کدام حماسه

سفر کوتاه دکتر احمدی نژاد بـه ژنـو و سـخـنرانی او در اجلاس موسوم به دوربان «۲» را می توان دو موضوع مستقل دانــســـت کـــه در خــصــوص ضـرورت و پیـامـدهـای آن بایستی به تفکیک اظهار نظر کرد

سفر کوتاه دکتر احمدی‌نژاد بـه ژنـو و سـخـنرانی او در اجلاس موسوم به دوربان «۲» را می‌توان دو موضوع مستقل دانــســـت کـــه در خــصــوص ضـرورت و پیـامـدهـای آن بایستی به تفکیک اظهار نظر کرد. اما قبل از ورود به بخش اصلی یادداشت، لازم است این نکته مورد تاکید قرار گیرد که دکتر محمود احمدی‌نژاد تا مرداد ماه ۸۸ نماینده حقوقی ملت ایران است و ایرانیان وطن‌دوست، اهانت به او را تحمل نمی‌کنند. برهمین اساس، هم زبان با نهادها و رسانه‌های رسمی، هتک حرمت او در ژنو را محکوم می‌کنیم. در عین حال، همه افراد حقیقی که در برنامه‌ریزی این سفر غیر ضروری نقش داشتند نیز بایستی سهم خود را در بی‌احترامی به نماینده حقوقی ملت ایران بپذیرند و از این ملت پرافتخار پوزش بخواهند. اما یکپارچگی داخلی در محکومیت این اهانت نباید موجب غفلت از عواملی شود که زمینه‌ساز حادثه اخیر شده است. نگارنده ترجیح می‌دهد بحث اصلی را با این سوال آغاز کند که » حضور نماینده بزرگ ملت ایران در اجلاسی که تنها سه رئیس جمهور آن هم از کشورهای غیرموثر جهان در آن حضور داشتند، چه ضرورتی داشت؟« آیا احمدی‌نژاد برای انعکاس دیـدگـاه‌هـای خـود، بـه تریبون‌های پرمخاطب دسترسی ندارد و تنها راه انعکاس مواضع او، حضور در کنفرانس‌هایی است که هم به لحاظ سطح حضور سایر هیئت‌ها، متناسب با شأن ایران نیست و هم برنامه ریزی برای هتک حرمت رئیس جمهور ایران در آنها، دور از ذهـن نمی‌باشد؟ مگر رسانه‌های داخلـی ایران، همیشه ادعا نمی‌کنند که تمامی کـنـفـرانـس‌هـای خـبـری و سـخـنرانی‌های مهم احمدی‌نژاد در داخل، موجب قطع برنامه عادی شبکه‌های بزرگ خبری در جهان می شود؟ پس چه ضرورتی دارد که برای اعلام مواضع احمدی نژاد، او در اجلاسی شرکت کند که تنها سه کشور توگو، تیمور شرقی و مونته نگرو، در سطح رئیس حکومت در آن حاضر شده‌اند؟ سوال دوم آن است که در این اجلاس، چه سخن جـدیـدی تـوسط احمـدی نـژاد مـطرح شد که برنامه‌ریزان سفر او را به پذیرش هزینه یک اهانت تعریف شده بین المللی - ترک جلسه توسط تعداد قابل توجهی از حضار- تشویق کرد؟ در سخنان احمدی نژاد نکات انسانی و اخلاقی وجود داشت که بارها از زبان او به گوش ملت‌ها و دولت‌ها رسیـده بـود. البتـه در سخنـرانـی اخیر، موضوع هـولـوکـاسـت بـا یـک تـفـاوت عـمـده نسبت به سخنرانی‌های پیشین احمدی نژاد مطرح شد که بعید به نظر می‌رسد اعلام موضع جدید، فلسفه اصلـی حـضور رئیس جمهور ایران در کنفرانس دوربان«۲» باشد. ‌‌احمدی نژاد که قبلاً‌هولوکاست را یک دروغ تاریخی می نامید، در سخنرانی دو روز قبل خـود، بـدون آنـکه هولوکاست را افسانه بخـوانـد کشـورهای غربی را مورد انتقاد قرارداد که »چرا با بهانه قراردادن هولوکاست، از تجاوز صهیـونیسـت‌هـا بـه سـرزمیـن فلسـطین حمایت می‌کنند؟ « ‌‌

صدا و سیما و سایر رسانه‌هایی که قبل از عزیمت دکتر احمدی‌نژاد به ژنو، دیدار با سران کشورهای مختلف و روسای مجامع بین‌المللی را از برنامه‌های این سفر ذکر می‌کردند اکنون باید به مردم بگویند به جز دیدار با رئیس جمهور سوئیس و دبیر کل سازمان ملل، احمدی‌نژاد کدام ملاقات مهم را انجام داده که تحمل رنج سفر را بر او آسان کرده است؟ آیا این رسانه‌ها نمی‌دانند که دولت سوئیس مدعی شده است در دیدار رئیس جمهور آن کشور با احمدی نژاد، موضوع »پرونده رکسانا صابری« مطرح شده و دبیر کل سازمان ملل هم اعلام کـرده است: در دیدار با احمدی‌نژاد به او توصیه کردم از این گونه سخنان نگوید؟ در واقع اخبار منتشره از دو دیدار مهم رئیس جمهور ایران در ژنو نیز با توصیف طرف‌های ملاقات از آن - حتی اگر ادعاهای آنها صحیح نباشد - بیش از آنکه تاثیر مثبت برای ایران داشته باشد شـامـل ســوژه‌هـایـی بـرای تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی بوده است. با این توضیحات، مشخص نیست که بازوهای تبلیغاتی دولت، چه چیزی در این سفر و پیامدهای آن یافته‌اند که نام حماسه را بر آن می‌نهند؟ ایرانیان غیرتمند، عادت داشتند که بیرون راندن دشمن از خرمشهر و به زمین افتادن سربازان مغرور و تا دندان مسلح عراقی در برابر رزمندگان مومن ایرانی را حماسه بدانند. مردم ایران، پیروزی با دست خالی و ساقط کردن ‌حـکومتی که برای خود عنوان ژاندارم منطقهانتخاب کرده بود را حماسه می‌دانستند و ناکامی شرق و غرب در برابر ایران در دفاع مقدس ۸ ساله را حماسه می‌نامیدند.

راستی جلسه‌ای با مشخصات فوق‌الذکر، چه شباهتی به حماسه‌های تاریخ‌ساز ملت ایران دارد؟ کسانی که با دستپاچگی، گـزارش الـبـرادعـی را بـزرگ‌تـریـن پیروزی قرن می‌نامیدند و گـزارش مـشـکـوک نـهـادهـای امـنـیـتـی آمـریـکـا در مورد برنامه هسته‌ای ایران را بزرگتر از پیروزی‌های افتخار‌آفرین ایران درجبهه‌های دفاع ۸ ساله بر می‌شمردند، حق دارند در ادامه اقدامات تبلیغاتی خود، یک سفر غیرضروری را نیز حماسه بنامند. البته اگر در این میان حماسه‌ای وجود داشته باشد، این حماسه، ایستادگی ملت ایران، گروههای سیاسی و رسانه‌های داخلـی بـرای مـحـکوم کردن حرکت زشت و عقده‌گشایانه چند مزدور در برابر رئیس جمهور ایران- علیرغم انتقاداتی که به این سفر دارند- است و لاغیر! اما حماسه بزرگتر آن است که بعضی مدعیان نه چندان متخصص در بزرگ‌نمایی فعالیت‌های دولت نهم، با شجاعت کامل، به خاطر زمینه‌سازی عقده‌گشایی اخیر غربی‌ها، از درگاه ملت بزرگ ایران پوزش بخواهند!