یکشنبه, ۹ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 28 April, 2024
درباره ی فیلم «زندگی همچون گل سرخ» La Vie En Rose
در «زندگی همچون گل سرخ» سکانسی هست که شما را با تمام قدرت در بر می گیرد و تحت تاثیر قرار می دهد . جایی که ادیت در دوران جوانی شبه میان سال گونه اش ، در یک صبح دل انگیز چشم به روی عشق محبوبش «مارسل» باز می کند و با شوری کودکانه به آشپزخانه می رود تا برای او قهوه بیاورد . همه چیز تا اینجای کار عادی و طبیعی و جلوه می کند. اما سکوتی که در خانه و بین دوستان و همراهان ادیت پیاف جریان دارد کم کم ما را مشکوک می کند و تنها تا برگشت او به اتاقش و پی بردن به اینکه حضور مارسل توهمی بیش نبوده و چند ساعتی است که از مرگ او در سانحه ی هوایی می گذرد فرصت است که همراه یکی از رنجور ترین شخصیت هایی که تصویر آن بر پرده ی نقره ای به نمایش درآمده شوک زده شویم و بغضی که ناگهان وجودمان را فرا گرفته فرو ببریم .
اتفاقاً در همین سکانس است که «مارین کوتیار» ، بازیگر خارق العاده ی نقش «پیاف» یکی از بهترین لحظات بازی اش را ارائه می کند و با مویه گساری برای عشق از دست رفته اش تمام آن نیرویی که او را در اندک سالهای آتی به تباهی و مرگ زودرس می رساند بر مخاطب آشکار می کند .
«زندگی همچون گل سرخ» فیلمی در ستایش نبوغ یک هنرمند و یا بروز خلاقیت های راهگشای انسانی فقیر و درمانده برای کسب موفقیت و شهرت نیست .
بلکه تصویری غمناک و گاه درد آور از زندگی زنی است که با صدایش روح پاریس سالهای دهه ی سی تا پنجاه را برای همیشه جاودان کرده اما در قلب زخمی اش که اندک جایی برای خوشی و خوش بودن دارد غم های بسیاری انبار کرده است .
شخصیتی که از روی نیاز و فقر شدید و اجبار پدرش خوانندگی را از خیابانها شروع می کند اما تقدیر ، کژمدارانه تمام وجود او را در بر می گیرد و در چهل و چهارسالگی به زنی صد ساله شبیه می کند .
ریتم فیلم با تمام رهایی آگاهانه ای که برای سفر در سالها و لحظات گوناگون زندگی این شخصیت برگزیده و از پویایی نسبتاًخوبی برخوردار است در میانه های اثر کند می شود اما آنچه وسوسه ی دیدن چندین و چندباره ی این فیلم را در تماشاگر برمی انگیزد هاله ای از نوعی اضمحلال ناخواسته ، نوعی بخت برگشتگی بی معنا و شکلی از شور و عشق به زیستن و بودن و خواندن و نفس کشیدن است . «مارین کوتیار» با آن چشم های برجسته ، با آن گونه های برآمده و صورت گردش بویژه در سالهای پیری شباهت ویژه ای به «جولیتا ماسینا » بازیگر رویایی فیلم های فدریکو فلینی دارد و بطور ناخودآگاه تصاویر فراموش ناشدنی او را در فیلم هایی چون «جاده» و «جولیتای ارواح» در ذهن زنده می کند .
کوتارد در این فیلم خود را به مثابه ی مجموعه ی متفاوتی از استعدادهای بازیگری عرضه می کند که توانسته است لحظاتی از روح زخمی و بی قیدی نسیان آور پیاف را به تصویر بکشد و شایسته ی دریافت بهترین بازیگر زن از جشنواره ی اسکار باشد .
«زندگی همچون گل سرخ » حال و هوایی شبیه فیلمی چون «دختر میلیون دلاری» (کلینت ایستوود) دارد . درست آن جایی که مخاطب خیال می کند مصیبت های قهرمان اش به پایان رسیده تازه نوبت رسیدن به سخت ترین لحظات فرا می رسد و طعم تلخ فیلم تا روزها و شاید هفته در وجود تماشاگر باقی می ماند .
اما نکته ی جالب اینجاست که بخشی از این غرابت معطوف به رویدادهای سازنده ی زنگی پیاف است که همچون کیمیایی به یاری کارگردان آمده و او را در پرداخت روایت مطلوبش یاری رسانده است .
صدای روح بخش ادیت پیاف در جای جای فیلم روح ما را به نوستالژی سالهایی که شاید حتی متولد نشده بودیم می برد و غمی عجیب بر روح و جانمان هوار می کند . راستی که دم زدن در هوای مصائب پیاف غربت غریبی دارد .
امین عظیمی
http://www.nevisa.blogfa.com/
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید میز و صندلی اداری
خرید بلیط هواپیما
گیت کنترل تردد
دولت حجاب سیستان و بلوچستان مجلس شورای اسلامی دولت سیزدهم مجلس جمهوری اسلامی ایران رئیس جمهور گشت ارشاد رئیسی امام خمینی سیدابراهیم رئیسی
آتش سوزی پلیس تهران قتل شهرداری تهران وزارت بهداشت سیل کنکور فضای مجازی پایتخت سازمان سنجش خانواده
خودرو دلار هوش مصنوعی قیمت دلار قیمت خودرو بازار خودرو قیمت طلا بانک مرکزی سایپا ارز مسکن تورم
سریال تلویزیون مهران مدیری سینمای ایران سینما کیومرث پوراحمد موسیقی سریال پایتخت فیلم ترانه علیدوستی قرآن کریم کتاب
اینترنت کنکور ۱۴۰۳
اسرائیل غزه فلسطین رژیم صهیونیستی آمریکا جنگ غزه روسیه چین حماس اوکراین ترکیه ایالات متحده آمریکا
فوتبال پرسپولیس استقلال بازی جام حذفی فوتسال آلومینیوم اراک تیم ملی فوتسال ایران تراکتور باشگاه پرسپولیس سپاهان لیورپول
تبلیغات ناسا اپل سامسونگ فناوری نخبگان بنیاد ملی نخبگان آیفون ربات
کاهش وزن روانشناسی بارداری مالاریا آلزایمر زوال عقل