۲۴ اسفند ـ ۱۵ مارس ـ روزی كه انتشار «پراودا» متوقف شد

۱۴مارس ۱۹۹۲ انتشار « پراودا » كه روزگاری در میلیونها نسخه توزیع می شد متوقف شد ، زیرا یلتسین كه خود از پلكان حزب كمونیست بالا رفته بود نه تنها حزب كمونیست روسیه را بست بلكه دارایی …

۱۴مارس ۱۹۹۲ انتشار « پراودا » كه روزگاری در میلیونها نسخه توزیع می شد متوقف شد ، زیرا یلتسین كه خود از پلكان حزب كمونیست بالا رفته بود نه تنها حزب كمونیست روسیه را بست بلكه دارایی های آن راهم مسدود كرد ، بنابراین پراودا هم تعطیل شد، رویدادی كه قبلا قابل پیش بینی نبود.

پراودا نخستین شماره خود را در آوریل ۱۹۱۲ ـ پنج سال و ۵ ماه پیش از انقلاب بلشویكی ــ به عنوان صدای زحمتكشان منتشر ساخته بود. موسس آن لنین بود و در زمانی هم كه در روسیه نیود برای پراودا مقاله می فرستاد. نسخه های پرودا در سال اول انتشار ۴۱ بار توسط ماموران دولت روسیه جمع آوری شد ..

ثبات انتشار پراودا از مارس ۱۹۱۷ بوده است . لنین نویسندگان پراودا را شخصا انتخاب می كرد . وی شاید بیش از هر رهبر كمونیست به اهمیت روزنامه و روزنامه نگاری پی یرده بود . او این نكته ماركس را كه گفته است : روزنامه های كشورهای سرمایه داری زیر ینای كاپیتالیسم هستند ، آنها را هدف قراردهید و ویران سازید تا بنا فرو ریزد ، تغییر داد و به این صورت در آورد كه رسانه ها زیر بنای هر نظام هستند و زیر بنا باید استوار باشد تا همه بنا را پا برجا نگهدارد.

برای این كه پراودا به اخبار و تبلیغات موسسات دولتی آلوده نشود ، بعدا روزنامه ایزوستیا (اطلاعات) به عنوان ارگان دولت شوروی تاسیس شد.

پراودا به تدریج علاوه بر مقاله و تحلیل، به انتشار خبر و « ضد خبر » هم دست زد . منظور از « ضدخبر » ، افشاء دروغها و پروپاگاندای رسانه های سایر كشورها بود.

اهمیت پراودا به جایی رسیده بود كه در شوروی به دست داشتن نسخه ای از آن نوعی پرستیژ بود.

همین روزنامه با این عظمت و نفوذ در مارس ۱۹۹۲ پس از ۸۰ سال انتشار و عزت تعطیل شد و كسی هم بر مرگش اشك نریخت و مانند سایر اموال حزب ، روزی كه به حراج گذارده شد ، یك سوسیالیست یونانی به پاس احترام لنین آن را خرید و راه اندازی كرد كه اینك دوباره به صورت یك روزنامه معمولی منتشر می شود.

باید دانست كه یكی از علل عمده شكست شوروی این بود كه نتوانست روزنامه نگار خوب پرورش دهد و این روزنامه نگاران رشته های رسانه های كشور های رقیب را پنبه كنند . « روزنامه نگاری یك كشور » همانند ارتش یك ابزار دفاع از آن كشور است كه شوروی با آن همه موشك اتمی فاقد آن بود. در یك جنگ سرد، این رسانه های یك كشورند كه از آن دفاع می كنند و چون شوروی « روزنامه نگار ماهر و دلسوز » نداشت جنگ سرد را باخت و از هم فروپاشید.