ماه مهربانی ها

کاش می شد، ماه پربرکت رمضان را تفسیر کنم. ولی صد افسوس که قابل توصیف نیست. ماهی سرشار از مهربانی خداوند. سحرگاهان با صدای آواز خروس که پیغام مهمانی خدا را می داد، از رختخواب بلند …

کاش می شد، ماه پربرکت رمضان را تفسیر کنم. ولی صد افسوس که قابل توصیف نیست. ماهی سرشار از مهربانی خداوند. سحرگاهان با صدای آواز خروس که پیغام مهمانی خدا را می داد، از رختخواب بلند شده و با خمیازه های کش دار خود را برای خوردن سحری آماده می کردم.

آن دانه های تسبیح که مانند مروارید در بین انگشتان مادربزرگ می درخشید و در زیر لب زمزمه می کرد که خدایا با روزی تو سحری می خورم و با روزی تو افطار می کنم و بر تو توکل می نمایم. آن دعای خیر مادر که همچون سایبانی مرا دربرمی گرفت و اشک شوق را از چشمان من سرازیر می کرد، به من ندای آرامش می داد.

آن دستان مهربان مادربزرگ که آش را با نام یا فاطمه تزئین می کرد و هنگام افطار، صدای الله اکبر که از مسجد محله، صدای قلقل سماور از گوشه ایوان رقص ماهی ها در حوضچه حیاط، سفره پربرکت خدا که با غذاهای رنگارنگ تزئین شده، دانه های خرما که مرا به یاد سفره فقیرانه حضرت علی(ع) می انداخت، همه و همه در چشمان به ظاهر کوچکم جمع شده بود. چه لذتی داشت.

مائده ملکی