اتحادیه ای بی سرانجام

به راستی چگونه می توان انتظار داشت که یک قانون واحد بتواند پاسخگوی نیاز ۲۷ عضو اتحادیه اروپا باشد آیا کشورهایی مانند انگلستان ,لهستان و چک که منافع خود را د رحمایت از سیاستهای ایالات متحده آمریکا در نظام بین الملل می دانند نسبت به مفاد این قانون واحد در دراز مدت پایبند خواهند ماند پاسخ این سوال منفی است

سران اتحادیه اروپا در نشست خود در بروکسل پایتخت بلژیک درباره پیش نویس جدید قانون اساسی اتحادیه اروپا به توافق رسیدده اند.

پیش از نشست بروکسل دو کشور انگلیس و لهستان با پیش نویس جدید مخالفت می کردند ولی به گفته “آنگلا مرکل” صدر اعظم آلمان و ریاست نشست بروکسل، رییس جمهوری لهستان در مورد نحوه رای‌گیری از خود نرمش نشان داد و این امر باعث دستیابی به این توافق شد.

آنچه باید نسبت به آن توجه نماییم این است که توافق سیاسستمداران اتحادیه اروپا بر سر پیش نویس قانون اساسی اروپا به معنای حمایت ملتهای اروپایی از این پیش نویس نیست.حدود دو سال پیش ،شاهد بودیم که مردم فرانسه و هلند در قالب یک همه پرسی رسمی مخالفت خود را با پیش نویس قانون اساسی اروپا اعلام نمودند.

به راستی چگونه می توان انتظار داشت که یک قانون واحد بتواند پاسخگوی نیاز ۲۷ عضو اتحادیه اروپا باشد؟آیا کشورهایی مانند انگلستان ،لهستان و چک که منافع خود را د رحمایت از سیاستهای ایالات متحده آمریکا در نظام بین الملل می دانند نسبت به مفاد این قانون واحد در دراز مدت پایبند خواهند ماند؟پاسخ این سوال منفی است.

حتی کشورهایی مانند آلمان و فرانسه که امروز دو سیاستمدار افراطی و ناکارآمد را د راس معادلات سیاسی خود می بینند،با گذشت زمان سعی در جست و جوی تبصره هایی در جهت فرار از چارچوب قانونی اروپای واحد دارند.در این میان تنها کشورهایی متضرر می شوند که به تازگی عضو اتحادیه اروپا شده اند و هنوز رویای کسب قدرت در داخل مرزهای اروپا را در سر میپرورانند.

نکته بعدی اینکه در جریان نشست هایی که دو کشور ایالات متحده آمریکا و روسیه در آن دخیل هستند،مانند نشست کشورهای صنعتی جهان موسوم به ۸G ،نشستهای شورای امنیت سازمان ملل متحدو گروه ۱+۵،سه کشور اروپایی اتگلستان ،آلمان و فرانسه به راحتی حاضر می شوند منافع کلان اروپا را فدای منافع ملی و کوتاه مدت خود نمایند و در این رابطه امتیازاتی را به واشنگتن و حتی مسکو بدهند.یکی از دلایل اصلی موافقت روسیه و چین با تحریم هایی که از جانب آمریکا و اروپا بر ضد ایران در نظر گرفته می شود،امتیازدهی های گسترده آلمان،فرانسه و انگلستان به مسکو و پکن است.

ایجاد توافق در خصوص پیش نویس اخیر قانون اساسی اروپا را نمی توان به عنوان فصلی جدید از همگرایی در اروپا مدنظر قرار داد.نحوه جلب موافقت لهستان،به عنوان مخالف اصلی این پیش نویس نیز هنوز از نکات مبهمی برخوردار است.به نظر می رسد چاشنی تهدید نیز در این خصوص بی تاثیر نبوده است.این حقیقت را می توان از اظهارات باروسو قبل از آغاز نشست اخیر کشورهای اروپایی استنباط نمود.

خوزه مانوئل باروسو، رئیس کمیسیون اروپا، هشدار داده بود که اگر لهستان در اجرای اصلاحات بر قانون اساسی اتحادیه اروپا در نشست هفته آینده مانع ایجاد کند، این کشور دارایی‌‌ها و حمایت‌‌های خود را از دست خواهد داد.»

باروسو در این خصوص تصریح کرده بود:

«کشورهای اروپای‌‌شرقی و مرکزی که سال ۲۰۰۴ میلادی و سال جاری به ما پیوستند، باید همراه با ۲۷ عضو دیگر شرایط حل مشکلات را به‌‌وجود بیاورند.وی افزود: «معتقدم نشان دادن این موضوع به نفع تمامی آنانی است که نمی‌‌خواهند زندگی سختی در اروپا داشته باشند. ‌‌لطفا از بلوکه کردن اجتناب کنید، بلوکه‌‌کردن هوشیاری نیست و به نفع شما نیست.

در نهایت اینکه “تحقق اروپای واحد با توجه به بافت کنونی اروپا و سیاستمدارانی که بر سر کار هستند امکان پذیر نخواهد بود.حقیقتی که گذشت زمان آن را اثبات خواهد نمود.

فاطمه جوانشیر