در نکوهش ازدواج های اجباری

▪ اصلاحات:
ازدواج های اجباری یکی از پر مخاطره ترین معضلات اجتماعی است که مردم ایران هر ساله آن را تجربه می کنند. بی تردید چنین ازدواج هایی از مهمترین عوامل انحطاط خانوادگی بوده …

اصلاحات:

ازدواج های اجباری یکی از پر مخاطره ترین معضلات اجتماعی است که مردم ایران هر ساله آن را تجربه می کنند. بی تردید چنین ازدواج هایی از مهمترین عوامل انحطاط خانوادگی بوده که در دراز مدت یا کوتاه مدت شیرازه زندگی خانوادگی را از هم پاشیده و سر انجام زندگی جوانان و خانواده ها را دچار مشکل می سازد. این چنین ازدواج هایی که متاسفانه در کشور ما وجود دارد و باعث افزایش آمار طلاق در کشور نیز شده است بسیاری از مسوولین و در مقیاس کوچک تر خانواده ها را نگران کرده است. آمار ازدواج های خالی از احساسات عمیق تا آنجا پیش رفته است که شمار بسیاری از زوج های جوان را نسبت به سال های پیش به دادگاه می کشاند.

این در حالی است که هنوز علی رغم مشاهده آمار طلاق در کشور، مسوولین مربوطه به جای برطرف کردن موانع برای ازدواجی سالم درصدد پاک کردن صورت مساله بر آمده اند و راه حل هایی مقطعی را برمی گزینند.

جامعه شناسان و روان شناسان معتقدند سن مطلوب ازدواج فرد زمانی است که حداقل ۶ بلوغ جنسی، عاطفی، روانی، اقتصادی، اجتماعی و معنوی را دارا باشد.

در این میان از همه مهمتربلوغ های معنوی و عاطفی است که محوراساسی زندگی را تشکیل می دهد و بلوغ جنسی در مراتب بعدی قرارمی گیرد. درزمینه بلوغ اقتصادی هم آنچه بیش ازدرآمد مهم است، وجود تعهد درشخص به تامین معاش خانواده ودارا بودن احساس مسوولیت است. چنین تعهدی دربعد اقتصادی حداقل موجب تامین سطحی از درآمد می شود که بتواند زندگی دونفر را، درحد متوسط تامین کند. سن ازدواج متاثر از مسائل اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و روانشناختی است که با توجه به مختصات جغرافیایی و فرهنگی حداقل و حداکثر سن ازدواج متفاوت است. این در حالی است که هر روزه بدون توجه به مختصات زندگی های زناشویی و برآیندهای مربوط به زمینه های شکل گیری ازدواج های موفق، مسوولین ذی ربط تلاشی بر ای برطرف کردن این موانع صورت نمی دهند تا آنجا که طی آمارهای اعلام شده سن ازدواج از ۲۱ سال برای پسران به ۲۸ سال رسیده است و از ۱۸ سال برای دختران به ۲۳ سال که باز هم این سن با توجه به عوامل احتمالی بازه عددی گسترده تری پیدا کرده است.