برخی از چالش های هسته ای ایران

تا مقطع وقوع انقلاب اسلامی, رژیم گذشته جهت ساخت نیروگاه های اتمی بیش از ۲ میلیارد دلار هزینه كرده بود و ۲ نیروگاه تا سقف ۸۶ و ۶۵ درصد ساخته شد و نیز قرار بود تعدادی از تجهیزاتش شامل توربین و ژنراتور, ظرف مدت یك سال و نیم بعد از آن به ایران حمل شود كه تحت تاثیر تحریم های غرب برنامه احداث راكتورهای اتمی متوقف گردید

در دهه ،۶۰ تقویت زیرساخت هسته ای صلح آمیز ایران از سر گرفته شد و در این راستا به دلیل وجود مشكل در روابط ایران و غرب، به ناچار به چین و دیگر كشورهای قدرتمند جنوب روی آورده و در نهایت روسیه مهمترین شریك ایران در زمینه انرژی هسته ای شد.

هر چند از دید ایران، اقدام برای تقویت توانائیهای هسته ای به منظور توسعه صلح آمیز صنایع هسته ای كشور صورت می گیرد اما این پروژه از نگاه غرب و به ویژه آمریكا به عنوان فراهم آوردن زمینه ای مساعد برای اجرای یك پروژه مخفیانه دستیابی به سلاح های هسته ای تلقی می گردد.

اگر چه اتهام آمریكا نسبت به جمهوری اسلامی ایران مبنی بر تلاش برای دستیابی به تسلیحات كشتار جمعی و هسته ای موضوع تازه ای نبوده و نیست و همواره آن را با هدف ایجاد اجماع جهانی بر ضد جمهوری اسلامی ایران، اثبات محور شرارت، زمینه سازی برای حمله نظامی، بزرگنمایی تهدیدات منطقه ای و... با تاكتیك های متنوعی تعقیب می نماید. لكن در سناریوی جدیدی كه غرب به سركردگی آمریكا از سال گذشته تا كنون با سقوط صدام حسین در عراق، با پیگیریها مستقیم و فشارهای متمركز بر فعالیتهای هسته ای ایران در اجلاس گذشته شورای حكام برای ایران طراحی نموده است، علی رغم همكاریها همه جانبه جمهوری اسلامی ایران با آژانس مزبور از جمله:

۱- فراهم نمودن بستر بازرسیهای مستمر و دقیق بازرسان و مدیركل آژانس اتمی از تاسیسات و مراكز هسته ای.

۲- توافقات اجلاس تهران با اعضای اصلی شورای حكام و اتحادیه اروپا (انگلیس، فرانسه، آلمان).

۳- امضا مقدماتی پروتكل الحاقی از طرف جمهوری اسلامی ایران و اجرای داوطلبانه آن پیش از تصویب مجلس

۴- تعلیق داوطلبانه غنی سازی اورانیوم

۵- ارسال گزارش های دقیق و و مستند از كلیه فعالیتهای هسته ای جمهوری اسلامی ایران به آژانس.

اولا هنوز موضوع هسته ای ایران از دستور كار آژانس خارج نشده و ثانیا اعضای موثر شورای حكام (انگلیس، فرانسه و آلمان) نیز با عدم پایبندی بر آنچه در اجلاس تهران و توافقنامه پاریس به آن تعهد نموده بودند، اوضاع را وخیم تر كرده اند و این همه در حالی است كه علیرغم باقی ماندن جنجال ساختگی هسته ای ایران در مدتی طولانی در دستور اصلی اجلاس آژانس انرژی اتمی هنوز آمریكائی ها نتوانسته اند به اجماع جهانی علیه فعالیتها هسته ای ایران نائل شوند.

دولتمردان آمریكایی با استفاده از فرصت مناسب بوجود آمده پس از حوادث ۱۱ سپتامبر _ در مقابله با آن چیزی كه تهدید بر ضد منافع ملی در گستره بین المللی قلمداد كردند _ با مرتبط نمودن مقوله تروریسم با سلاحهای كشتار جمعی توجیه مناسبی برای حمله به این تاسیسات برای خود بدست آوردند. نگرانیهای آمریكا با وجود توان بالای نظامی از دستیابی كشورهای به اصطلاح خطرساز (عراق، كره شمالی و ایران) به تسلیحات هسته ای، علاوه بر آنكه امكان دفاع محدودی را به آنها داده و به واسطه آن قادر خواهند بود ضرباتی را به مهاجم قدرتمند وارد آورده و مقاومت نمایند، بلكه مهم آن است كه بدون همكاری آمریكا و در فضای تحریم های بین المللی به این فناوری دست یافته اند و بدین ترتیب محدودیت های اعمال شده از سوی آمریكا را به چالش فراخوانده اند. از این رو آمریكا در نظر دارد از طریق مقابله با ج.ا.ا در بحث انرژی هسته ای عملا هژمونی و محوریت خود را به سایر كشورها حتی اروپائیان، چین و روسیه كه در این حوزه نقش آفرین بوده اند تحمیل كند. اهداف آمریكا از این رویارویی عبارتند از:

۱- حفظ توازن منطقه خاورمیانه بزرگ و جلوگیری ازدستیابی كشورهای خاورمیانه به فن آوری اتمی در كنار اسرائیل.

۲- جلوگیری از پیشرفت و توسعه فن آوری هسته ای جمهوری اسلامی ایران كه در شرایط تحریمهای علمی و فنی غرب حاصل شده است و به صورت تصاعدی موجب ارتقاء ذاتی توان ملی كشور خواهد شد.

۳- جلوگیری از دستیابی جمهوری اسلامی به تكنولوژی غنی سازی اورانیوم به منظور ممانعت از تبدیل ایران به قدرت منطقه ای.

۴- برچیدن برنامه هسته ای ایران (همچون كشورهای آرژانتین، برزیل، آفریقای جنوبی، كره جنوبی، سوئد، تایوان، روسیه سفید، قزاقستان، اوكراین و لیبی).

۵- جلوگیری از تبدیل ظرفیتهای هسته ای جمهوری اسلامی ایران به نفوذ سیاسی به عنوان چالش كلیدی آمریكا در منطقه.

۶- اعمال فشار بر ایران به منظور كسب امتیازات سیاسی.

۷- ایجاد سپر حفاظتی برای رژیم صهیونیستی به منظور مخفی ماندن ذخائر تاسیسات و كلاهكهای هسته ای بدون نظارت براین رژیم.

۸- به انفعال كشاندن جمهوری اسلامی ایران در تحولات و معاهدات منطقه ای و جهان و ایجاد موانع و مشكلات بین المللی برای جمهوری اسلامی ایران به نحوی كه نتواند از فرصتهای موجود به ویژه در افغانستان و عراق استفاده كند.

۹- ایجاد فشارهای بین المللی علیه جمهوری اسلامی ایران در راستای مبارزه با تروریسم و محور شرارت و فراهم نمودن بستر تهاجم نظامی و براندازی با اتهام تهدید علیه صلح و امنیت بین المللی.

و در این راستا از طریق وادار ساختن ایران به تعلیق و سپس توقف كامل برنامه های هسته ای و ارعاب ایران از طریق نمایش تكرار فرآیند عراقیزاسیون ایران یعنی قرارگرفتن تحت بازرسیهای ویژه شورای امنیت و ایجاد بستری مناسب برای اروپا جهت ایفای نقش پلیس خوب در توجیه و ترغیب ایران در عقلائی بودن اتخاذ دیپلماسی همكاری با آژانس و موافقت با استمرار بازرسیها دیداری و پذیرش تعهدات جدید در تعلیق و نهایتا توقف فعالیتهای هسته ای جمهوری اسلامی ایران و یا ایجاد شرایطی برای ایران شبیه لیبی كه داوطلبانه برنامه هسته ای خود را كنار بگذارد و در نهایت با اعمال مجازات بین المللی بر ضد جمهوری اسلامی ایران به اهداف شوم خود كه همان ایجاد تغییر در رفتار و یا ساختار نظام جمهوری اسلامی به عنوان كلید فتح خاورمیانه بزرگ اسلامی می باشد.

در مقابل ، جمهوری اسلامی ایران نیز با اهداف ذیل بر راهبرد هسته ای كشور پافشاری می نماید:

۱- خنثی سازی راهبرد یكجانبه گرایی و ادعای ایالات متحده پیرامون انحراف برنامه هسته ای ایران به سوی تولید سلاح های هسته ای.

۲- جلوگیری از امنیتی شدن فعالیت های هسته ای ایران در سطح بین المللی.

۳- منتفی ساختن ارجاع پرونده هسته ای ایران به شورای امنیت سازمان ملل.

۴- خارج ساختن پرونده هسته ای ایران از دستور كار آژانس و حالت بحرانی كه در ماه اكتبر و نوامبر شاهد بوده ایم.

۵- حفظ دستاوردهای فناوری هسته ای ایران در زمینه ادامه غنی سازی اورانیوم به مننظور تولید سوخت هسته ای.

۶- به رسمیت شناخته شدن صلاحیت ایران در برخورداری از فناوری هسته ای صلح آمیز.

۷- شكستن تحریم اروپا در ارسال تكنولوژی هسته ای به ایران.

۸- خارج كردن مباحث هسته ای جمهوری اسلامی ایران از حالت سیاسی به حالت فنی و حقوقی.

در این راستا جمهوری اسلامی ایران با اعلام رسمی مقامات عالی رتبه نظام مبنی بر این كه به لحاظ ایدئولوژیك و نیز استراتژی های سیاسی و نظامی، جمهوری اسلامی ایران مخالف دسترسی به سلاح های هسته ای است و همچنین حل ابهامات حقوقی آژانس ازجمله فراهم نمودن هرگونه بازرسی مورد نیاز از مكان های درخواستی بازرسان سازمان ملل به نشانه حسن نیت و به منظور رفع سوءتفاهمات و تنش های به وجود آمده، تداوم همكاری های همه جانبه، شفاف سازی و ارسال گزارش كاملی از كلیه فعالیت های هسته ای صلح آمیز جمهوری اسلامی ایران به آژانس انرژی اتمی و ثابت نمودن منشأ آلودگی های موجود در سانتریفوژهای داخلی به واردات خارجی و از طرفی گسترش ارتباط فعال دیپلماتیك و ارتقاء سطح روابط با اروپایی ها (در قالب اجلاس تهران با سه وزیر خارجه انگلیس، فرانسه و آلمان به عنوان مهم ترین اعضا شورای حكام آژانس بین المللی انرژی اتمی و اتحادیه اروپا)، روسیه، غیرمتعهدها، چین و حتی ژاپن و همچنین تعلیق داوطلبانه غنی سازی اورانیوم متعاقب توافقات اجلاس تهران (قبل از تصویب در مجلس شورای اسلامی) به نشانه حسن نیت جمهوری اسلامی ایران اقدامات خود را سازماندهی نمود.