستند.

● دست آوردها:

پس از هر انقلابی، با نگاه به عملکرد آن در می‏یابیم که این انقلاب تا چه حد در رسیدن به اهداف و آرمان‏های خود موّفق بوده است. دست آورد بمعنی پیدا کردن و بدست آمدن را گویند(۱) وقتی می‏گوییم دستاورد مراد مجموعه هدف هایی است که انقلاب به آن دست یافته است. اکنون بانگاهی به عملکرد و دست آوردهای انقلاب اسلامی ایران باید بررسی کرد که با همه موانع و مشکلات داخلی و خارجی که انقلاب اسلامی با آن روبه رو بوده، تا چه حدی توانسته به اهداف وآرمان‏های خود دست یابد. گر چه یادآوری این نکته نیز لازم است که واقعیت این است که هیچ انقلابی‏ نمی‏تواند در مدّت کوتاهی به همه اهداف و آرمان‏های خود دست یابد. از این رو نباید انتظار داشت که انقلاب اسلامی با توّجه به امکانات موجود در کشور به ویژه پس از پیروزی انقلاب اسلامی به همه خواسته‏های خود رسیده باشد.

● آسیب‌ها:(۲)

واژه آسیب از علوم پزشکی به علوم اجتماعی وارد شده و به معنای «مبحث مطالعه علل بیماری و عوارض و علایم غیر عادی» می‏باشد، در اینجا منظور از آسیب شناسی بررسی موانع داخلی و خارجی انقلاب آسلامی در ابعاد سیاسی است. در ادبیات علوم اجتماعی مشکلات داخلی آفت و مشکلات خارجی را موانع می‏دانند. بنابر این آسیب‏شناسی یعنی مجموعه آفات و موانع که برای انقلاب اسلامی ایجاد می‏شود.

● آرمان‏های سیاسی:

۱ـ طرد کامل استعمار و جلوگیری از نفوذ اجانب و تنظیم سیاست خارجی کشور در جهت حفظ استقلال و سربلندی ملی و اسلامی.(۳) در این مورد باید گفت انقلاب اسلامی به موجب قانون اساسی خود، نه قصد استیلا بر مقدرات سایر ملتها را دارد و نه سلطه هیچ قدرتی را بر خود تحمل می‏کند. لذا انقلاب اسلامی با شعار نه شرقی و نه غربی، جلوه‏ای از این اصل را برای خود هویتی مستقل از نفوذ قدرتها و ابرقدرتهای جهان قائل شد و در چارچوب این اصل، خود را غیر متعهد دانست. و از این طریق سیاست خارجی خود را بر اساس معیارهای اسلامی بنا نهاد. لذا طبق قانون اساسی، هیچ قانونی نه تنها در سیاست خارجی، بلکه در سیاستگذاری‏های داخلی و فرهنگی و اقتصادی و غیره نبایستی با قوانین اسلام مغایرت و تضاد داشته باشد.

انقلاب اسلامی نیز برای ارج نهادن به این امر مهم در طول دوران خود تلاش نمود این اصل را سر لوحه خود قرار دهد و با تنظیم سیاست خارجی قوی در حفظ استقلال کشور همواره ثابت قدم باقی ماند و لحظه‏ای از این تلاش باز نایستاد. نتیجه آن شد که با گذشت ربع قرن از انقلاب اسلامی و علی‌رغم دشواریها ومشکلات، نظام جمهوری اسلامی ایران بدون پیروی از دخالت‏ها و خواست قدرتهای بزرگ، تنها به منافع و مصالح ملی خود می‏اندیشد و در سیاست خارجی خود کاملاً مستقل عمل می‏کند.

۲. محو هر گونه استبداد و خود کامگی وانحصارطلبی و تأمین آزادی‏های سیاسی و اجتماعی در حدود قانون(۴)، انقلاب اسلامی توانست با مبناء قرار دادن حاکمیت قانون خدا بر مردم عملاً واژه استبداد که ۲۵۰۰ سال در ایران قدمت داشته از بین ببرد و حاکمیت خود کامه شاهان بر سرنوشت مردم را موکول به خود مردم نماید و این از طریق بنیان نهادن حکومت اسلامی( جمهوری اسلامی) صورت گرفت. «حکومت اسلامی، استبدادی نیست که رییس دولت، مستبد و خود رای باشد، مال و جان مردم را به بازی بگیرد و در آن، به دلخواه، دخل و تصرف‏ کند. هر کس را اراده‏اش تعلق گرفت، بکشد و هر کس را خواست انعام کند و املاک و اموال ملت را به این و آن ببخشد!...»(۵)

با از بین رفتن استبداد زمینه سعادت مادی و معنوی و توجه به رشد و بالندگی مردم می‏شود و مردم می‏توانند در جنبه‏های مادی و معنوی، روحی و جسمی به رشد اجتماعی نایل آیند. و از این طریق احیا و اقامه حق و دفع باطل می‏گردد. و این باعث بوجود آمدن و تامین آزادی‏های سیاسی و اجتماعی می‏گردد. آزادی که در زمان شاه به تمام معنی در همه عرصه‏های سیاسی و اجتماعی و فرهنگی وجود نداشته است.

---