رایس پیروی از «دكترین مارشال»

شش ماه پس از ورود به وزارت امور خارجه آمریكا, «كاندولیسا رایس» در حال حاضر كنترل كامل وزارت امور خارجه را به دست گرفته است هم اكنون او برای پیدا كردن راه خروج از عراق با سخت ترین آزمایش مواجه است

شش ماه پس از ورود به وزارت امور خارجه آمریكا، «كاندولیسا رایس» در حال حاضر كنترل كامل وزارت امور خارجه را به دست گرفته است. هم اكنون او برای پیدا كردن راه خروج از عراق با سخت ترین آزمایش مواجه است. هنگامی كه دیدار كنندگان در طبقه هفتم وزارت امور خارجه آمریكا به دیدن رایس می روند، روی صندلی های راهرو منتهی به دفتر كارش می نشینند. اتاق پذیرایی به قالی، مبلمان «جورجیان» و یك ساعت پاندولی مزین است. بالای یكی از مبل ها، یك سند چهار صفحه ای اصلی، از سخنان «جورج مارشال» در سال ۱۹۴۷ كه بعدها به قانون بازسازی اروپا تبدیل شد، قرار دارد. با استاندارد فعلی، سخنان مارشال هم از نظر كوتاه بودن و هم از نظر جاه طلبی جالب توجه است. متن به گونه ای است كه گویی خانم رایس در آن زمان چنین سخنانی را ایراد كرده است. مارشال می گوید: سیاست ما علیه هیچ كشوری نیست، بلكه علیه گرسنگی، فقر، یأس و هرج و مرج است. هدف از آویختن سخنرانی مارشال در دفتر كار وزیر خارجه، یادآوری دورانی است برای میهمانان و آن این كه، یك دیپلمات عالی رتبه آمریكا در آن مقطع توانست جهان را تغییر دهد.

رایس بر این باور است كه الآن زمان اوست. او در سخنرانی خود برای كاركنان دولت، طرح پیاده كردن دموكراسی در خاورمیانه را با سیاست های مارشال پس از جنگ جهانی دوم در مبارزه با كمونیسم مقایسه می كند. او اكثر سخنانش را، به جای سالن های وزارتخانه اش، در حیاط دانشگاه ها ایراد می كند تا شنوندگان خارجی را از هدف اخلاقی خود آگاه نماید. او به دانشجویان فرانسوی گفت: «ما باید شاهد كامیابی های بزرگتری در بین مردم جهان باشیم». وی در «توكیو» گفت: «ما از تمایلات دموكراتیك مردم جهان حمایت می كنیم». و در دانشگاه قاهره اعلام كرد: «او در راهی است كه به عنوان پرسفرترین وزیر خارجه تاریخ آمریكا تبدیل شود».

براساس اظهارات یكی از كاركنانش، وی تاكنون از ۳۸ كشور دیدن و ۱۷۰ هزار و ۲۷۰ مایل راه را طی كرده است. هنگامی كه رایس با تایم در وزارت خارجه مصاحبه داشت، ابایی از این كه اطمینان خود را نسبت به ساختن تاریخ بیان كند، نداشت. وی با لبخند می گوید: «اگر كسی مسائل سال ۱۷۸۹ یا ۱۸۶۴ و یا سال ۱۹۵۴ آمریكا را مرور كرده باشد، وزیر شدن یك زن سیاه پوست بعد از یك مرد سیاه پوست و یا پیش از او، یك زن، را بیشتر به جوك می نگرد تا یك واقعیت».

حضور اكثر اوقات رایس در وزارت خارجه شگفت انگیز است. اشتیاق او به سفر، چهره او را از یك مشاور دور دست رئیس جمهور به یك شخصیت جهانگرد با نام كوچك مبدل كرده است. در مادرید، آرایشگری، او را «تلنگر كندی» لقب داد. سناتور «بیدن» می گوید: «كه او كمی از قدرت هنرپیشگی برخوردار است كه چیز بدی نمی تواند باشد و در عین حال، او خیلی خشن نیز عمل می كند. در سودان، وقتی كه نیروهای امنیتی با یكی از همراهانش برخورد بدی كرد، از دولت سودان خواست كه عذرخواهی كند. یك ساعت بعد، او شاهد عذرخواهی دولت سودان بود. در آمریكا، رایس سیاست خارجی را در كنترل گرفته و آن را از حالت دولت جنگی تندروها خارج و برخورد خشن یكجانبه را مهار كرده است. وی بوش را ترغیب به حمایت از مذاكرات با كره شمالی و ایران در رابطه با برنامه های هسته ای كرد. در روند كار، رایس توانسته است موقعیت خود را به عنوان معتمدترین فرد به رئیس جمهور تحكیم ببخشد؛ موقعیتی كه او را قدرتمندترین وزیر خارجه در بیش از یك دهه كرده است.» رابرت «زولیك» معاون خانم رایس می گوید: «در سیاست خارجی، شما همه را درگیر می كنید. اگر شما تا حدودی اعتماد رئیس جمهور را نداشته باشید، نمی توانید مؤثر و بازیگر باشید. خواه كیسینجر باش و خواه جیمز بیكر و یا رایس، داشتن اعتماد رئیس جمهور، مقدمه كار است.»

---