زندگی با طعم قهوه!

به نظرم رابطه خطی مستقیمی ‌بین زندگی و طعم نوشیدنی‌ها وجود دارد. در کودکی زندگی شیرین است و کودک هم فقط نوشیدنی‌های شیرین می‌نوشد. به تدریج که کودک بزرگ می‌شود زندگی تلخ و شیرین …

به نظرم رابطه خطی مستقیمی ‌بین زندگی و طعم نوشیدنی‌ها وجود دارد. در کودکی زندگی شیرین است و کودک هم فقط نوشیدنی‌های شیرین می‌نوشد. به تدریج که کودک بزرگ می‌شود زندگی تلخ و شیرین می‌شود و نوشیدنی‌های تلخ مثل قهوه هم یواش یواش راه خود را پیدا می‌کنند.

ولی نکته اینجاست که همانطور که طعم تلخ قهوه یواش یواش گوارا می‌شود، آدم هم یاد می‌گیرد که از زندگی با همه تلخی‌هایش هم لذت ببرد.

نویسنده این یادداشت آورده است: هرچه زمان بیشتر گذشت و من بر زمان گذشتم و زندگی را بیشتر تجربه کردم طعم گس و تلخ چای و قهوه برایم قابل تحمل و حتی بیش از آن مطلوب جلوه کرد. چون که طعمش طعم زندگی است. همین است دیگر، باید قورتش داد و بغض‌ها را هم. چاره‌ای نیست و زندگی است و باید قورتش داد و بعد هم خندید و گفت چه قهوه خوش طعمی!