در روشنای اضحی

این روزها، ایام القرب اهل ولاست و نوید احیای عاشقان را از زبان صبای صفا می توان شنید؛ «لبیک اللهم لک لبیک».
نشاط بهاران غفران و رونق باغ استجابت بر بسیط خاک می گسترد.
آبشار بشارت …

این روزها، ایام القرب اهل ولاست و نوید احیای عاشقان را از زبان صبای صفا می توان شنید؛ «لبیک اللهم لک لبیک».

نشاط بهاران غفران و رونق باغ استجابت بر بسیط خاک می گسترد.

آبشار بشارت ملکوت می ریزد و نور نوید بر دل مشتاقان می تراود.

عید سعید اضحی، اقیانوسی است که امواج عبودیت از آن می خیزد و گوهر اسرار عرش را در ژرفای خود نهفته است.

دوباره باران بهاران غفران با زمزمه شعر شعف از راه رسید و باز بشارت آبشار ایمان، مضمون غزل سبز ساقیان ذی الحجه شد.

این روزها شکوفه ها آیات حیات را تلاوت می کنند و نسیم سحر، سبزه های نورسته را به ترنم لبیک می خواند.

پیاله گل های وصال، شراب هوشیاری به زائران یار، تعارف می کند و گیسوان طلایی خورشید شرافت، بر شانه های ستبر زمین آویخته شده و گرمای مهر نیایش بر قنوت شاخه های طراوت می ریزد.

سلام بهاریان اضحی بر حج، که اعجاز هماره هستی است. قصیده رسای معرفت است برای مقیمان مقام عبودیت. آیتی از حشر است و تذکاری است برای دلبستگان خاک.

برگی از صحیفه بهشت است و شاخه ای از طوبای بهشتیان.

پنجره دل به سوی صبای کعبه می گشاییم و همراز با هَزاران ِ پرچین پارسایی به ضیافت رویش می رویم.

السلام علیک یا ابا اسماعیل، یا خلیل الله!

ایثار تو آذین آسمان، تسلیم تو اسوه اسلامیان، بت ستیزی ات شهره تاریخ و مهجرت قلب جغرافیای عشق و قبله عطشناکان است.

درود ایمانیان و ثنای موحدان نثار قدومت باد که رایت هدایت از عزم و حزم تو به اهتزاز در آمد.

سلام خدا بر حج عظیم ابراهیمی و تحیت ملائک بر زائرین خانه یار.

لایقان لقا و زائرین حریم دوست در تمامت هستی «وقوف» می کنند و اندیشه را به ضیافت معرفت می برند و در عرصه «عرفات» به توسل و غفران دل بسته اند.

«عرفات» آیینه حشر است و آیات قیامت را در آن می توان به نظاره نشست.

«مشعر»، خاستگاه شعور است و «منا»، مذبح منیت.

از بسیط شعور، سنگریزه های «برائت»

می گزینیم و بت های درون و برون را «رمی» می کنیم.

برائت، نزول خشم عاشقان بر تارک شرک و نایکتاپرستی است.

در «عرفات» تن ها بر زمینند و جان ها در معراج عنایت حق.

«وقوف»، وقفه ای در روزمره گی های زندگی و وقف اندیشه و دل به واقف اسرار آفرینش است.

سپید «احرام»، سپیده اهل سلوک است و جامه جمع محرمان اهل نیاز.

ای دانای دانش ها و نهان ها!

ای غایت آمال عارفان و زائران!

ای امید توحیدیان و فائزان!

عاکفین «عرفات» و مقیمان «مشعر» و مهاجرین در «منا» از غیر تو گسسته و برای لحظه های وصال به سوی صحرای نیاز با پای «هروله» آمده اند.

از سمت «صفا» آمده و «سعی» بر وفای عهد دارند.

«لبیک» شان «قالو بلی» و «شهدنا»ی پگاه ازل است.

نگاهی، عنایتی...! ای غافر ذنوب و خطایا!

«عرفات»، سجاده جماعت پروانگان صمیمی و رویشگاه شکوفه های ارادت است.

سلام سلوکیان بر حماسه عرفه.

سلام ساکنان سماوات و زمین بر جبل «رحمت» که مهبط آدم و مأوای ابراهیم (ع) و قدمگاه محمد، خاتم رسولان (ص) است و مباهات تمامت هستی.

و اضحی؛

روشن ترین روز عطاست.

هم آوا با نیایشگران ، دل ها را به ملکوت هدیه می دهیم و خنجر عشق بر حنجر

جان ها می ساییم و به ابراهیم (ع) اقتدا می کنیم و مهیای عاشورا می شویم.

و سلام بر «ذبح عظیم».

«ستجدنی ان شاء الله من الصابرین».

سید مسعود علوی