مسئولیت گریزی

افرادی که به معایب و نواقص خویش توجّهی ندارند و برای رفع آنها انتقاد‌پذیر نیستند و اقدامی صورت نمی‌دهند، غیر از این که خود را از رسیدن به «تکامل انسانی» محروم ساخته‌اند، گاهی برای مسئولیت گریزی، مرتکب فرا فکنی می‌شوند و ...

افرادی که به معایب و نواقص خویش توجّهی ندارند و برای رفع آنها انتقاد‌پذیر نیستند و اقدامی صورت نمی‌دهند، غیر از این که خود را از رسیدن به «تکامل انسانی» محروم ساخته‌اند، گاهی برای مسئولیت گریزی، مرتکب فرا فکنی می‌شوند و آن گاه که در زندگی، با موانع و تلخی‌ها مواجه می‌شوند، همه گناهان را به گردن دیگران یا «زمانه» می‌اندازند و در بیان امام علی(ع) آنان «اشرار» معرفی شده وآن حضرت می‌فرماید:«افراد شرور پیوسته در مقام عیب‌جویی دیگران هستند و به خوبی‌های آنان توجّهی ندارند؛مانند «مگس» که جاهای سالم و تمیز بدن را رها می‌کند و روی نقطه آلوده و چرکین می‌نشیند». ثانیاً، با توجه به چنین روحیه‌ای، وقتی افراد معیوب، خود را ناموفّق و به تنگنا رسیده احساس می‌کنند، برای فرار از مسئولیت، همه گناهان را به گردن دیگران می‌اندازند تا بلکه بدین وسیله خود را تسکین داده و تبرئه کنند!