همه فرزندان من

نگاهی به کتاب « فرزندان ایرانیم»

«فــــرزنـــدان ایرانیــم» نوشته داوود امیریان، از کتاب‌های طلایی سوره مهر، مجموعه خاطرات نوجوان بسیجی است که برای رفتن به جبهه آموزش مقدماتی را می‌گذراند، بچه‌هایی که اکثرشان به خاطر کم بودن سن و سالشان، تخلف کرده‌اند و در شناسنامه شان دست برده و با اصرارهای مکررتوانسته‌اند رضایت خانواده خود را برای رفتن به جبهه جلب کنند که خود داوود هم جزو آنهاست. با کمک دوستان هم سن و سال خود راه حلی پیدا می‌کنند که با تیغ تاریخ تولدشان را ببرند و دو، سه سالی سنشان را بزرگ‌تر کنند؛ از روی آن فتوکپی گرفته و به پادگان بدهند که بتوانند به جبهه اعزام شوند. در طول آموزش او با هم دوره‌ای‌هایش ماجراهای جالبی از پشت جبهه را دنبال می‌کنید که شاید کمتر نویسنده‌ای به آن توجه کرده باشد و بسیار خواندنی و جذاب است و می‌تواند خاطرات مشترک خیلی از رزمندگانی باشد که در آن دوران به محل‌های آموزشی برای آمادگی در جنگ رفته‌اند.

« فرزندان ایرانیم» به «چاپ دهم» رسیده و باعث می‌شود وسوسه شوی و کتاب را بخوانی تا بدانی محتوایات « فرزندان ایرانیم» چه چیزی داشته که به چاپ دهم رسیده است و این همه طرفدار دارد، آن هم کتابی با موضوع جنگ.

« داوود امیریان» معمولا داستانهایی با مضمون طنز، فقط هم در مورد جنگ می‌نویسد. او با استفاده از خاطره‌های خودش و دوستانش از روزهای جنگ و با استفاده از یک شیوه خوب و زبانی طنز آمیز سعی می‌کند یک کار ادبی و داستانی قابل قبول ارائه دهد. این اثر اگر چه برای گروه سنی کودک و نوجوان نوشته شده، اما بزرگ‌ترها هم از خواندنش خسته نمی‌شوند و لذت می‌برند به‌ویژه آدم بزرگ‌هایی که با امثال نویسنده خاطرات مشترکی دارند چون آنچه امیریان گفته می‌توان از زبان خیلی از کسانی شنید که در آن زمان به جنگ رفته‌اند. بخش محتوایی داستان‏ها طنزهای جنگ و جبهه است که در کنار جنگ، خون و بوی باروت، صحنه‌های خنده‌داری نیز وجود داشته است. امیریان با شم طنزی که داشته این صحنه‌ها را به خوبی شکار کرده و آن را اکنون که سال‏ها از پایان جنگ می‌گذرد، هنوز زیبا می‌توان یافت و با جزئیات آنها را روایت کرده و خواننده را با خود به آن دوران می‌برد.

کتاب حاضر، مجموعه طنز داستانی روایی است که در ۶۰ بخش داستانی آورده شده است و در ادامه این ۶۰ بخش چند برگ نامه‌ای که از دوستان راوی به او رسیده یا او به دوستانش فرستاده است گنجانده و بعد از فصل نامه‌ها فصلی دارد که ۱۴ سال به جلو آمده و عاقبت دوستانش، چه آنها که شهید شده‌اند و چه آنهایی که به سر خانه و زندگی خود برگشته‌اند می‌نویسد و حتی از بعضی از دوستانش هم که از آنها بی‌خبر مانده نام می‌برد که از چه زمانی از آنها بی‌خبراست.

«امیریان» همه آثارش را این طور می‌نویسد و سبک خاص خودش را دارد. او با استفاده از طنز کلام و موقعیت، تلخ‌ترین روایتها را خواندنی و جذاب می‌کند و به‌ویژه در این اثر، فضای خشک و خشن جنگ را برای مخاطبان نوجوان خواندنی و شیرین می‌نماید.

نوجوانانی که تنها با دوران جنگ و دفاع مقدس از طریق همین کتاب‌ها و فیلم‌ها می‌توانند در ارتباط باشند و هرچقدر این روایت‌ها واقعیترو صادقانه تر باشند نوجوانان بهتر می‌توانند با آن ارتباط برقرار کنند.

« فرزندان ایرانیم» جزو این دست از کتاب‌ها به حساب می‌آید، نسلی که دیگر برای آنها جنگ معنی و مفهوم آنچنانی ندارد و باید از این طریق این خاطرات را برای آنها زنده نگه داشت که در آن زمان هم سن و سال‌های آنها چه کارها کردند و جان خود را کف دستشان گذاشتند تا هم سن و سالان امروزی آنها در آرامش و آسایش باشند. در این کتاب هیچ چیز از نگاه نویسنده دور نمانده، نویسنده سعی کرده جزء جزء وقایع را بنویسد و یک ذهنیت خاصی از آن دوران، برای مخاطبی که اصلا آن روزها نبوده یا آن دوران را ندیده، به وجود آورد.

آنچه بیشتر باعث ماندگاری کتاب‌های امیریان شده، صداقت او در بیان خاطرات است و به خوبی آنچه برایش اتفاق افتاده به رشته تحریر درآورده؛ از آموزش‌ها، تنبیه شدن‌ها، بیدارباش‌ها، آماده باش‌ها، کلاس‌های درس و آموزشی که گذرانده است ونگرانی‌های بچه گانه‌ای که مبادا کسی بفهمد سنش از آنچه گفته کمتر است و ممنوع الجبهه شود.

او جزو کسانی است که با پوست و گوشتش جنگ را لمس کرده. شهید شدن دوستان صمیمی‌اش را دیده و برای همین می‌تواند آثار متفاوتی خلق کند و آثارش بر خواننده، تاثیر بگذارد.

این کتاب مجموعه از کتاب‌های طلایی سوره مهر است که در جشنواره‌ها یا مسابقات مختلف جوایزی را از آن خود کرده است: رتبه اول بخش خاطره در پنجمین دوره جشنواره بهترین کتاب دفاع مقدس، دیپلم افتخار نهمین دوره جشنواره کتاب کودک و نوجوان کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، رتبه اول بخش تالیف و داستان دومین دوره جشنواره مهر و تقدیر از نخستین جشنواره ادب پایداری ۲۰ سال داستان‌نویسی دفاع مقدس از جمله افتخارات این کتاب است.

امیریان فعالیت نویسندگی خود را از سال ۶۹ با نوشتن خاطراتش از جبهه آغاز کرد؛ او پس از جنگ تنها توانست دیپلم بگیرد اما با اینکه تحصیلات بالایی ندارد توانسته به خوبی از پس داستان‌نویسی برآید و به خوبی با خواننده ارتباط برقرار کند و در حال حاضر در چند حوزه خاطره‌نویسی، ادبیات کودک و نوجوان، رمان، طنز، زندگینامه داستانی شهدا و فیلمنامه نویسی قلم می زند. فیلم هایی که نوشته و به مرحله تولید رسیده و بر پرده سینما‌ها به نمایش درآمده، فیلم سینمایی «آخرین نبرد» به کارگردانی حمید بهمنی و «بهشت منتظر می ماند» به کارگردانی محمدرضا آهنج است.

«فرزندان ایرانیم»، «رفاقت به سبک تانک» و «دوستان خدا حافظی نمی‌کنند»، «داستان بهنام»، «داستان مریم»، «تولد یک پروانه» و «جام جهانی در جوادیه» از جمله معروف ترین آثار داستانی این نویسنده است که تاکنون چهار دوره جایزه کتاب سال، ادبیات دفاع مقدس، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و ده‌ها جایزه دیگر را نصیب نویسنده‌اش کرده است.

از دیگر آثار امیریان می‌توان به «آخرین گلوله صیاد» زندگینامه داستانی شهید صیاد شیرازی و «داستان مریم» زندگینامه داستانی شهید مریم فرهانیان اشاره کرد.