تـبـعـیـض، مـمـنـوع!

برای فرزند‌دارشدن علاقه‌ها متفاوت و ذهنیت‌ها مختلف است. هرچه میزان رشد اجتماعی و فردی یک زوج پایین‌تر باشد تفاوت‌ قائل‌شدن بین دختر و پسر هم بیشتر می‌شود...
ممکن است یک زن و …

برای فرزند‌دارشدن علاقه‌ها متفاوت و ذهنیت‌ها مختلف است. هرچه میزان رشد اجتماعی و فردی یک زوج پایین‌تر باشد تفاوت‌ قائل‌شدن بین دختر و پسر هم بیشتر می‌شود...

ممکن است یک زن و شوهر هر کدام به دلایلی علاقه به پسر یا دختر‌دار شدن داشته باشند ولی وقتی کودک متولد شد، باید همه علاقه و محبت خود را به کودک تقدیم کنند و به جنسیت او کاری نداشته باشند و مقدمات و بستر مناسب برای تربیت‌اش فراهم کنند.

ذهنیت پدر و مادرها در رابطه با فرزند پسر یا دختر داشتن متفاوت است. دختری که از کودکی احساس سرخوردگی و حقارت در خانه می‌کرده وقتی به سن ازدواج می‌رسد ممکن است اگر نتواند این احساس خود را مدیریت کند به صورت ناخودآگاه تمایل به پسردارشدن داشته باشد و به این احساس افتخار کند.

پدر و مادری که چند فرزند از یک جنسیت داشته باشند ممکن است همه آرزوی شان این باشد که فرزند آخرشان از جنس مقابل باشد؛ این والدین ممکن است اگر فرزند بعدی نوزادی از همان جنسیت فرزندان قبلی باشد، احساس خشم خود را به صورت کم‌توجهی به او نشان دهند یا گاهی برعکس برای سرپوش‌گذاشتن به عذاب وجدان، توجه بیش از حد به وی داشته باشند؛ در صورتی که فرزند تازه از جنس مخالف فرزندان قبلی باشد هم توجه خود را به وی متمرکز و از سایر فرزندان غافل شوند؛ به این ترتیب در محبت کردن بین فرزندان فرق بگذارند و حتی به خود کودک آخر هم با توجه بی‌دلیل و به قول معروف لوس کردن ضربه بزنند و او را با کمترین میزان مهارت و به صورت فردی خودخواه، پرورش دهند و از طرف دیگر در سایر فرزندان ایجاد خشم و پرخاشگری یا حقارت کنند. برخی دیگر ممکن است با داشتن تفکر قدیمی و منسوخ، احساس کنند در صورتی که پسر داشته باشند نسلشان ادامه می‌یابد در غیر این صورت مقطوع‌النسل می‌‌شوند یا وقتی در قدیم به پسر به عنوان نیروی کار نگاه می‌شد پسردار شدن جزو اولویت‌ها بود که در هر حال حاضر با توجه به جامعه ماشینی و مشارکتی زن و شوهر امروز این ذهنیت کمرنگ‌تر شده است.

برخی دیگر این ذهنیت را دارند که در جامعه امروزی، تربیت پسر راحت‌تر از دختر و خطرهایی که دختر را در جامعه تهدید می‌کند و احتمال خطای دختر بیشتر است در حالی که همه شواهد و قرائن روان‌شناختی و جامعه‌شناسی بر این نکته تاکید دارند که مورد فوق، مورد بسیار کم‌اهمیت و عوامل انحراف بسیار متغیر و تهدیدکننده هر دو جنس عملا به یک میزان است. تبعیض قائل‌ شدن میان فرزند پسر یا دختر با هر علتی می‌تواند باعث ایجاد انواع عقده‌های روانی و انواع و اقسام اختلال‌های روان‌شناختی و اشکالات بین فردی ‌‌شود که طیف آن از احساس حقارت، خودکم‌بینی، ضعف مهارت‌های زندگی و اجتماعی، اختلال در ارتباط با دیگران، احساس ناامیدی و یکنواختی تا خشم، پرخاشگری، کینه نسبت به دیگران و رفتارهای ضداجتماعی و روابط بین‌فردی بیمار متفاوت است.

نگاه روانپزشک

دکتر محمدرضا خدایی

عضو هیات علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی