به مناسبت دهم ذی الحجه عید ایمان

اعیاد اسلامی دربطن خود مفاهیم و پیام هایی را برای انتقال به جامعه، نهفته دارند که برگرفته از شرایط و ضوابط حاکم بر زندگی بشر قابلیت معنایابی و تفسیر دارند. در این منظر عید غدیر …

اعیاد اسلامی دربطن خود مفاهیم و پیام هایی را برای انتقال به جامعه، نهفته دارند که برگرفته از شرایط و ضوابط حاکم بر زندگی بشر قابلیت معنایابی و تفسیر دارند. در این منظر عید غدیر خم میثاق با ولا یت و چنگ زنی به ریسمان محکم الهی است و مسلم است که جامعه پیمان شکن و ناهمراه با ولی، در آشوب و تفرقه برخاسته از نفاق، ریا، حسد، بخل و دیگر صفات منفی روزگار بگذراند و اگر هم در زمانی به درک همراهی با ولی برسد چنان آن صفات منفی دوره اش کرده که از میانه راه از ولی جدا شده و در مسیر آرزوهای خود پیش می رود و چنین است که رد خون از محراب کوفه تا کربلا ی معلی، از مدینه منوره تا مشهدالرضا و از کاظمین تا سامرا پیامی جز عهدشکنی و محاربه با خدا توسط جامعه مسلمان گرفتار آمده در چنگال امویان و عباسیان ندارد.

به عید قربان می رسیم که شادی و شور آدمی در پیروزی بر هوای نفس و شیطان را به یاد میآورد و ندای تاکیدی پرستش آفریدگار و فریاد یا رب خلیل الله در قربانگاه عشق، بزرگترین درس توحید در جایگاه دنیاست.

حضرت ابراهیم (ع) در این وجه است که به عنوان قهرمان خداپرستی متجلی گشته و از دردانه اش اسماعیل برای رضای الهی و اجرای فرمان پروردگار می گذرد و هنگامی که این تقدیم قربانی را رهگیری می کنیم، مسیر این ارادت و عشق به خداوند در کربلا معنایی دوباره یافته و نینوا اصلی ترین جایگاه تقرب از طریق تقدیم قربانی به شمار می رود.

در این قاب به ۷۲ عاشورایی می رسیم که هر یک در کهکشان معنویت و تقوی چون ستاره ای می درخشند و زمانی که به ترکیب شهیدان کربلا می نگریم طفلی ۶ ماهه جلوه گر می شود که شهادتش رمزی بر تداوم مسیر توحید و نشانی روشن از حقانیت راه سیدالشهدا (ع) است.

کربلا دراین زاویه تحلیلی نه تنها یک واقعیت تراژیک دینی بلکه حقیقتی از درک معاد و ذات پروردگار به شمار می رود و بدیهی است انسانی کربلا یی می شود که خداوند را در لحظه لحظه زندگی خود لمس کرده باشد و با بصیرت اخروی آن را از منظر دید خود عبور داده باشد و چنین است که عاشورا در تطابقی مفهومی از معنای ذبح عظیم، حقیقت خداباوری در تقابل ایمان و شرک است و عید قربان در وجهی تمثیلی و نمادین، تقدیر خداوند جهان برای نشانه گذاری الگوی انسانیت و تقرب در نینوا از طریق پرتوافکنی حضور عارفانه عاشورائیان در این قیامت دنیوی است.

نویسنده : منیژه شفقی